Een brief aan mijn ex-vriendin Het spijt me dat ik je pijn heb gedaan

Hoe komt het dat we ons altijd realiseren hoe fout we waren en hoeveel schade we hebben aangericht als het al te laat is? Is er een fout in onze sterren die ons zo heeft gemaakt??

Ik weet dat een verontschuldiging die te laat komt, waardeloos is, maar ik moet het toch zeggen. Dat is het minste wat ik kan doen om u mijn spijt en mijn liefde te tonen.

Ik moet mijn geest en mijn ziel tot rust brengen, en ik hoop dat u het zult zien in deze oprechte 'het spijt me'-paragrafen die ik ga schrijven.

Ik kan niet geloven hoe de tijd vliegt. Nog maar zes maanden geleden lag je in mijn armen. Ik werd naast je wakker en je mooie glimlach was het eerste wat ik 's ochtends zag. Nu is er alleen maar leegte aan uw kant van het bed.

Een liefdesbrief van je vriendin die vecht met een depressie

En elke ochtend valt de realiteit me op: je bent niet langer van mij, ik ben niet langer van jou. We zijn elkaar kwijtgeraakt en misschien vinden we de weg terug niet meer terug. En ik heb niemand de schuld behalve mezelf.

We hebben allebei fouten gemaakt, dat is waar, maar de mijne was groter. Ik heb iemand verloren die zo speciaal en uniek was, en ik weet niet of ik mezelf ooit zal vergeven.

Ik was een dwaas om je te laten gaan, niet harder te vechten om je naast me te houden. Ik was een onvolwassen idioot die te bang was om je echt te voelen en je binnen te laten.

Waar ik zo bang voor was, weet ik echt niet. Het lijkt nu allemaal belachelijk. Ik was bang dat mijn leven zou eindigen als ik me dieper aan je zou binden. Ik wilde mijn vrijheid of zorgeloze levensstijl die ik leefde niet verliezen.

Je weet hoe ze zeggen, wees voorzichtig met wat je wenst, want het kan uitkomen?

Door te proberen hem te repareren, zul je jezelf alleen maar pijn doen

Ik denk dat het voor mij is uitgekomen. Ik ben alleen, vrij, vrijblijvend en toch ben ik verre van gelukkig. Eerlijk gezegd voel ik me ellendig zonder jou.

Het spijt me zo dat ik toen niet alles bij elkaar kon krijgen. Het spijt me dat ik mijn angsten niet kon confronteren. Alles zou anders zijn als je nog steeds aan mijn zijde zou zijn.

Je raadt nooit wat ik het meest mis.

Ik mis je knuffels. Ik heb ze nooit echt gewaardeerd, maar ze gaven me een ongelooflijk gevoel.

Het was alsof je al deze verschillende soorten knuffels kende en welke op een bepaald moment het beste voor mij was.

Ik mis zelfs alle dingen die me vroeger irriteerden zoals jij die praat en commentaar geeft terwijl we naar een film keken. Ik mis nu het geluid van je stem die mijn focus onderbreekt. Films kijken is niet zo leuk.

Door te proberen hem te repareren, zul je jezelf alleen maar pijn doen

Om eerlijk te zijn, ik mis jullie allemaal steeds meer naarmate de dag verstrijkt.

Je kon dingen voelen en mijn humeur voelen veranderen, zelfs als ik niets zou zeggen. Je wist wanneer je moest spreken en wees dan gewoon in stilte bij me.

Je kende me beter dan ik mezelf kende. Het spijt me dat ik niet wist hoe ik dat moest waarderen.

Het spijt me dat ik u niet heb verteld dat andere vrouwen mijn aandacht zochten. Ik wilde je niet onzeker maken.

Ik heb niet veel aandacht besteed aan hun teksten, ook al lieg ik niet, complimenten zijn altijd leuk om te horen. Maar ik ben nooit over de schreef gegaan. Ik ben je altijd trouw geweest.

Nu weet ik dat het beter was geweest als ik het u had verteld, als ik eerlijk was geweest. Ik kan me niet eens voorstellen hoe je je voelde toen je die teksten las. U moet zich teleurgesteld en verraden hebben gevoeld.

Ik heb er echt spijt van dat ik ze ooit heb teruggestuurd. Het was niet nodig, en het was nog een ding dat ons van elkaar wegduwde.

Mijn grootste fout en waar ik het meest spijt van heb, is dat ik niet genoeg moeite heb gedaan.

Jij was altijd degene die meer gaf en harder probeerde. Ik was degene die dat allemaal voor lief nam.

Ik was degene die dacht dat je me terug zou blijven verwelkomen en me zou vergeven, wat ik ook deed.

Ik heb er nooit op gerekend dat je het zat zou zijn met mij en mijn waardeloze gedrag.

Ik heb je zo vaak laten staan, en je besloot uiteindelijk dat je niet meer zou wachten. Ik heb zoveel beloften gedaan, en de meeste heb ik gebroken.

Ik was er nooit toen je me nodig had. Ik kon niet zijn, of beter gezegd, ik wist niet hoe ik moest zijn. Ik zou verstrikt raken in iets minder belangrijks, en ik zou vergeten dat je me nodig had.

Ik zei echt kwetsende dingen die ik niet bedoelde. Ik kan niet helder denken als ik boos ben. En elke keer dat ik mijn stem die vervelende zinnen hoorde uitspreken, kreeg ik er meteen spijt van.

Maar tegen die tijd was het al te laat. Ik kon de woorden niet terugnemen, en ik kon de pijn die ik je veroorzaakte niet verminderen. Het spijt me dat ik niet de man was die je verdiende.

Je hebt alle kwaliteiten van een goede vrouw, en je verdiende beter dan alles wat ik je heb gegeven.

Daarom zou ik willen dat ik de tijd terug kon draaien en alles anders kon doen.

Het spijt me dat ik je pijn heb gedaan. Het was nooit mijn bedoeling. De helft van de dingen die ik deed, deed zonder na te denken.

Ik was me niet bewust van mijn fouten en hoe ze je beïnvloedden totdat ik alleen werd gelaten met mijn gedachten, totdat verdriet me neersloeg, totdat ik je verloor.

Het spijt me voor elke traan die vanwege mij over je wangen is gerold. Ik betaal nu voor elk van hen. Mijn karma haalde me in.

Het spijt me dat deze 'het spijt me'-alinea's waarschijnlijk niet genoeg zullen zijn om me te vergeven, om me de tweede kans te geven waar ik zo wanhopig naar verlang.

Al met al ben ik misschien weer egoïstisch, zoals ik zo vaak in het verleden was omdat ik er een wilde. Maar ik kan er niets aan doen. Jij bent alles waar ik aan denk. Jij bent alles wat ik nodig heb.

Ik hoop dat je het in je hart zult vinden om me te vergeven, zelfs als je me niet terugneemt.

Ik hoop dat ik mezelf zal vergeven dat ik zo stom ben geweest om de liefde van mijn leven te verliezen. Maar ik hoop vooral dat je gelukkig zult zijn. Je verdient het te zijn. Je verdient de wereld.

Uiteindelijk wil ik zeggen "ik hou van je". Die drie kleine woordjes die ik zo veel moeite had uit te spreken, zijn wat me nu verteert. Diep van binnen weet ik dat ik voor altijd van je zal houden, ook al is het van ver.

Door Owen Scott