Uiteindelijk zul je het beu worden om te praten over degene die je hart brak

Er kwam een ​​moment in mijn leven dat mijn ex oud nieuws werd. De ellende die hij mijn hart bezorgde, vervaagde uiteindelijk, maar het duurde jaren om dat te doen. Ik kan de hulp bedanken van jongens die zich voordeden als mannen; de 40-plussers die me gebruikten voor one night stands, de kassiers die me om middernacht een sms stuurden met een knipperend 'wyd'-bericht dat mijn aandacht trok. Ik kan het volledige jaar van therapie bedanken dat me heeft geholpen te begrijpen dat de schuld die ik had over het einde van onze relatie, me levend opslokte dan het trauma van onze werkelijke relatie. Maar wat me het meeste hielp om over hem heen te komen, ondanks slapeloze nachten en karmozijnrode ogen, was het simpele verstrijken van de tijd. Ik haat het om je dat cliché te geven, die te veel gebruikte maar waarheidsgetrouwe zin.

Tijd is wat je zal genezen: niet met hoeveel mensen je uitgaat terwijl je de kleppen van je hart tapt. Het zal niet weer verliefd worden, want toen ik het gevoel had dat ik klaar was om die kans opnieuw te grijpen, voelde ik me nog steeds op mijn hoede voor wat liefde met me kon doen. Het kostte me een solide jaar met mijn nu-verloofde om weer te leren vertrouwen. We hadden ruzie - niet over de grote dingen, maar over de kleine, schijnbaar onbeduidende dingen waarvan je niet zou denken dat mensen er ruzie over zouden maken. Wat die kleine ruzies ons beiden leerden, was hoeveel we in onze vorige relaties waren gekwetst. Een veilig gevoel, zo simpel en zo natuurlijk als dat, leek ons ​​een tijdje een vreemd concept. We konden er niet op vertrouwen dat als de ander boos was, dit niet betekende dat een van ons zou opstaan ​​en vertrekken. Ik kijk terug op die vroege jaren en hoe verminkt we allebei moeten zijn geweest om nooit echte zekerheid in een relatie te hebben gekend voordat we elkaar ontmoetten en verliefd op elkaar werden. Het was tragisch.

Dus het kostte ons tijd om te genezen, ondanks dat we samen op deze nieuwe reis waren. Het hart is een kwetsbaar deel van ons en als het gebroken wordt, voelt het het niet alleen, het omvat elk bitter deel van die holheid. Het voelt elke barst, elke leugen, elke misvatting, elke smerige daad en elk moment waarop dat vertrouwen, die liefde, werd misleid. Overkomen is niet van de ene op de andere dag. Maar je komt er wel overheen.

Je moet de tijd nemen om verdrietig te zijn. Het is noodzakelijk. Je hebt talloze nachten nodig waarin je jezelf in slaap huilt. U moet dwaze beslissingen nemen. Je moet erachter komen op de harde manier dat de liefde waar je zo hard voor vocht niet de liefde voor jou was. Je moet erachter komen dat hij met iemand anders uitgaat en je moet alle pijn die daarbij komt kijken doorstaan. Je moet het schuldgevoel onder ogen zien, de honger naar een nieuw iemand en je moet dat nieuw gevonden verdriet najagen totdat je het beu bent om jou te definiëren. Heartbreak geneest altijd. Geloof me, het zal niet gebeuren wanneer u dat wilt. Het geluk zal beginnen, niet wanneer u het wilt, maar wanneer u er klaar voor bent om ervan te genieten. Echte liefde is er en ik verzeker je dat het het wachten waard is. Je komt door deze moeilijke tijd heen en je wordt op een ochtend wakker met je kopje koffie dat koud wordt en de liefde van je leven in de slaapkamer verderop in de gang. Het is op dat moment dat je je gelukkig voelt dat je de ellende hebt doorstaan ​​van wat die oude liefde, dat oude liefdesverdriet je ooit heeft veroorzaakt. Omdat op dat moment niets anders er toe doet: niet je verleden, en zelfs je heden niet, maar je toekomst.

Je brak haar hart, ook al was ze nooit echt van jou