Thefinancely
Ik weet niet of je ooit die koude rillingen hebt gevoeld tijdens koude ochtenden als je alleen wakker wordt, met niemand om te kussen en niemand om goedemorgen tegen te zeggen.
Die ochtenden waren zo eenzaam en ik kon niet uit bed komen zonder te huilen. Ik moet wanhopig lijken, het spijt me.
Maar als je jaren en jaren wijdt aan één persoon die je verliet toen je ze het meest nodig had, begin je je ze voor te stellen.
Je praat terwijl je je voorstelt dat ze bij je in de buurt zijn en hoe ze naar je luisteren. Die momenten waarop ik me hem aan mijn zijde voorstelde, waren zo hopeloos pijnlijk.
Single zijn7 redenen waarom ik niet bang ben om single te zijn, ik ben bang om te daten
Toen ik mijn uiterste best deed en je verwelkomde in mijn leven, wist ik dat je een van die aardige jongens zou worden waar mensen me over vertelden. Op de een of andere manier geloofde ik niet dat je bestond.
Wie kan mij dat kwalijk nemen? Na al die liefdesverdriet en huilende tranen, geloofde ik niet meer dat mannen zoals jij bestonden!
Je zei dat ik de mooiste vrouw was die je zag en dat mijn glimlach zelfs de donkerste nacht kon opfleuren.
Mijn hart sloeg een slag over en mijn keel zat vol met woorden die ik op dat moment naar buiten wilde laten komen. Ik dacht niet dat je een van die klootzakken zou worden.
LiefdeJongens zijn bang voor liefde - mannen zijn bang om je te verliezen
Vanaf onze eerste date en die prachtige wandeling in het park, zag ik eigenlijk iets nieuws in jou, iets wat ik niet eerder zag (of voelde). Je was een geweldig mens.
En dat maakte me bang. Veel.
Ik wist in het begin niet hoe ik me moest gedragen, maar je dacht dat het schattig was. Je viel halsoverkop voor me. Zonder het te weten, viel ik ook voor jou.
Je hebt me overladen met geschenken van onvoorwaardelijke liefde en genegenheid. Dus de dag kwam dat je me neerzette om je het verhaal te vertellen dat zich verschuilde achter mijn gebroken hart en de muren die ik had opgebouwd.
Zonder er twee keer over na te denken, heb ik je alles verteld. Vanaf het begin.
Ik zei je dat hij me verbaal zou mishandelen tot het punt waarop ik zou schreeuwen van pijn, dat hij zijn 'vriendinnen' mee naar huis zou nemen om me constant met hen te vergelijken.
LiefdeJongens zijn bang voor liefde - mannen zijn bang om je te verliezen
En ik vertelde je hoe ze, vlak voor mijn ogen, met elkaar zouden flirten en zijn kamer binnen zouden gaan. Ik zou gewoon weggaan. Je vraagt je af waarom ik zo lang ben gebleven?
Hij kwam altijd naar me toe om om vergeving te smeken, me te vragen hem terug te nemen, soms huilde hij zelfs. Wat zou je in mijn plaats hebben gedaan??
Dit is het deel waar je me omhelsde en de meest hartverwarmende dingen begon te fluisteren.
Je vertelde me hoe je van me zult houden en dat je me zult koesteren en dat zoiets me nooit meer zal overkomen. Dus ik schrok.
Ik liet het toen niet zien, maar toen ik thuiskwam, barstte ik in tranen uit en ik wist echt niet hoe ik met je vriendelijkheid moest omgaan.
Ik begon al die geweldige dingen op te schrijven die je me zou vertellen, zodat ik ze kon vasthouden als je wegging. Als je weggaat, bedoel ik.
Je kon het niet helpen, maar merkte dat ik kouder en kouder voor je begon te worden.
Je begon je af te vragen of je iets verkeerds hebt gedaan om mij te beledigen, maar jij was het niet, mijn liefste. Jij was het nooit.
Je kon het niet helpen, maar wees de aardigste persoon ooit voor mij! Dus daarom heb ik nog hogere muren gebouwd om mezelf te beschermen voor het geval je me zou verlaten. Ik wilde niet dat je wegging.
Ik huilde mezelf elke nacht in slaap omdat ik me voorstelde dat je me zat was.
Ik denk dat het de nasleep is van een misbruiker. Tegenwoordig weet ik niet hoe ik met verlating moet omgaan!
Het maakt niet uit hoe vaak je me vertelde dat je van me hield en nooit weg zou gaan, de angst was altijd aanwezig! Dus ik begon hier wat meer over na te denken.
Heb je ooit iets gedaan waardoor ik me onzeker voelde? Nee.
Had je ooit iets gedaan om me te laten zien dat het je niets kon schelen? Nee. Had je ooit iets gezegd om me te beledigen? Nee. Was jij de liefste persoon voor mij? JA!
Dus waarom was ik nog steeds zo bang? Ik was bang dat je zou vertrekken zoals iedereen in mijn leven deed.
Daarom wilde ik me verontschuldigen voor alle muren waar je nog steeds doorheen moet graven, alle nachten barstte ik in tranen uit en maakte je wakker, al die keren dat ik tegen je schreeuwde.
Alles. Het spijt me. Het spijt me echt heel erg. Ik wil je ook bedanken. Ik wil je bedanken voor de persoon die je van mij gemaakt hebt.
Je hebt me weer in liefde laten geloven! Ik wil je bedanken voor al die keren dat je er voor me was en al die geweldige knuffels. Dank je.
Ondanks het feit dat ik door al die dingen bang werd voor de mogelijkheid dat je me ooit zou kunnen verlaten, ben ik dankbaar.
Je doet me dat vergeten elke keer dat je me in de ogen keek en er zijn jaren verstreken sinds je me voor het eerst vertelde dat je van me hield. Je bent er nog steeds? Ja. Ja dat ben je wel.
