Thefinancely
ik ben daar geweest.
Ik herschrijf niet alleen informatie die miljoenen keren op internet is geschreven. Ik heb dit echt geleefd.
Ik heb eigenlijk deze horror meegemaakt, 3 jaar horror om precies te zijn.
We ontmoetten elkaar en we werden verliefd, dat weet ik tenminste. Het was als een sprookje, bijna te mooi om waar te zijn.
LevenOver het overwinnen van een giftige manipulator
Ik had vanaf het begin moeten weten dat het leven nooit zo werkt. Ik had moeten weten dat er iets mis zou gaan.
Ik had moeten weten dat ik aan de rand van een klif stond. Het uitzicht was prachtig maar een stap verder en ik zou een wisse dood tegemoet gaan.
Ja, dat is wat ik het leven met hem noem, een zekere dood.
Sterven was eigenlijk een mooie gedachte in vergelijking met wat hij me aandeed. Sterven was een gemakkelijke uitweg die ik weigerde te nemen, hoewel ik erg in de verleiding kwam.
Je weet wanneer ze je het verschil leren tussen goed en slecht, en sommige mensen vertellen je dat je voor de duivel moet zorgen omdat hij zichzelf zal presenteren als iets waar je naar hunkert, iets dat je niet kunt weerstaan.
RelatieWees sterk genoeg om weg te lopen van een giftige manipulator
Het kwaad verteert en verleidt je en hij was mijn kwaad. Hij was mijn duivel die me betoverde en probeerde me te vernietigen.
Maar mijn gewonde ziel vond op de een of andere manier de kracht om zichzelf te herstellen en verdomme bij hem weg te komen!
Hij was zo perfect, attent, liefdevol. Ik dacht dat ik alles had, ik dacht dat het leven me een geschenk van liefde had gegeven. Ik dacht dat het me een kans had gegeven om tot het einde gelukkig te zijn. Maar het was allemaal maar een test.
Nu realiseer ik me dat zijn giftige ziel naar me toe werd getrokken om me sterker te maken, om me te leren hoe ik weerstand moest bieden, om me te leren vechten voor mezelf. Het bracht me duizenden tranen en een enorm liefdesverdriet, maar ik leerde de les en ik won.
Hij was een freakin 'artiest.
RelatieWees sterk genoeg om weg te lopen van een giftige manipulator
Hij wist zich zo goed te vermommen dat niemand ooit zou twijfelen, zelfs geen seconde, aan zijn vriendelijkheid en zijn nepglimlach.
Hij speelde al veel te lang de rol van een zorgzame weldoener en iedereen kocht hem. Ik viel ervoor totdat we samen gingen leven totdat hij zijn echte gezicht niet meer kon verbergen.
Toen ik leerde hem te weerstaan en voor mezelf opkwam, werden zijn woede en zijn giftige innerlijk groter en sterker.
Zijn acties werden destructiever. Hij had het gevoel dat hij de controle over mij verloor en hij werd nog erger.
Er waren momenten dat ik dacht dat hij me zou opgeven en me met rust zou laten, maar hij werd alleen maar meer geobsedeerd door mij omdat hij het niet kon verdragen dat ik op het punt stond hem te verlaten.
Hij kon niet accepteren dat hij deze strijd had verloren. En dan zou ik de prijs betalen voor het verlangen naar vrijheid, voor het verlangen naar een wereld zonder misbruik.
Dit is wat hij me aandeed, dit is hoe hij zijn dekmantel blies en bewees dat hij een giftige manipulator was:
Hij speelde het slachtoffer
Als we ruzie hadden, als ik genoeg had van zijn leugens en hem confronteerde, speelde hij de slachtofferkaart.
Op de een of andere manier haalde hij het altijd over zichzelf. Hij wist precies wanneer hij zijn charme aan moest doen en net moest doen alsof hij spijt had, dat hij een fout had gemaakt en dat hij zich nu rot voelde. Ik ben er elke keer voor gevallen.
Ik dacht dat het hem echt speet, ik dacht dat hij zich realiseerde wat hij me aandeed en vooral, ik dacht dat hij het niet expres had gedaan.
Toen voelde ik me rot. Ik voelde me schuldig omdat ik hem in het nauw gedreven had en hem ervan beschuldigde een manipulatieve klootzak te zijn. Ik had medelijden met hem en ik gaf hem nog een kans.
Er waren honderden situaties en ik gaf hem honderden nieuwe kansen en er veranderde nog steeds niets.
Dit is hoe hij met me speelde en me medelijden met hem gaf, dus aan het einde van elk argument zou ik mijn excuses aanbieden aan hem en zou ik vergeten waarom ik in de eerste plaats boos op hem was. Dat was altijd al zijn plan.
Hij deed alsof hij me respecteerde
Zoals ik al zei, hij was vanaf het begin aardig en liefdevol.
Hij wilde me de wereld geven. Hij luisterde naar elk woord dat ik zei en hij liet al mijn wensen uitkomen.
Hij was de man van wie ik had gedroomd de rest van mijn leven door te brengen. Was ik niet zo stom en blind?
In het begin luisterde hij echt naar alles wat ik zei. Toen ik aan het praten was, lette hij op, maar niet omdat hij om me gaf en geïnteresseerd was in wat ik te zeggen had, maar omdat hij er gebruik van wilde maken.
Hij luisterde naar me omdat hij alle mogelijke informatie wilde gebruiken om me te manipuleren wanneer hij maar wilde.
