Het kan me nog steeds schelen, maar je bent het gewoon niet meer waard

Oh schat…

Hoe zijn we op dit punt gekomen? Hoe zijn we van liefde tot marteling gekomen? Waar is de man van mijn dromen gebleven??

Ben je veranderd of was je het acteren gewoon beu??

Ik weet het antwoord op geen van deze vragen. Ik weet niets meer en ik begrijp het ook niet.

Zelfzorgtips: hoe u verliefd kunt worden op uw eigen zorg

Alles wat ik weet is dat wat we hadden kunnen en kunnen hebben, me van binnenuit doodt en mijn ziel in tweeën scheurt.

We hadden een perfecte start, een van die inleidende onderdelen over relaties die je doen geloven dat je de hemel op aarde hebt gevonden.

Helaas veranderde die hemel ergens langs de lijn langzaam in de hel.

Voordat ik kon begrijpen wat er gebeurde, woog het slechte al het goede en alles wat ik had waren verre herinneringen aan geluk dat ik niet meer had, maar wenste dat het terug zou komen.

Ze vraagt ​​niet veel, ze wil gewoon weten dat je erom geeft

Ik wilde niet dat we zouden eindigen. Bovendien heb ik het onmogelijke gedaan om dat te voorkomen.

Ik heb altijd geprobeerd beter te zijn, meer te doen en harder voor ons te proberen. Ik vergaf het onvergeeflijke en huilde toen je nergens dichtbij was om te zien.

Ik wilde ons gewoon niet opgeven. Ik denk dat ik ergens diep van binnen nog steeds niet heb, maar ik moest je laten gaan - of om nauwkeuriger te zijn, je dwong me je te laten gaan.

Ik denk dat je nooit klaar was voor een relatie en naarmate de dingen serieuzer werden, begon je je op te gedragen.

Je creëerde problemen waar er geen waren. We zouden over elk klein ding vechten en niets was ooit drama-vrij.

Aan het eind van de dag was alles mijn schuld.

Ze vraagt ​​niet veel, ze wil gewoon weten dat je erom geeft

Je wist echt hoe je het verhaal moest draaien, dus het paste bij jou en ik zou me uiteindelijk verontschuldigen voor dingen die ik niet had gedaan.

Ik deed het bewust, gewoon om de vrede te bewaren, want ik had genoeg van oorlogen. Ik had genoeg van kleine ruzies en domme misverstanden.

Je werd op het ene moment jaloers en bezitterig, en het volgende moment deed je alsof ik onzichtbaar was.

Je tilde me op en overlaadde me met vriendelijkheid en liefde en voordat ik de tijd kreeg om ervan te genieten, veranderde je en deed je je best om me neer te halen en me een waardeloos gevoel te geven.

Ik heb nooit geweten hoe je zou handelen of voelen. Ik heb nooit geweten welke dagen we op goede voet zouden staan ​​en welke dagen op slechte.

En ik raakte eraan gewend. Inconsistentie, drama, pijn vermengd met stukjes liefde waren mijn realiteit. De puinhoop waarin ik leefde werd in zekere zin normaal.

Het was gewoon zoals de dingen waren en ik bleef altijd hopen dat je weer zou veranderen zoals je was.

Ik deed meer dan alleen maar hopen; elke keer dat ik meer probeerde en alles deed wat ik kon om u te laten zien wat ik zie, voor mij te laten voelen wat ik voor u voel.

Tot ik het niet meer kon.

Tot ik me realiseerde dat je, ondanks wat ik voel, niet de juiste man voor mij bent.

Liefde zou niet zo veel moeite moeten zijn. Liefde zou niet zozeer pijn en lijden moeten zijn.

Liefde zou niet moeten gaan over de ene kant die alle moeite doet, terwijl de andere doet wat ze wil.

Liefde gaat over het overwinnen van moeilijke tijden. Het was nooit de bedoeling dat het een grote, nooit eindigende moeilijke periode zou worden. Het had nooit zo moeilijk mogen zijn.

Ik kan niet geloven dat ik dit ga zeggen, ondanks alles ... ik geef nog steeds om je, maar dat betekent niet dat ik je terug wil.

Na alles wat je me hebt aangedaan, ben je nog steeds een deel van mij - een deel van mijn gedachten, verlangens en spijt.

Ik waardeer die kleine momenten van vreugde en liefde nog steeds boven de meeste waardeloze momenten die je me hebt aangedaan.

Ik denk dat het lang zal duren voordat ik onverschillig word ... voordat het geen pijn meer doet ... voordat ik niet meer om je geef ... voordat ik stop met wensen dat de dingen anders waren ...

Maar weet je wat? Het maakt niet uit hoe lang het duurt of hoe hard ik zal vechten om mijn leven weer op de rails te krijgen.

Het gaat erom dat ik vrij van je ben, dat ik mezelf heb gered van je giftigheid, dat je niet langer deel uitmaakt van mijn leven.

Het gaat erom dat ik eindelijk weet dat je het niet meer waard bent. Je verdient me niet.