Ik heb een speler gespeeld om hem te laten zien hoe het moet

Ik speelde een speler om hem te laten zien hoe het voelt. Hij was een echte fuckboy, baant zich een weg door het leven van bed naar bed, harten breken en stukjes gebroken vrouwen achterlaten, waar hij ook ging. Ik ben niet trots om te zeggen dat ik een van die vrouwen was. Hij speelde me geweldig. Ik werd verliefd, niet wetende wie hij was, niet wetend waartoe hij in staat is. Ik werd hard verliefd en werd uiteindelijk nog harder gespeeld.

Maar weet je wat het trieste deel is? Ik laat hem me vaker spelen dan ik kan tellen. Ik dacht dat hij bij mij terug zou komen. Ik wachtte op hem terwijl hij met andere vrouwen aan het neuken was. Hij belde me zelfs een keer om me te vertellen wat hij had gedaan (en ze lag nog steeds bij hem in bed). En ik was nog steeds verliefd. Ik wachtte nog steeds. Hij had de lelijke gewoonte om af en toe contact met me op te nemen. Net toen ik dacht dat ik over hem heen was, kwam hij terug om me eraan te herinneren dat ik dat niet ben. Net toen ik mijn leven had uitgezocht, kwam hij terug om het weer te verknoeien.

Ik speelde een speler om hem te laten zien hoe het moet. Na vier jaar spelen met mijn hart en mijn emoties, was het mijn beurt om met de zijne te spelen. Omdat hij weigerde me af te sluiten en me als een vangnet te houden, werd het tijd dat ik mezelf er een gaf. Ik wou dat ik je kon vertellen dat ik het gracieus deed, ik wou dat ik je kon vertellen dat het geen pijn deed. Het voelde geweldig, ja, maar het deed nog steeds pijn. Maar ik moet toegeven dat er een zekere mate van voldoening was toen ik zijn 'kapotte' teksten ontving om ze te negeren.

Hij nam opnieuw contact met me op en vertelde me hoeveel hij me miste, hoeveel hij van me hield. Hij had het over deze keer blijven, over dingen uitzoeken. Hij had het over hoe geweldig ik was en hij luisterde naar me terwijl ik over mijn leven sprak. Deze keer was het echt anders. Hij was anders. Of dat dacht ik. Hij had het over het wisselen van baan, dichter bij me komen. Over vakantie gesproken en samen reizen. Praten over 'ons'.

Aan de man die met mijn hart speelde

Ik wou dat ik je kon vertellen dat ik hem onzin noemde. Ik wou dat ik sterk genoeg was geweest om hem niet te geloven, maar hij had deze macht over mij. Ik kon hem niet weerstaan. Ik kon mijn hoofd niet helder houden, omdat hij zo verdomd goed was in het manipuleren van mij. Nou, totdat ik een blauwe plek in zijn nek zag. 'Het is niets, deze gekke meid sloeg me aan de bar. Schat, je weet dat ik hier nu voor jou ben. " Ja, je bent er nu, maar waar ben je de afgelopen vier jaar geweest? Waar was je toen ik werd ontslagen, waar was je toen ik werd gebroken?? Waar was je toen ik op je wachtte??

Ik speelde een speler. Ik ghostde hem zoals hij me ghostde. Ik beloofde hem mijn hart, mijn liefde zoals hij mij deed. Ik kuste hem met passie, zoals hij mij altijd kuste. Maar ik speelde een speler. Ik heb hem laten zien hoe het is om iets te willen wat je niet kunt hebben. Ik heb hem laten zien hoe het is om in je gezicht voorgelogen te worden. Ik heb hem eindelijk laten zien dat wat er gebeurt, weer terugkomt. Voor alle keren dat hij me verliet, voor alle keren dat hij tegen me loog, voor alle keren dat hij mijn hoop ophield om ze te laten vallen en in miljoen stukjes te laten crashen-Ik speelde een speler, gewoon om hem te laten zien hoe het moet.