Een deel van mij stierf toen ik je opgaf

Je weet dat ik mijn best heb gedaan om ons te laten trainen. Je weet dat ik je alles heb gegeven wat ik had en je weet heel goed hoeveel ik in onze liefde heb geïnvesteerd.

Je weet dat ik er alles aan heb gedaan om je een betere man te maken. Je weet dat ik klaar was om bergen te verzetten voor jou en dat jouw geluk het enige was dat belangrijk voor me was.

Je weet dat je altijd op mijn steun kunt rekenen, wat er ook gebeurt. Ik was erbij toen iedereen je de rug toekeerde.

Ik was niet alleen je vriendin, ik was je vriendin, je schouder om op uit te huilen, je adviseur ... ik was je familie.

Je wegging heeft me niet vermoord, maar iets in me stierf die dag

Maar je hebt dit nooit gewaardeerd. Je hebt me nooit gewaardeerd.

Je nam me voor lief, in de veronderstelling dat ik altijd aan je zijde zou blijven. Iedereen was altijd belangrijker dan ik - je vrienden, je familie, je baan, andere meisjes in je leven.

Je had meer respect voor al die mensen die je meerdere keren verraden dan voor mij die altijd aan je zijde was blijven staan ​​door dik en dun.

Wat er ook gebeurde en hoeveel van mezelf ik je gaf, ik was de laatste plaats in je leven.

Ik hoopte dat je uiteindelijk zou veranderen. Ik hoopte dat je zou zien hoeveel ik van je hield en dat geen andere vrouw ooit van je zou houden zoals ik.

Het ergste van angst is dat je je voelt als een last

Ik geloofde echt dat je tot bezinning zou komen en daarom bleef ik elke keer als ik bij je weg wilde lopen.

Natuurlijk was je niet altijd zo. Je had je momenten en je had je manier om me in de buurt te houden. Elke keer dat je zag dat ik op het punt stond je te verlaten, veranderde je in de meest zorgzame en liefdevolle man op aarde.

En zo lang hield ik vast aan die momenten, denkend dat ze het bewijs waren van je liefde, maar zodra je zou zien dat ik nergens heen ging, zou je terugkeren naar je oude manieren.

En als ik de dingen vanuit dit oogpunt bekijk, zal ik nooit zeker weten of je ooit echt van me hield of dat je het gewoon leuk vond om iemand zo veel van je te houden.

Als ik erover nadenk, is dat allemaal nu niet relevant.

Het enige dat belangrijk is, is dat ik moe werd. Ik werd moe van je bijna liefde. Ik werd het beu om je aandacht te smeken.

Het ergste van angst is dat je je voelt als een last

Ik werd het zat om te wachten tot jij mij verkoos boven alle anderen. En het enige dat me kon ontspannen was dit: was je opgebouwde stress weg

Na vele jaren had ik eindelijk de moed om bij je weg te lopen. Ik weet niet wat de laatste druppel was of wat me ertoe aanzette om deze beslissing te nemen.

Ik weet alleen dat het een van de moeilijkste beslissingen van mijn leven was.

Ik weet dat je waarschijnlijk denkt dat dit voor mij gemakkelijk was om te doen. Ik weet dat je niet aan jezelf wilt toegeven hoeveel je me hebt gekwetst, dus het is waarschijnlijk gemakkelijker voor je om te denken dat ik bij je wegliep omdat ik egoïstisch werd of omdat ik niet meer van je hield.

Maar dat kan niet verder van de waarheid zijn.

Je kunt je niet eens voorstellen hoeveel kracht het me kostte om je op te geven. Dit klinkt misschien gek, maar het was een van de dapperste dingen die ik ooit heb gedaan.

Ondanks alles wat je me hebt aangedaan, gaf ik mezelf nog steeds de schuld dat ik bij je wegliep. Ik dacht dat ik egoïstisch was omdat ik je achterliet.

Ik was doodsbang als je het zonder mij zou kunnen redden.

Ik weet dat iedereen om je heen denkt dat je een stoere vent bent die alles aankan wat het leven hem te bieden heeft. Ik weet dat je jezelf altijd al hebt willen presenteren als iemand die zonder iemand aan je zijde kan leven.

Maar ik ken je beter dan dat. Ik weet dat jij ook een gevoelige, kwetsbare kant hebt. En ik blijf aan die kant van jou denken. Ik blijf me afvragen of je mijn hand nodig hebt om je door het leven te helpen.

Ik blijf me afvragen of je me mist, of je ooit aan me denkt. Hoewel mijn ego zou willen dat dat waar is, is het laatste wat ik wens dat je lijdt.

Ik heb geen wrok jegens je - ik vergeef je alles, want ik weet dat dit het beste was wat je kon doen. Je zult altijd speciaal voor me zijn en ik zal voor je bidden zolang ik adem.

Ik wil echt dat je gelukkig bent, want ik wil alle goede dingen onthouden die we hebben gedeeld. Eigenlijk wil ik dat we allebei gelukkig zijn. Ik ben gewoon verdrietig dat we dat geluk niet samen konden bereiken.

Ik schrijf je dit omdat ik wil dat je begrijpt hoeveel het opgeven van je van mij heeft afgenomen. Ik wil dat je weet hoe verwoestend dat voor mij was.

Ik wil dat je weet dat dit mijn laatste optie was, maar ik kon gewoon niet meer in deze destructieve relatie zijn.

Bovenal wil ik dat je weet dat de helft van mij stierf toen ik je opgaf. En de andere helft van mij zal het mezelf nooit vergeven dat ik dat deed.