Ik ben eindelijk oké met jou te verliezen

Je weet hoe je soms niet kunt uitleggen waarom je op een bepaalde manier over iemand denkt, en soms vraag je je af waarom de dingen zijn zoals ze deden?

Soms klagen we over het onrecht dat God ons heeft aangedaan, om er vervolgens achter te komen dat het geen onrecht was.

Het was God die ons precies gaf wat we nodig hadden. Het probleem is dat we het niet kunnen zien omdat we verblind zijn door de pijn niet te krijgen wat we wilden.

Dit is mij ook overkomen. Lange tijd was ik verblind door de woede om je te moeten verliezen dat ik het punt miste om je in mijn leven te hebben gehad.

Kies er altijd voor om een ​​man te verliezen dan om je verstand te verliezen

Ik kon gewoon niet accepteren dat ik je ontmoette, met je verbonden was, zelfs toen we alleen maar vreemden voor elkaar waren en gehecht raakten, om je daarna te verliezen.

Ik wilde je houden, mijn toekomst met je plannen, en ik wilde eigenlijk dat je bleef.

Maar je bent nooit gestuurd om te blijven, je bent alleen mijn leven binnengegaan om me een lesje te leren en, als je werk was gedaan, om dan te vertrekken.

Er was een reden waarom God mijn hart naar jou toe bewoog en er was een reden waarom ik meer aan jou gehecht raakte dan aan enig ander persoon in mijn leven.

Als ik terugkijk, zie ik dat je een grote rol in mijn leven speelde, maar je moest er maar tijdelijk in zijn, zodat je je plicht kon vervullen om me een andere manier van leven te laten zien en me dan vrij te laten.

Ik laat je eindelijk gaan

Het grappige is dat je op het juiste moment in mijn leven kwam. Je was precies wat ik op dat moment nodig had.

Je hebt me geholpen zoveel antwoorden te krijgen en je hebt het beste in mij naar boven gehaald.

Je hebt me geholpen mijn duisternis te doorbreken en daarvoor zal ik eeuwig dankbaar zijn, net zoals ik God dankbaar zal zijn voor het sturen van je mijn weg.

Ik maakte een fout toen ik probeerde je in mijn voor altijd persoon te veranderen, terwijl dat nooit jouw rol was. Het was niet de bedoeling dat je voor altijd bleef omdat je mijn tijdelijke persoon was.

Je werd mijn kant op gestuurd, zodat je me een beter persoon kon maken voor degenen die voor altijd zouden blijven en toen moest je naar iemand anders gaan.

Het probleem is dat ik gefrustreerd raakte toen je wegging, omdat ik je niet kon laten gaan.

Ik laat je eindelijk gaan

Ik kon niet begrijpen waarom God zoiets moois zou wegnemen, iemand die me hielp genezen.

Maar toen werd ik eraan herinnerd wat je me had geleerd en begon ik dingen die me overkwamen vanuit een ander perspectief te zien.

Toen was het allemaal logisch. Misschien als je langer was gebleven dan je zou moeten, zou je schoonheid zijn vervaagd, zou je liefde zijn gestorven en misschien zou je niet meer zo inspirerend kunnen zijn als vroeger.

Misschien zou wat we hadden in een last zijn veranderd.

Ik vond vertrouwen in de troost dat ons verhaal beter kan worden gelaten zoals het is. Als ik erin was geslaagd om het te veranderen, zou ik misschien geen happy end hebben.

Je was een engel die werd gestuurd om me een lesje te leren, me te helpen genezen en dan weg te vliegen.

Je leerde me los te laten, los te maken en te beseffen dat jouw aandeel in mijn verhaal voorbij is.

Dankzij jou heb ik het geloof gevonden dat de volgende persoon waar God me dichter bij brengt, precies is wie ik nodig heb in mijn leven.

Ik vind het eindelijk oké om je te verliezen, want nu weet ik dat ik klaar ben voor de dag dat ik een persoon ontmoet die eigenlijk voor altijd bedoeld was om te blijven.

Ik weet dat ik deze persoon van een mijl afstand kan herkennen, want dankzij jou kan ik eindelijk het verschil begrijpen tussen iemand die mijn hand aanraakt en iemand die mijn ziel aanraakt.