Zijn plan was om van mij een gehoorzame pop te maken, een vrouw zonder mening, zonder ruggengraat.
Hij wilde dat ik danste op de muziek die hij speelde. En een tijdje lukte het hem.
Hij maakte me schuldig
Hij was altijd naast me, waakte over alles wat ik deed en hij vond altijd een fout. Zelfs toen ik mijn best deed, kwam hij er helemaal overheen.
Ik dacht dat niets wat ik deed goed was. Ik dacht dat ik niet in staat was om te leven, laat staan dat ik iets kon doen.
Dus nam ik al mijn vertrouwen en legde het in hem omdat ik dacht dat hij me zou helpen en me zou leren om eindelijk te slagen.
Dat was mijn grootste fout en zijn grootste triomf.
Toen ik iets voor mezelf wilde doen, liet hij het me toe, maar hij zorgde ervoor dat ik me schuldig voelde omdat ik het deed. En als ik zonder hem zou uitgaan, zou ik er niet van genieten.
Ik dacht alleen maar aan hem en het feit dat hij alleen thuis was terwijl ik me amuseerde.
Dus ik liet alles vallen en ging terug naar huis, naar hem, terug naar de ellende en pijn. Hij wilde dat vanaf het begin.
Hij was vol beloften
Als je zijn toespraken en zijn beloften had gehoord, had je gedacht dat je het gelukkigste meisje ter wereld was.
Hij deed beloften die op elkaar waren gebouwd en geen van hen kwam ooit uit.
Het waren gewoon lege woorden die zonder doel werden rondgeslingerd, behalve om me blind te maken en me in het gareel te houden, onder controle.
Ik heb nooit iets gekregen waarvan hij me vertelde dat ik het zou doen en dat was ook nooit de bedoeling. Die dingen werden gewoon gezegd om me voor de gek te houden en me geduldig te laten wachten tot er iets leuks zou gebeuren.
En weet je wat? Er gebeurde nooit iets aardigs, alleen de dingen die hij wilde doen en mijn gevoelens telden nooit.
Hij was het belangrijkste in onze relatie en zolang hij gelukkig was, ging het goed met ons.
Hij deed alsof hij me wilde helpen
Hij deed alsof hij zo bezorgd om me was.
Hij loog tegen me en deed alsof het hem zoveel kon schelen, en toch deed hij nooit iets om mij de last van mijn schouders te laten nemen. Het waren gewoon woorden die werden gevolgd zonder actie.
Zelfs als hij me 'wilde' helpen, zou hij een perfecte tijd uitkiezen om zichzelf aan te bieden. Meestal als ik hem niet nodig had om me te helpen, of als ik wist dat ik iets beters zou doen dan hij.
En de vangst is, hij wist het. Een paar keer waren er situaties waarin hij opzettelijk iets verkeerd deed, alleen om van het 'helpende deel' af te komen en om ervoor te zorgen dat ik het hem nooit meer vroeg.
Het was allemaal van tevoren gepland en ik heb echt nooit een kans gehad tegen hem.
Hij bekritiseerde en veroordeelde me altijd
Hij zorgde ervoor dat ik mijn plaats kende. Hij zorgde ervoor dat ik nooit het gekke idee in mijn hoofd zou krijgen dat ik kon doen wat ik wilde. En dat kon ik, want ik was beter dan hij en hij wist het.
Dat was zijn grootste angst. Dus hij wilde me degraderen en me het gevoel geven dat ik nergens goed genoeg voor was.
Hij wilde er zeker van zijn dat ik niet eens iets probeerde door me van tevoren ervan te overtuigen dat het niet zou lukken.
Hij beoordeelde alles wat ik deed en hij moest zelfs de dingen bekritiseren die ik goed deed.
Dat doodde me van binnenuit.
Langzaam begonnen mijn zelfrespect en gevoel van eigenwaarde te verdwijnen. Ik had geen vertrouwen in mezelf omdat ik dacht dat ik incompetent was.
Geloof me, na een tijdje begin je echt zo over jezelf te denken. Je begint echt te denken dat God je zonder enig doel op deze planeet heeft gezet, dus geef je toe. Je geeft jezelf volledig aan hem omdat je denkt dat hij tenminste weet wat hij met je moet doen..
Dat is waar zijn manipulatieve gedrag je zal brengen - tot aan jezelf twijfelen, tot de rand van zelfhaat.
Nu ben ik eindelijk vrij van die hel, maar het gaat verre van goed. Het is maar een zin die ik tegen mensen zeg om ervoor te zorgen dat ze me met rust laten. Ik lieg tegen ze, maar ik lieg niet tegen mezelf.
Ik weet wat ik heb meegemaakt, maar ik weet niet hoe ik van alle pijn en vernedering af moet komen. Maar ik lieg niet tegen mezelf. Ik weet dat het moeilijk zal worden.
Ik val uit elkaar omdat ik de zwaarste strijd heb overleefd die het leven me heeft aangedaan en nu ben ik aan het genezen en tel ik mijn zegeningen.
Het zal even duren voordat ik weer tot leven kom. Liefde? Ik weet niet zeker of het bestaat, maar ik zal het niet van mijn lijst schrappen omdat ik niet tegen mezelf zal liegen.
Ik heb gewoon wat tijd nodig om alles weer op zijn plaats te zetten en mijn oude zelf terug te brengen, wat hij me zo gemakkelijk liet opgeven.
