Als ik wist dat het onze laatste kus was, zou ik je harder kussen

Als we bij iemand zijn, denken we altijd dat we het voor altijd bij hen zullen hebben. We zitten in die liefdesbel en willen daar oneindig blijven.

Maar tijd is een lastige zaak. Je weet nooit wat het voor je in petto heeft. Het gaat sneller voorbij dan u denkt. Ineens is voor altijd niet zo eindeloos. Ik was me er niet van bewust dat die nacht voor altijd stopte.

Als ik wist dat het onze laatste kus was, zou ik je harder kussen. Gewoon om dat moment voor altijd te hebben. In ieder geval een moment om te onthouden, toen ik je niet voor altijd kon hebben.

Toen je die avond mijn huis verliet, wist ik niet dat het voorgoed was. Toen ik me eindelijk realiseerde wat er aan de hand was, kon ik het niet verwerken. Ik zag het niet aankomen.

Hoe een jongen te kussen die je leuk vindt: 13 stappen naar de perfecte kus

Ik hield mezelf voor de gek door te denken dat het maar tijdelijk is. Je komt wel bij. Je zult zien hoeveel ik voor je bedoel. Je zal me missen. Je zult onze tijd missen, onze lach, onze kusjes ...

Maar dat heb je nooit gedaan.

We hadden iets dat we tegen elkaar zeiden: "Houd me stevig vast, laat me nooit meer los". Het was als onze eigen kleine dagelijkse mantra.

Ik zit hier nu en herinner me dat, me afvragend wat er is gebeurd. Ik heb zoveel onbeantwoorde vragen. Zoveel dingen bleven onuitgesproken.

Wat zegt zijn kus over zijn gevoelens jegens jou?

Ik heb deze gesprekken met jou in mijn hoofd. Ik blijf herhalen, 'Hoe heb je me kunnen laten gaan? Zei je dat je dat nooit zult doen? Hoe?" Toen barstte ik in tranen uit. In mijn hoofd, zoals in het echte leven, heb je me nooit antwoorden gegeven.

Ik zou je nooit dwingen te blijven. Als je wilde gaan, zou ik je laten. Ik weet dat liefde niet kan worden afgedwongen. Je weet dat ik nooit om je liefde zou smeken. Je kent me. Daarom begrijp ik niet waarom je de dingen zo hebt beëindigd.

Je weet dat je mijn beste vriend en mijn minnaar was. Alles in één persoon. Ik zou met alles naar je toe komen.

Je was mijn rots. Je was mijn plek om me te verstoppen. Nu heb ik geen plek om me te verstoppen. Ik heb niemand om naartoe te rennen. ik voel me zo alleen. Het zijn alleen ik en mijn herinneringen.

Ik weet dat ze zullen vervagen. Ook al ben ik nu verpletterd. Ik stik in mijn eigen tranen. Ik moet mezelf eraan herinneren om elke dag te ademen.

Wat zegt zijn kus over zijn gevoelens jegens jou?

Om het leven te nemen zoals het komt, stap voor stap. Ik wil je uit mijn hoofd houden, maar het is niet iets dat ik kan forceren. Ik moet het tijd geven.

Ik weet dat de tijd me zal genezen. Ik weet dat het goed komt. Ik zal perfect zijn. Het is gewoon ... soms ben ik het zat om te wachten tot de tijd zijn gang gaat. Om dingen beter te laten worden.

Het zal alles behalve gemakkelijk zijn, en ik ben erop voorbereid. Ik heb je vergeven. Ik laat je gaan. Ik hoop niet dat je terugkomt.

We hebben samen een verhaal opgebouwd; het was een geweldige. Daarom doet het zoveel pijn. Mijn gevoelens waren echt; Het spijt me dat die van jou niet waren. Het spijt me dat ons verhaal geen happy end heeft. Het spijt me dat het afgelopen is.

Maar waar ik het meest spijt van heb, is die laatste kus. Ik zweer het, als ik had geweten dat het onze laatste kus was, zou ik je harder hebben gekust. Het zou mijn manier zijn geweest om voor altijd afscheid te nemen.

Dat is het enige dat ik je nooit zal vergeven.