Hoe narcisme mijn gezin vernietigde

Ik was jong en naïef. Waarom zou ik iets weten? Ik had niet eens gehoord van het woord 'narcisme', dat de liefde wordt gebombardeerd en dat hij de juiste dingen doet. Ik heb het niet gezien. Waarom zou ik?

Ik was 17, hij 36. Voordat ik het wist, had ik een kind gekregen en daarna volgde het huwelijk. De vragen die hij constant stelde: “Waar ga je heen? Met wie? Hoe laat ben je thuis? "

Wat stom. Ik dacht dat het hem iets kon schelen. Voordat ik het wist, was ik 20 jaar oud, en mijn brein was als een brij. We kregen vijf kinderen en een van onze kinderen stierf, maar ik durfde hem mijn verdriet niet te tonen. Nog steeds rinkelden er geen alarmbellen in mij. Ik dacht gewoon dat we op zijn manier moesten treuren - wat nu, achteraf gezien, was om zijn hoofd in het zand te steken en te vergeten dat onze zoon was overleden.

Tegen de tijd dat ik onze jongste dochter kreeg, was ik ernstig ziek en had ik 10% overlevingskans. Ik worstelde om beter te worden zonder zijn steun. Hij heeft nooit bij me in het ziekenhuis gezeten of wilde dat ik beter zou worden. Nee, hij heeft onze pasgeboren dochter bij mij in het ziekenhuis achtergelaten, zijn vrienden belangrijker, maar ik dacht nog steeds dat hij Mr. Nice Guy was.

Een open brief aan de man die mij vernietigde

25 jaar na het huwelijksleven begonnen de dingen op hun plaats te vallen. Het aantal zaken waar ik achter kwam, maar het was allemaal mijn schuld. Ik was waardeloos, lelijk en een suïcidaal wrak. Ik dacht dat ik het absolute probleem was. Ik kon het niet veranderen omdat hij me er elke dag aan herinnerde dat ik lui en dik was, en als ik niets deed om hem te helpen, had het geen zin om te leven.

Ik heb zo vaak geprobeerd er een einde aan te maken. Het was de enige manier om aan hem te ontsnappen. Ik zat gevangen in deze vicieuze cirkel. Familie en vrienden kwamen niet meer langs. Ik had alleen hem om op te vertrouwen.

Mijn kinderen begonnen weg te gaan toen ze volwassen werden, en ik zat daar op een dag te denken: “Het worden gewoon ik en hij, iets waar ik bang voor was. Ik kon hem niet eens aankijken. Ik mocht alleen met hem praten als hij het zei. Ik mocht alleen eten als hij het zei. Ik werd bij elke beweging gevolgd. Het was of ik loop of ik sterf.

Twee dagen na mijn verjaardag was hij naar zijn werk gegaan. Ik stond op, pakte een tas, stapte in mijn auto en reed meer dan 200 mijl ver weg, zo ver mogelijk bij hem vandaan. ik was zo bang.

Die man beroofde me van elk stukje eigenwaarde dat ik had. Ik dacht dat ik die nutteloze mens was en voor iedereen waardeloos.

Een brief aan de narcist die me vernietigde

Dat leven was alles wat ik wist. Hij had me ergens in gegoten. Ik wist niet eens meer wie ik was. Het trauma veroorzaakte een zenuwinzinking. Ik had een dieptepunt bereikt, terwijl hij zijn lastercampagne voortzette dat ik deze mentale hoofdzaak was. Hij veranderde de sloten van ons ouderlijk huis waarin we onze kinderen hadden gekocht.

Maar drie jaar later. Ik kwam terug met vechten, ik had alles over narcisme onderzocht, probeerde te zien waar ik mee te maken had, en bij God, hij vond dit niet leuk. Hij voerde de lastercampagne beetje bij beetje op, maar ik was er zeker van dat ik niet achteruit zou gaan.

Ik vecht voor alles wat ik nog verschuldigd ben in dat vreselijke huwelijk, en ik gebruik al mijn kracht om mensen te laten weten dat ik niet die hoofdzaak ben die hij me portretteert. Ik was tenslotte 25 jaar zijn vrouw en de moeder van zijn kinderen.

Ik ben niet de narcist, dat is hij, en wat mij hoop geeft, zijn mijn kinderen. Hij keerde ze allemaal tegen mij, gaf ze zoveel leugens. Ze geloofden hem, maar ik heb ze terug en nu sta ik voor de behandeling van mijn twee dochters zoals ik was.

Ik geef ze nu het advies dat ik 20 jaar geleden nodig had om mezelf te horen, want als ik naar mezelf had geluisterd, zou ik niet te maken hebben gehad met emotionele, fysiologische en financiële mishandeling. Nu worden mijn lieve dochters geconfronteerd met hun narcistische vader, en ik ben nu een veel sterker persoon. Ik ben bang dat mijn dochters net als ik in suïcidale puinhopen zullen veranderen, en daarom zal ik niet alleen voor mezelf vechten, maar ook voor mijn dierbare kinderen.

Het is het minste dat ze verdienen. Een liefhebbende ouder is beter dan een narcistische ouder. Ik zal niet zitten kijken hoe mijn dochters worden vernietigd.

Een brief aan de narcist die me vernietigde

door Lisa