Een brief aan mijn ex die ik nooit zal sturen

Beste ex,

Ik schrijf dit in de wetenschap dat u het waarschijnlijk nooit zult lezen. Deze brief is eigenlijk voor mij om mijn ziel te kalmeren.

Soms helpt het om alles op te schrijven om een ​​soort afsluiting te krijgen. Om een ​​punt te zetten achter emoties die zijn achtergelaten.

Dit is waarom ik die afscheidstekst moest sturen

Wat me het meest stoort aan onze situatie, is dat het allemaal jouw idee was. Jij was degene die erop stond dat we de volgende stap zouden zetten.

Je zei dat ik de enige was die je door het gangpad kon zien lopen. Ik was de enige van wie je elke dag wilde houden en de rest van je leven vast wilde houden.

Je vertelde me dat je klaar was om voor altijd en altijd van mij te zijn. Jammer dat ik niet wist dat forever een vervaldatum had.

Natuurlijk hadden we onze verschillen. Natuurlijk hadden we problemen. Maar we hadden ook een relatie vol geluk, gelach en wederzijds begrip.

We hebben iets gebouwd in die drie jaar dat we samen waren. We hebben plannen gemaakt. We hadden gemeenschappelijke doelen. We hebben onze dromen samen gedroomd.

Alleen de beste vriendjes sturen deze 8 teksten

En plotseling was ik uit die droom zonder enige waarschuwing. Ik zag het echt niet aankomen. Ik kon niet geloven dat je zo gemakkelijk bij ons weg zou lopen.

Toen je die brief bij me achterliet (omdat je niet eens man genoeg kon zijn om het in mijn gezicht te vertellen), dacht ik dat je er gewoon uit was.

Ik dacht dat dit voorbij zou gaan, dat je gewoon koude voeten had. Ik had in geen miljoen jaar gedacht dat je van gedachten was veranderd.

Het kwam nooit bij me op dat je hart me zo kon verraden.

Alleen de beste vriendjes sturen deze 8 teksten

Ja, je was bang. En je deelde je angsten met een meisje dat met je samenwerkte in plaats van ze met mij te delen.

Het delen van angsten met haar veranderde in het delen van een bed met haar. En dat leidde ertoe dat je je leven en je appartement met haar deelde.

Het leidde ertoe dat we de droom die de onze was, met iemand anders deelden.

Het deed me ineenkrimpen van verdriet.

Het is niet gemakkelijk om dit te verwerken, laat staan ​​om te accepteren dat iemand met wie je de rest van je leven wilde doorbrengen opeens weg was.

Het doet verdomd veel pijn. Het voelt alsof iemand een leegte in mijn hart heeft achtergelaten. Doof gevoel. Geen gevoel voor richting of doel.

En de ondragelijke pijn waarvan ik dacht dat die nooit zou eindigen. Het eindigde. De pijn ging voorbij. Ik accepteerde dingen. Het kostte veel tijd. Het was allesbehalve gemakkelijk.

Er waren dagen dat ik superproductief was en me geweldig voelde. Dan waren er die dagen die ik als succesvol beschouwde als ik zelfs maar uit bed kwam en eraan herinnerde te ademen.

Het is grappig hoe het ergste dat je is overkomen ook het beste kan zijn dat je ooit is overkomen.

Je deed wat je deed was een vermomde zegen. Ik wist het gewoon niet meteen.

Dankzij alles wat er gebeurde, heb ik mezelf herontdekt. Om eerlijk te zijn wist ik echt niet waar ik van gemaakt was.

Ik realiseerde me dat ik veel sterker ben dan ik dacht dat ik was. Ik realiseerde me dat ik voor zoveel dingen op je steunde dat ik vergat hoe ik ze zelf moest doen.

Dus ik leerde weer hoe ik zelfvoorzienend kon zijn. Ik leerde hoe ik kon stoppen met 'ons' te zijn en begon weer 'ik' te zijn.

Elke beslissing die ik in die drie jaar heb genomen, was wat het beste voor ons was. Het werd tijd dat ik voor de verandering voor mezelf ging zorgen.

Ik ben klaar met nadenken over wat had kunnen zijn.

Als het zo was, zou het zo zijn en dat is het einde ervan. Ik ben klaar met spijt, twijfels, woede, bitterheid en ontkenning. Ik heb dit omarmd als een manier om opnieuw te beginnen.

Daarom heb ik je vergeven. Ik ben nu vrij van jou. Ik besef dat het beter is dat je wegging toen je dat deed.

Later zou het nog erger zijn geweest. Ik weet dat het nog erger zou zijn geweest als we waren getrouwd en je me dit toen hebt aangedaan.

Of als we kinderen hadden gehad, zou het zo moeilijk voor hen zijn. Ik weet niet zeker of ik de dingen vanuit het juiste perspectief bekijk. Ik weet zeker dat het heeft geholpen.

Ik ben dankbaar dat de dingen zijn gebeurd zoals ze deden, want het gaf me een nieuwe start en een leven dat ik niet zou leiden als ik bij jou was.

Dus ik wens je het allerbeste. En daarover beloofde je me voor altijd, ik kan alleen maar zeggen dat alles wat er van over is, voor altijd een afscheid is.