Ik hou nog steeds van je, ik hou gewoon niet van de persoon die je bent geworden

Ze zeggen dat elke ware liefde onvoorwaardelijk moet zijn. Als je van een persoon houdt, houd je volledig en volledig van hem, zonder dat er vragen worden gesteld.

Je houdt van ze met al hun gebreken en onvolkomenheden. Je accepteert ze precies zoals ze zijn en je probeert nooit de essentie van wie ze zijn te veranderen.

Je houdt op dezelfde manier van hen door hun best en door hun ergste. Althans, zo zouden de dingen moeten zijn, nietwaar?

En zo hield ik van je. Ik hield van je, wat er ook gebeurde en ondanks alles.

We waren niet blijvend omdat je al verliefd was op iemand anders - jezelf

En ik hou nog steeds van je, daar bestaat geen twijfel over. Ik hou van je, ook al is de waarheid dat ik niet van je wil houden.

Ook al vecht ik tegen mijn gevoelens, op de een of andere manier komen ze er altijd sterker uit en op de een of andere manier winnen ze altijd.

Op de een of andere manier wint mijn hart altijd van mijn verstand en blijkbaar kan ik er niets aan doen, hoe hard ik ook mijn best doe.

Ik wil dat je weet dat deze diepe en enorme liefde die ik voor jou voel, helaas voor mij, weinig of niets te maken heeft met alles wat ik je ga vertellen.

Een brief aan de persoon van wie ik nog steeds hou, maar die me het meeste pijn heeft gedaan

Maar dat betekent niet dat ik het niet ga zeggen.

De waarheid is dat ik de persoon die je bent geworden niet leuk vind, ook al hou ik nog steeds van die persoon.

Om eerlijk te zijn, ik weet niet hoe dat zelfs maar mogelijk is. Hoe kun je van iemand houden zonder hem aardig te vinden??

Nou, ik weet zelf het antwoord niet, maar dit is precies hoe ik me voel. En zo was het vanaf het begin niet.

Ik werd verliefd op je vanwege je kwaliteiten en voor de man die je vroeger was.

Ik werd onder meer verliefd op je eerlijkheid, op de kracht van je karakter en op je persoonlijkheid.

Een brief aan de persoon van wie ik nog steeds hou, maar die me het meeste pijn heeft gedaan

Ik werd verliefd op je omdat je een echte man was die wist hoe hij echte waarden moest waarderen en die wist hoe hij mij moest respecteren.

Toen ik je voor het eerst ontmoette, dacht ik dat ik eindelijk alles had gevonden waarnaar ik op zoek was.

Natuurlijk probeer ik niet te zeggen dat je deze perfecte man was, want je had zeker je gebreken, op dezelfde manier als ik deed.

Maar in wezen wist ik dat je een goed, liefdevol en zorgzaam persoon was.

En met de tijd ben je veranderd en is alles aan jou veranderd. En je bent alles geworden wat je zwoer dat je het nooit zou worden.

Ik ben bang om dit tegen mezelf toe te geven en het hardop te zeggen, maar het lijkt me dat je een slechterik bent geworden, een slecht persoon, en dat is iets waar ik moeite mee heb om te accepteren.

Ik weet niet wat er met je is gebeurd en of je karakterverandering iets met mij te maken had.

Ik weet niet of dit de hele tijd de echte jij was en of je net deed alsof je iemand was die je niet was totdat je zag dat je mij had, maar het feit is dat ik de man die je bleek te zijn niet leuk vind.

Het is een feit dat ik niet zou willen dat je mijn vriend bent en dat ik je niet leuk zou vinden in mijn leven als ik niet van je hield.

Het is een feit dat ik deze egoïstische man niet mag die alleen voor zichzelf zorgt en die zichzelf altijd op de eerste plaats zet.

Dat ik het niet leuk vind hoe je onverschillig bent geworden tegenover de emoties van anderen en het feit dat je immuun bent geworden voor de pijn die je me hebt bezorgd.

Dat ik het niet leuk vind dat je me als vanzelfsprekend begint te beschouwen en dat je geen moeite meer in onze relatie steekt, alsof ik aan je zijde moet blijven, wat er ook gebeurt.

Het is alsof je ineens deze giftige, negatieve en bittere man bent geworden die graag anderen manipuleert en pijn doet, zonder ooit aan de gevolgen te denken.

Maar bovenal hou ik niet van de persoon die je bent geworden omdat je je blijft gedragen alsof je alle respect voor mij hebt verloren.

Het is meer dan duidelijk dat je mijn opofferingen en de dingen die ik heb gedaan voor onze relatie niet op prijs stelt.

Het is alsof je opzettelijk manieren blijft vinden om me pijn te doen en mijn waarde te verminderen. Het is alsof je het leuk vindt om mijn hart te breken.

En het ergste is dat ik je niet meer kan herkennen. Omdat je beslist niet de man bent op wie ik verliefd werd.