Een brief aan het meisje dat ik niet meer herken

Voor het meisje herken ik niet meer,

Ik schrijf je dit met de grootste wrok in mijn hart. Ik wou dat ik me kon herinneren wie je was. Ik wou dat ik wist waar je heen ging. Foto's herinneren me eraan dat je een sterk, mooi meisje was, vol leven en vrede. Een meisje zo blij, zo sociaal en zo vrij. Jij was degene die de wereld zou veroveren - degene die elke droom zou verwezenlijken en aan elke verwachting zou voldoen. Zo opgewonden over het leven en over wat uw toekomst zou brengen. Je geloofde in liefde, sprookjes, je nog lang en gelukkig.

Dit was natuurlijk voordat hij langskwam en je hele bestaan ​​stal. Je was zo jong en naïef door het feit dat niet iedereen goed is. Hij bracht je zoveel opwinding, zoveel vreugde, zoveel nepliefde ... dat je niet eens zag dat hij op je onschuldige kleine hartje joeg. Je voelde je gewild als je zo verwikkeld was in deze nieuwe manier van leven, je allereerste (wat je overwoog) liefde, dat je hem je levend liet begraven. Het perfecte liefdesverhaal voor jou werd de perfecte cold case voor hem.

Hoewel je het toen niet besefte, weet je nu hoe jonger je om hulp riep, terwijl je ouder werd en de realiteit niet meer besefte. Ik wou dat ik je had kunnen zeggen te stoppen en na te denken. Ik wou dat ik je had verteld om weg te gaan terwijl je voor was. Ik wou dat ik het kon, zou doen, en nu weet ik het zonder twijfel - ik zou het moeten doen.

Voor een meisje dat emotioneel werd misbruikt, betekent liefde niet langer hetzelfde

Zie dit meisje dat ik nu ben, ze weet veel te goed waar ze in terecht is gekomen - een gat waarvan ze denkt dat het onmogelijk te ontsnappen is. Ze herkent je niet meer. Verdorie, ze begint zichzelf niet eens te herkennen. Het meisje in de spiegel dat achterom kijkt, is een vreemde. Ze huilt zichzelf in slaap en wordt mentaal, fysiek, emotioneel leeggezogen wakker van haar realiteit. Ze huilt niet om hem, ze huilt om jou.

Eenzaam en depressief, ze is vol angst en angst. En hoewel iedereen haar kent, zien ze de wanhoop niet door de nepglimlach die ze op haar gezicht laat zien. De make-up bedekt haar gezwollen ogen van elke dag huilen, de vriendelijkheid vloeit voort uit zo gebroken van binnen ... dat ze iedereen een goed gevoel wil geven. Als ze zichzelf kon openscheuren en haar gevoelens kon laten stromen, zouden haar familie en vrienden geschokt zijn. Ze denken dat ze moe is van een lange dag werken, maar ze is het echt zat om te vechten om te beschermen wat er van zichzelf over is. Ze is uitgeput van de manipulatie, controle en dagelijkse gevechten. Het is als een nooit eindigende cyclus, een achtbaan die omhoog en omlaag gaat. Hoewel zeldzaam, hebben zijn goede dagen haar doen geloven dat er misschien een mogelijkheid van verandering is, maar diep van binnen weet ze dat het onwaarschijnlijk is.

Zijn wegen hebben hun tol geëist. Zijn woorden hebben haar zo diep geraakt dat ze als een constant alarm in haar hoofd klinkt. Ze heeft haar moed, haar passie, haar hoop verloren. Ze voelt zich als een lege huls, iemand die er gewoon is. Pas wanneer een ander woord haar aanvalt, of een andere woede van zijn woede haar zal wekken, voelt ze haar hartslag. Ze heeft geleerd om niet te voelen, niet te verwachten, niet te willen. De man die ze vertrouwde om van haar te houden, haar te beschermen en met haar te trouwen, vernietigde haar hele wezen. Hij bracht haar op een dwaalspoor. Dit was geen liefde. Dit was misbruik. Dit was waanzin, waanzin en gewoonweg verkeerd.

Dus ik denk dat ik deze brief zal beëindigen met mijn excuses aan jou (aan het meisje dat ik vroeger kende) voor wat ik je heb aangedaan. Elke dag word ik een beetje sterker wakker en bid ik dat je op een dag bij mij terugkomt. Dat ik op een dag de moed zal verzamelen om je weer te vinden, hem te verlaten en je te ontmoeten. Ik zal van je houden. Ik zal je beschermen. Ik zal vechten voor een toekomst. Ik zal je leren hoe je sterk, moedig en zelfverzekerd kunt zijn. Je zult worden herbouwd, opnieuw gemaakt en opnieuw veiliggesteld. Uit deze as zal schoonheid doorschijnen, en daarmee een gelukkige toekomst. Het leven komt goed, ik beloof je dit.

Een brief aan het meisje dat ik was

Tot we elkaar weer ontmoeten,
Me

door A.L.