Ik wilde nooit iemand nodig hebben, maar ik heb je graag nodig

Ik denk niet dat ik ooit heb geloofd dat dit mij zou kunnen overkomen.

Na al die tijd, na zoveel jaren, dat ik verliefd zou worden. En echt geliefd zijn.

Zie je, ik ben geen opgever, ik geef niet gemakkelijk op. Maar ik gaf de liefde op. ik

had mijn hart te vaak gebroken. Ik was gebroken. Dus besloot ik van mezelf te houden zoals nooit van mij werd gehouden.

Dat hij je pijn moet doen, bewijst alleen zijn zwakheid

Ik besloot de enige te zijn die ik ooit nodig zal hebben. En ik besloot om nooit iemand nodig te hebben.

Ik was zo eenzaam in zoveel relaties dat ik leerde genoeg voor mezelf te zijn.

De ergste vorm van eenzaamheid is degene die je voelt naast iemand die alles voor je betekent. Degene die je voelt in een drukke kamer.

Je voelt je naakt, alsof iedereen je ziel kan zien, iedereen je pijn kan zien, maar het kan ze gewoon niet schelen

. Je hebt zin om te schreeuwen, maar je verdrinkt nog steeds in stilte.

Ik wilde dat je me repareerde, maar je brak me nog meer

Je voelt ieders ogen op je gericht, maar ze kijken dwars door je heen.

Dus leerde ik genoeg te zijn voor mezelf, om alles te zijn waar ik ooit naar op zoek was bij andere mensen.

Ik werd mijn grootste fan, mijn beste vriend en minnaar.

Na zo lang leerde ik van mezelf te houden en mezelf te respecteren op een manier waarvan ik nooit had gedacht dat iemand dat zou kunnen. Maar nogmaals, je hebt me ongelijk bewezen.

Ik ben zo vaak gebroken, dat ik heb geleerd mezelf te beschermen.

Ik had mijn hart laten vallen en in duizenden stukjes gebroken. Dus ik moest een manier vinden om al die stukjes weer in elkaar te zetten, om mezelf helemaal opnieuw op te bouwen tot wat ik nu ben.

Ik wilde dat je me repareerde, maar je brak me nog meer

Ik moest een manier vinden om van elk van die stukjes te houden, de stukjes die ik vroeger haatte.

Ik moest leren van mijn zachte hart, mijn verstrooide geest en met littekens bedekte ziel te houden. Maar op de een of andere manier hou je zo gemakkelijk van ze.

Ik werd zo gemanipuleerd dat ik mezelf bijna verloor aan de verkeerde mensen. Dus ik heb geleerd om alleen te leven.

Ik dacht dat ik te hard lachte, ik zag er dik uit en gedroeg me mannelijk.

Ik dacht dat ik niet slim genoeg was, niet mooi genoeg en niet hard genoeg mijn best deed. Ik verloor delen van mezelf, in de overtuiging dat ze lelijk waren.

Het kostte me te veel tijd om ze allemaal terug te krijgen, om eindelijk te begrijpen dat ze precies zijn wat me doet opvallen, wat me me maakt.

Ik weet niet hoe, maar je begreep dat al voordat ik het wist.

Ik werd zo erg mishandeld dat het me eeuwen kostte om mezelf te genezen.

Het kostte me eeuwen om niet terug te deinzen als de mens om me heen beweegt. Om met opgeheven hoofd naar buiten te gaan, niet beschaamd over wat ik heb meegemaakt. Om mijn littekens en blauwe plekken te omhelzen, om ze te laten overladen met tranen en liefde zodat ze zouden genezen.

Het kostte me een eeuwigheid om te leren dat niet iedereen je pijn wil doen, maar het kostte me maar een seconde met jou om het gevoel te hebben dat ik nog nooit eerder was aangeraakt.

Ik heb nooit meer verliefd willen worden, maar ik viel voor jou.

Hoe kon ik weer verliefd worden, na de hel die ik heb meegemaakt?

Hoe zou ik ooit iemand binnen kunnen laten, na die mensen die mij hebben vernietigd??

Hoe zou ik ooit weer kunnen liefhebben, als het me alle liefde kostte die ik had om mezelf te genezen en weer op eigen benen te staan?

Nu ik sta, wil ik niet meer zonder jou staan. Nu ik delen van mezelf heb herwonnen die ik had verloren, wil ik ze met je delen.

Nu, nadat ik had besloten dat ik nooit iemand nodig heb, heb ik je graag nodig. Ik vind het heerlijk om je glimlach nodig te hebben, je armen om me heen nodig te hebben.

Ik heb je graag nodig voor jou, en niet voor de dingen die je me zou kunnen geven, want ik heb al geleerd hoe ik ze aan mezelf kan geven.

Ik wilde nooit meer iemand nodig hebben, maar ik vind het heel erg leuk om je nodig te hebben.