Een brief aan de gebroken vrouw Het is oké om bang te zijn voor liefde

Liefde is eng. Je hart aan iemand geven, in de hoop dat ze het niet laten vallen. Iemand binnenlaten, in de hoop dat ze je niet beroven van alles wat je dierbaar is. Iemand vertrouwen dat ze niet weggaan.

Het is zo eng als fuck. En je hebt gelijk als je bang bent. Ik ben ook bang.

Maar liefde is ook het mooiste dat er is. Het is emotie, kracht. Het is genezing en pijn. Het is zowel plezier als lijden tegelijk, maar verdomd, het is prachtig.

We zouden er niet op terugkomen als het niet zo was. We zouden niet de hoop hebben ooit weer lief te hebben, als we niet van de liefde zelf hielden. Maar wat gebeurt er als het pijnlijke verleden sterker is dan onze hoop? Wat gebeurt er als we te bang zijn om de liefde onder ogen te zien?

Een open brief aan God: ik ben het zat om de hele tijd bang te zijn

We hebben allemaal van iemand gehouden die we niet hadden moeten hebben. We hebben allemaal ons hart aan de verkeerde mensen gegeven, in de hoop dat ze het misschien zullen waarderen. De eerste keer dat mijn hart werd gebroken, was ik zo in de war.

Ik was zo blindelings verliefd dat ik me niet kon voorstellen dat hij gewoon weg kon lopen. Hoe kon hij? Hij vertelde me dat hij van me houdt. Hij vertelde me dat hij wil dat we samen oud worden.

Hij vertelde me dat ik het beste ben dat hem is overkomen. En hij liep gewoon weg. Hoe kon hij?? Nou, dat kon hij, en dat deed hij. Ik werd gespeeld, maar ik hoopte nog steeds dat er iemand zou zijn die van me zou houden.

Ik hoopte en kreeg mijn hart nog een paar keer gebroken. Ik werd gekneusd en mishandeld, en ik wou dat ik je kon vertellen dat ik daarna opstond en naar mijn verleden schreeuwde:

Ben je sterk genoeg om van een gebroken vrouw te houden?

"Ik geloof nog steeds in liefde. Ik geloof nog steeds in mezelf! " Maar dat heb ik niet gedaan. Het kostte me behoorlijk wat tijd om alleen in mezelf te fluisteren: 'Ik geloof in je meisje. Je kunt weer in liefde geloven. "

Ik wou dat ik je kon vertellen dat het gemakkelijker wordt; dat op het moment dat je die ene speciale persoon ontmoet, liefde minder eng wordt. Het niet. Maar het is het waard.

Je zult zien dat iemand je wereld op zijn kop zal zetten. Je zult zien dat iemand je zal laten beseffen dat je nog nooit zo bang voor liefde bent geweest als wanneer je bij hem bent.

Maar verdomd, het is het waard. Het is de moeite waard om te geloven dat hij zal blijven; het is de moeite waard om te geloven dat hij je geen pijn zal doen. Omdat je diep van binnen weet dat hij zal blijven, wat er ook gebeurt.

Je weet dat hij net zo bang is als jij, misschien zelfs meer. Maar jullie hebben allebei je angsten onder ogen gezien en besloten te blijven.

Ja. Liefde is eng. Ja, ik ben ook bang. Maar het is goed. Het is oké om sommige mensen buiten te sluiten. Het is prima om de tijd te nemen om beter te worden, om de tijd te nemen om bepaalde mensen binnen te laten.

Ben je sterk genoeg om van een gebroken vrouw te houden?

Het is oké om muren te bouwen, want soms zijn ze het enige dat ons hart beschermt. Het is oké om weg te rennen, als je er niet klaar voor bent.

Dwing jezelf niet om dingen te doen waar je je niet prettig bij voelt. Dwing jezelf niet om van iemand te houden als je er niet klaar voor bent. Breng jezelf niet naar beneden als iedereen om je heen je onder druk zet om toe te geven aan liefde.

Je bent geen machine. Je kunt niet beter worden als je het uit en weer aanzet. Je hebt tijd nodig, je hebt ruimte nodig. Zelfs als het je jaren kost om daar te komen, is het oké.

Maar geloof me, als je op een dag terugkijkt, zul je zien hoe ver je bent gekomen. Je zult zien hoe dapper je bent geworden; wat was je de hele tijd slecht.

En je zult zien dat liefde nog steeds eng is, hoeveel beter je ook wordt. Het maakt niet uit hoe sterk je bent, het is nog steeds verdomd eng.

Maar je bent een geweldige wondervrouw en niets houdt je tegen om die angst te overwinnen.