Dit is mijn laatste brief aan jou

Lieve liefde, lieve geluk, lieve pijn, lieve verleden ...

Ik weet niet zeker hoe ik deze brief moet beginnen, want het kan niet helemaal in één woord passen wat u voor mij was. Je was mijn grootste liefde en de moeilijkste les.

Je hebt me de gelukkigste gemaakt die ik ooit ben geweest en je hebt me de meest ellendige gemaakt. Het is grappig hoe je de tijd van je leven en de dieptepunten van je leven allemaal met één persoon kunt beleven.

Als ik aan jou denk als ik herinneringen ophaal, denk ik aan al die kleine, simpele maar verbazingwekkende momenten die niet met woorden kunnen worden beschreven. De momenten van echt geluk.

Een brief aan mij voordat ik moeder werd

Zoals de nachten dat we slaapfeestjes hadden, alleen voor ons tweeën. We knuffelden in bed en keken naar een film. Niets belangrijks, maar ik hield het meest van die nachten.

Ik voelde dat dat is waar ik thuishoor, daar bij jou, in de warmte van je omhelzing.

Ik moet toegeven dat ik denk aan die nachten en momenten die we deelden, elke keer als ik aan jou begin te denken. Ik mis dat gevoel van warmte, erbij horen en veiligheid dat ik ooit bij je had. Maar dat gevoel is allang verdwenen. Het vervaagde terwijl ik nog bij je was.

Na verloop van tijd denk ik steeds minder aan jou. Maar zelfs op die avonden als ik aan al die hartverwarmende momenten denk, kan ik niet anders dan denken aan degenen die het bloed in mijn aderen deden bevriezen van angst.

Een bedankbrief aan mama die er altijd voor me was

Je kent die momenten - waarop je complete black-outs had en je gewoon zonder goede reden tegen me begon te schreeuwen. Als je me allerlei namen zou noemen.

Toen je zei dat ik niet goed voor je ben en dat het mijn schuld is dat je handelt zoals je doet. Ik heb je uitgelokt. Ik heb het monster in je wakker gemaakt.

Je zou uiteindelijk kalmeren. Je zou zeggen dat je van me hield, dat je die nare dingen die je zei niet meende. Maar 'Love you' en 'I'm sorry' betekenden niet veel van het monster dat ik in je zag.

Alles veranderde na de eerste keer dat je zo deed. En er waren steeds meer van dat soort momenten. Je bent compleet veranderd. Je werd iemand die ik niet meer herkende.

Je werd vaak boos, en als ik boos op je was, legde je mij alle schuld terug. Je hebt zelfs je daden gerechtvaardigd. Ook al waren ze niet te rechtvaardigen.

Een bedankbrief aan mama die er altijd voor me was

Je zou 's nachts niet naar huis komen. Je zei dat je bij vrienden was. Je wilde nooit iets met me doen of ergens met me heen gaan. Ik kon je niet zo gemakkelijk loslaten. Ik kon je niet opgeven.

Ik bleef maar denken dat jij de man zou worden die ik ooit kende. Het liefdevolle, vriendelijke wezen, dat de wereld van mij dacht. Degene die begrip had. Degene die mij heeft gesteund.

Degene die me waardeerde voor alles wat ik was en alles wat ik hem gaf. Degene die met mij van die kleine momenten genoot.

Die man die ik ooit kende, is verdwenen. Uiteindelijk verdween ook mijn kracht om voor jou te vechten. Ik heb nooit meer die warmte gevoeld. Ik heb me nooit meer veilig gevoeld bij jou.

Ik heb me nooit meer geliefd gevoeld. Ik voelde dat ik alleen was, zelfs toen jij daar was.

Ik wist dat het tijd is om te vechten, niet om te blijven, niet om je te veranderen of te hopen dat je jezelf verandert. Dat had ik de hele tijd gedaan.

TDe tijd kwam dat ik moest vechten om los te laten, net zo hard als ik vocht om te blijven - misschien zelfs nog harder.

Ik wil dat je weet dat dit het moeilijkste was dat ik ooit heb moeten doen. Ik hield van je, ook al veranderde je. Ik hield van je, zelfs toen ik wegging, omdat ik niet kon stoppen met van je te houden. Maar ik moest wel.

Je liet me geen andere keus. Je gedrag werd erger. Je had dagen dat je je oude zelf zou zijn, maar die dagen waren gewoon kalm voor de woedende stormen.

Het was geen leven meer, het was overleven. Ik wilde meer. Ik verdiende meer. Het was geen liefde meer. Ware liefde hoort niet als marteling te voelen. Liefde is niet bedoeld om je het ene moment de warmte te laten voelen en het volgende moment angst.

Dit is mijn laatste brief aan jou, Dear Past, want dat is alles wat je nu voor mij bent. Gewoon een verre herinnering aan een liefde die had kunnen zijn, maar nooit was. Het was nooit omdat je nooit wist wat liefde is.

Je hebt me geleerd hoe dingen er nooit uit mogen zien. Je hebt me geleerd wat liefde niet is. Daar ben ik dankbaar voor.

Ik denk nog wel eens aan je, misschien zal ik dat altijd doen, maar dat is normaal - je was mijn grootste liefde, mijn moeilijkste afscheid en de grootste les die ik ooit heb geleerd.