Een open brief aan mijn bijna vriendje

Is er een droeviger woord om liefde te beschrijven dan 'bijna' ?

We waren bijna samen. We hielden bijna van elkaar. We hadden bijna iets speciaals. We waren bijna tevreden.

Ik denk veel aan je, waarschijnlijk meer dan ik zou moeten. Ik kan er niet echt mijn vinger op leggen als het allemaal afgelopen is. Ik denk dat het geleidelijk is gebeurd. Een afscheid zonder echt afscheid sloop gewoon naar me toe en ik zag het niet eens aankomen.

We hebben echt een geweldige tijd gehad samen. We kunnen over alles praten. Het was zo gemakkelijk om bij je te zijn, met je te praten, en het leek alsof we elkaar al de helft van ons leven kenden.

Een liefdevolle open brief aan mijn interlokale vriend

Ik heb me nooit voor iemand opengesteld zoals ik voor jou deed. Al mijn muren vielen om, daarom deed het nu zoveel pijn.

We hebben zoveel geweldige herinneringen samen gedeeld.

Ik denk dat mijn favoriet die zomernacht is. Je weet dat ik geen romantisch type ben; Ik hou ervan de dingen echt te houden. Daarom is het grappig dat dit mijn favoriet is. Maar die avond was zo romantisch, in onze eigen stijl, en het betekende zoveel.

Herinner je je nog dat wij tweeën op het strand lagen te kijken naar vallende sterren? Kussen. Lachend. Genieten van. Wensen maken.

Misschien had ik toen en daar een wens moeten doen om samen te zijn. Maar dat deed ik niet. Ik dacht dat ik je al had. Ik denk dat ik het verkeerd dacht.

Een open brief aan de man waar ik beter af ben zonder

Ik schrijf dit niet om je een slecht gevoel te geven of om herinneringen op te halen. Ik weet niet eens of je jezelf in deze woorden zult vinden, ook al hoop ik dat je dat zult doen, zodat jij je ook kunt herinneren.

Ik schrijf dit om mezelf te helpen je te laten gaan. Misschien als ik het allemaal loslaat, als ik alles gewoon opschrijf, zal het me helpen genezen en verder gaan.

Ik weet niet waarom je wegging. Ik weet dat we het goed hadden. Ik had niets gezien dat erop zou wijzen dat je wegging. We waren zo dichtbij en toen begon je je plotseling terug te trekken.

Ik denk dat je ergens bang voor was. Misschien bewogen we te snel. Misschien was ik niet het juiste meisje voor jou. Misschien was het niet de bedoeling. Kan zijn…

Ik vraag me nog steeds af of ik iets anders had kunnen doen. Zou het de uitkomst hebben veranderd? Wat als ik beter had gekeken? Had ik kunnen zien dat je wegging? Is er iets dat ik had kunnen zeggen om van gedachten te veranderen? Wat als ik minder verliefd op je was geweest, zou het je hebben laten blijven? Wat als je net met me had gepraat?? Wat als…

Een open brief aan de man waar ik beter af ben zonder

Zoveel maybes en zo veel meer wat als. Ik kan er niet echt achter komen welke meer pijn doen.

Ik denk dat het zo is met onzekerheid - het doet meer pijn dan concreetheid. Ik weet gewoon zeker dat u iemand was die ik kende; iemand met wie ik alles deelde; iemand die een grote indruk op me heeft gemaakt. Je was iemand die helemaal van mij was, maar nooit echt van mij.

Nu blijven al mijn maybes en what ifs onbeantwoord. En weet je wat? Dat is goed.

Omdat ik mezelf deze vragen heb gesteld, nadat ik dit heb geschreven, en ik besef dat het enige antwoord is dat je wegging. En toen je wegging, liet je me zien dat ik beter verdien. Ik verdien iemand die niet bang is om te voelen. Iemand die all-in zal zijn en niet bang is om zich te binden.

Ik verdien het soort liefde dat voor altijd blijft. Ik verdien meer dan bijna. Om eerlijk te zijn, schat, ik verdien iemand die beter is dan jij.