Een brief aan de man die me in de steek liet toen ik hem het meest nodig had

Je hebt het beloofd. Je beloofde dat je tot het einde van onze dagen aan mijn zijde zou blijven, dus waar ben je nu? Waar ben je nu ik je het meest nodig heb?

Je gaf me je woord dat je er voor me zou zijn totdat alles in orde was en zelfs daarna, maar je brak die belofte en liet me alleen vallen, zonder dat iemand me redde.

Je had beloofd dat je me niet zou verlaten. Maar je deed. Je was er niet voor me toen ik je het meest nodig had.

Ik heb last van depressies sinds ik me kan herinneren en je dacht dat het niet zo erg was, omdat je van top tot teen van me hield, je hield van mijn ziel, mijn hart EN mijn geest.

Bedankt dat je me in de steek hebt gelaten toen ik je het meest nodig had

Ik kon nooit begrijpen wat je in mij zag, maar wat je wel zag, was je hele wereld, je hele leven. Of dat is tenminste wat je me zou vertellen.

Zie je, depressie is niet hetzelfde als verdrietig zijn. Als je verdrietig bent, heb je daar een reden voor, maar depressie is een psychische aandoening waardoor je niet kunt glimlachen als de zon schijnt en je niet kunt dansen als je favoriete liedje speelt.

We hadden een moeilijke start. Ik barstte in tranen uit als ik te lang alleen was met mijn gedachten en als ik je belde, zou je er altijd voor me zijn, soms dagenlang mijn huis niet verlaten, thee en eten voor me zetten, omdat ik dat niet wilde. ik heb anders gegeten.

Je leerde me dat niet alle mensen me in de steek zouden laten. Dat veranderde zo snel.

Een man die enthousiast is om van je te houden, zal alles zijn wat je ooit nodig hebt

Na jaren van goede en slechte dagen ben je naar mij gaan kijken als een last, zoals je zou kijken naar iemand die je leven alleen maar moeilijker maakt.

Je leven zou veel gemakkelijker zijn geweest zonder mij, toch? Ik huilde mezelf elke nacht in slaap omdat ik de veranderingen in je gedrag begon op te merken.

Je was er niet voor mij toen ik dacht dat de hele wereld tegen me was, je was er niet als mijn duistere gedachten zouden binnenkomen en me dagenlang bedlegerig maakten.

Het is eng om alleen te zijn met je gedachten. Het is een doodvonnis als je een depressie hebt.

Ik heb nooit gewild dat je zou lijden, ik wilde nooit dat je al het mogelijke zou opdragen aan iemand zoals ik. Maar je deed het nog steeds. Tot het moment waarop je dat niet deed.

Een man die enthousiast is om van je te houden, zal alles zijn wat je ooit nodig hebt

Tot de dag dat ik de deur opendeed en je me vertelde dat je je spullen terug naar je huis wilde brengen, omdat het niet nodig was om bij de mijne te zijn.

Je vertelde me dat je leven te kort was om het door te brengen met iemand zoals ik. Iemand die niet voor zichzelf kon vechten. Je vertelde me dat ik het gewoon niet waard was. Je hebt me dat zelf doen geloven.

Dagen, maanden, zelfs jaren twijfelde ik nooit aan uw beslissing. Ik was altijd degene in nood en ik dacht dat ik nooit iets teruggaf.

Dus toen mijn hoofd helderder werd, zag ik het allemaal op een manier waarvan ik nooit had gedacht dat het mogelijk zou zijn.

Ik heb je gedrag vanaf het begin gezien, maar ik dacht dat ik het me verbeeldde. Ik zag hoe je ogen over de lichamen van andere vrouwen gingen.

Ik zag hoe je blikken met ze uitwisselde, niet wetende wat je ermee zou doen nadat ik naar huis ging.

Ik dacht altijd dat de woorden die je me zou vertellen, de beledigingen die ik heb doorstaan, dat ik ze eigenlijk verdiende.

Ik had nooit gedacht, zelfs geen seconde, dat ik iets had om je te vergeven, ook al heb ik je te vaak vergeven zonder het te weten.

Met dit in gedachten kwam ik altijd op alles terug en zag ik niet meer alles als mijn eigen schuld. Als je echt van me hield, zouden die dingen niet zijn gebeurd.

Ik zou niet nog meer hebben geleden dan ik al deed. Het is alsof je het expres deed, om mijn pijn sterker te maken. Alsof het niet al sterk genoeg was.

Ik had je nodig. Ik had je nodig om me te laten zien dat het leven niet zo zwaar bedoeld is. Dat leven is mooi en wild en gemakkelijk. Een fractie van een seconde dacht ik zelfs van wel.

Maar laat me je vertellen dat je me een geweldige les hebt geleerd. Je hebt me laten zien dat niemand me kan redden, tenzij ik mezelf red. Ik moet degene zijn die mezelf de zonnige dag en de sterrennacht laat zien.

Ik moet mezelf de bloemen en die prachtige vlinders laten zien. Ik moet mezelf mijn eigen schoonheid laten zien. Het was nooit jouw taak om mee te beginnen.

Vandaag ben ik degene die sterker is, omdat je het opgaf en ik alleen bleef vechten.

Sterker worden, alles verslaan wat op mijn weg naar geluk was. En ik deed het helemaal alleen.

Maar ik moet je wel bedanken dat je me dit hebt laten realiseren. Dus dankjewel. Dat was waarschijnlijk uw doel.

Ik heb vanmorgen koffie gezet en ik lachte bij de gedachte aan het kleine, gebroken meisje dat ik eerder was. Ze komt van tijd tot tijd bij me terug.

Ze bezocht gisteravond en ze maakte me bang, maakte me aan het huilen. Maar vanmorgen is ze weg en ben ik sterker dan ooit.

Ik weet dat ik de wereld helemaal alleen kan veroveren. Zelfs zonder jou. Waarschijnlijk zonder jou.