Over je heen komen was het moeilijkste ooit

Ik weet dat je dacht dat het me niet langer kon schelen. Ik weet dat je dacht dat het het gemakkelijkste was om over je heen te komen.

Ik weet dat je dacht dat ik je zo gemakkelijk uit mijn systeem kon wissen. Maar je kunt niet meer verkeerd zijn.

Je was alles wat ik ooit wilde. Jij was de enige met wie ik me mijn toekomst kon voorstellen. Je was alles wat ik hoopte te hebben in het leven, maar je was ook alles dat me doodde.

Je weet wat ze zeggen: "Soms zijn de dingen waar je het meest van houdt de dingen die je het meest kapot maken."

Je laten gaan is het moeilijkste ooit

Ik moest een show opzetten. Ik moest je ervan overtuigen dat het me niet kon schelen.

Ik wilde je laten zien dat ik over je heen ben. Ik wilde dat je geloofde dat ik de eerste was die verder ging.

Ik dacht dat toen ik je al mijn alles gaf, trots het enige is dat ik voor mezelf heb bewaard.

Het was het enige dat me vooruit deed gaan. Trots was het enige dat overbleef.

Maar wat je zag en hoe ik me werkelijk voelde, waren twee totaal tegengestelde dingen.

De moeilijkste persoon om los te laten, is degene die je nooit hebt gehad

Lange tijd was ik in de verleiding om naar je terug te haasten. Lange tijd moest ik mezelf constant herinneren aan de dingen die je me hebt aangedaan, aan de martelingen die ik had meegemaakt toen ik bij jou was.

Lange tijd heb ik mezelf gekweld door foto's van jou die mijn hart braken opnieuw af te spelen, zodat ik de telefoon niet zou opnemen en je zou bellen.

Ik bleef je gevangene lang nadat we voorbij waren. Ik was zo verslaafd aan je giftige liefde dat het voelde alsof je ervan af moest komen met zware drugs. God, het was zo moeilijk.

Tegelijkertijd wilde ik je ergens per ongeluk zien en ik bad ook dat dit niet zou gebeuren - net zoveel als de dingen die je me hebt aangedaan pijn deden, net zo goed als het idee om niet bij je te zijn, me doodde.

Ik was een van die meisjes die zichzelf elke nacht in slaap huilde en elke ochtend opstond alsof er de avond ervoor niets was gebeurd. Ik hield verdomme van je, zelfs nadat we voorbij waren, lang nadat we voorbij waren.

Weet je, niemand vertelt je over giftige relaties waarvan je nog steeds houdt, ondanks wat er gebeurt. Je houdt van ondanks de pijn of ondanks de manier waarop je wordt behandeld.

De moeilijkste persoon om los te laten, is degene die je nooit hebt gehad

Je houdt van ondanks de roep van je hersenen om bij zinnen te komen. Je houdt van, zelfs als je weet dat je dat niet zou moeten doen.

Maar soms is liefde gewoon niet genoeg. Soms is liefde precies wat je doodt.

Want ondanks deze immense liefde die ik voor jou voelde, kreeg ik nog steeds niet de liefde die ik verdiende.

Ik werd nog steeds niet met respect behandeld. Ik kon je nog steeds niet zo hard aan ons laten werken als ik.

Je was altijd met één voet op de vlucht en ik was altijd all-in, maar we hadden het niet kunnen redden alleen met mijn liefde.

Hoe lang dacht je dat ik alles zou blijven geven zonder er iets voor terug te krijgen??

Hoe lang duurt het voordat ik moe zou worden? Hoe lang voordat ik geen kracht meer had om te vechten voor een man die me net pijn deed?

Hoe lang voordat ik besefte dat je me door een hel hebt gestuurd en ik nog steeds aan je zijde sta?

Niets aan jou was gemakkelijk voor mij.

Bij je zijn was niet gemakkelijk, zonder jou zijn was nog moeilijker, maar wennen aan het feit dat we niet meer bestonden en dat we niet de glimmende toekomst kunnen beleven die ik voor ons had gepland, was het moeilijkste dat er is.

Het was ook niet gemakkelijk om over je heen te komen. Het kostte me een tijdje om mezelf zover te krijgen dat ik je geschenken weggooide. Het kostte me een tijdje om in slaap te vallen zonder je hoodie te omhelzen.

Het kostte me een tijdje om naar onze liedjes te luisteren zonder melancholisch te worden. Ik wilde lange tijd niet naar plaatsen waar we heen gingen, zodat ik geen ongewenste gevoelens zou opwekken.

Lange tijd moest ik vechten tegen onze herinneringen die willekeurig in mijn hoofd zouden verschijnen.

Weet je hoe ze zeggen dat tijd alles geneest? Welnu, zelfs als het het langzaam en geleidelijk doet, is het waar tijd alles geneest.

En ik zweer bij God als de tijd me heeft geholpen om je uit mijn systeem te krijgen, er is geen persoon op deze wereld voor wie het niet hetzelfde kan doen.

Ten eerste was ik eraan gewend dat je er niet bij was. Toen begon ik langzaam je foto's in mijn hoofd te verwijderen.

Ik heb je van een voetstuk gehaald. Ik hoopte niet meer dat je verandert of dat we weer bij elkaar komen.

De nummers die iets voor ons betekenden, zeggen me nu niets meer. Misschien herinneren ze me gewoon aan de keren dat je me door een hel hebt gestuurd en waar ik niet meer heen moet.

Je was mijn eigen stukje hel waar ik mezelf van moest redden. En beetje bij beetje leerde ik hoe ik je uit mijn systeem kon krijgen.

Elke nacht stierf ik en elke ochtend stond ik als herboren op. Ik heb geen kortere weg genomen om over je heen te komen.

Ik stond mezelf toe alles te voelen. Ik bezat het en toen liet ik het los. Maar ik heb je mijn strijd nooit laten zien.

Je hebt ze nooit gezien toen we samen waren. Het was niet nodig om ze te zien of te erkennen toen we eenmaal voorbij waren.

Het kostte me tijd om je te leren kennen en het kostte me dubbel zoveel om over je heen te komen. Maar het was het waard.

Ik zou niet willen dat ik je nooit had ontmoet, want je was een les die ik echt moest leren in het leven, ook al had ik dat toen niet gezien.

Iemand moest me harder maken en mijn ogen openen, en ik had geen betere leraar kunnen uitkiezen.

Voor alles wat je me hebt aangedaan, het goede en het slechte, ben ik dankbaar.

Omdat het me allemaal heeft gemaakt tot wie ik nu ben. Eerlijk gezegd zou ik niemand anders willen zijn.

Alle littekens die je op me hebt achtergelaten, zullen een herinnering zijn om nooit genoegen te nemen met minder dan ik verdien.

En elke keer als ik val, sta ik weer op omdat ik al een keer door een hel ben gegaan en het overleefd heb. Ik kan het nog een keer doen.

Over je heen komen was het moeilijkste ooit. En toch heb ik het gedaan.