Ik ben vrijgezel omdat één giftige man genoeg was voor mijn hele leven

Mensen komen steeds naar me toe met deze vragen die hun niets te maken hebben. Ze blijven zichzelf het recht geven om inbreuk te maken op mijn privacy en negeren hoe ongemakkelijk ik me voel als ze me vragen waarom ik nog niet getrouwd ben.

Het grootste cliché van allemaal is hun intro - wanneer ze me vertellen hoe slim en mooi en succesvol ik ben, en hoe dit de perfecte tijd is om de kroon op mijn leven te zetten en te trouwen.

Vanwege de persoon die ik ben, kan ik mensen moeilijk vertellen dat ze zich met hun eigen zaken moeten bemoeien. Ik vind het moeilijk om uit te leggen waarom ik nog steeds vrijgezel ben of waarom ik er geen enkel belang bij heb om welke man dan ook in mijn privéleven te verwelkomen.

Meestal heb ik geen idee wat ik moet zeggen of hoe ik moet reageren, dus ik glimlach en haal mijn schouders op. Het zorgt er niet voor dat ze hun mond houden, maar tegen de tijd dat ze een andere vraag stellen, ben ik al 2 meter diep in depressie en angst.

Het alleenstaande leven koos mij niet, ik koos het alleenstaande leven

Kijk, ik ben niet vrijgezel vanwege giftige mannen die er zijn. Ik ben vrijgezel vanwege de giftige man die ik in mijn leven had.

Ik heb zo vaak tegen mezelf gelogen en zo goed dat zelfs ik mezelf vertrouwde. Ik vertrouwde op mijn eigen leugens - zo goed ben ik in het weglopen van mijn problemen.

Ik zei tegen mezelf dat ik het te druk heb om nu iemand in mijn leven te hebben. Ik gaf een tijdje prioriteit aan mijn carrière boven het vinden van liefde in het leven.

Ik zei tegen mezelf dat ik elke relatie zou uitstellen, omdat ik me nu liever concentreer op het verbeteren van mijn leven. Iemand nieuw zou me gewoon bezighouden en ik zou mijn dromen niet kunnen waarmaken.

Ik heb anderen verteld dat ik echt op zoek ben en dat ik een paar jongens in mijn plan heb, maar er is niets ernstigs aan de hand en als er veranderingen zijn, laat ik ze weten.

Ben je het zat om single te zijn? 10 tips om je enige leven te omarmen

Ze hebben geen reden om me elke keer dezelfde vraag te stellen als ze me zien.

Zodra ik manlief materiaal vind, zullen zij de eersten zijn die het weten. Ze wisten niet dat daten voor mij zoooo van tafel was.

Toen ik opgroeide, moest ik me na een paar relaties afvragen wat er in godsnaam met me aan de hand was en waarom kan ik niet iemand in mijn leven houden.

Ik weet dat ik perfect in mijn eentje functioneer en dat ik alleen gelukkig ben, dus waarom kan ik niet bij iemand anders zijn en mijn geluk met hen delen? Het zette me aan het denken ...

Ik heb altijd meer mannelijke dan vrouwelijke vrienden gehad, sinds altijd. Dat waren ze echt - ik zag ze nooit meer als vrienden en ik voelde me super op mijn gemak om ze om me heen te hebben.

Als ik ooit een van hen voor me zag vallen of signalen naar me stuurde, zou ik doen alsof ik het niet zag. Ik zou er mijn ogen voor sluiten en doorgaan alsof er nooit iets is gebeurd.

Ben je het zat om single te zijn? 10 tips om je enige leven te omarmen

Het is niet alsof ik de liefde meteen heb opgegeven. Het is niet alsof ik niet heb geprobeerd mijn man te vinden, maar er klopte iets niet.

Ik rende niet meteen weg toen ik een nieuw iemand ontmoette.

Zo was het niet. Ik kan me aangetrokken voelen tot mannen en ik wil een man in mijn leven. Hier en daar verschijnt er iemand in mijn leven, iemand met wie ik me mijn leven zou kunnen voorstellen.

En dan begin ik te dagdromen en me voor te stellen hoe ons leven samen zou zijn en wat voor soort man hij is en hoe hij me goed zou behandelen en ik maak hem perfect in mijn gedachten.

Iedereen lijkt perfect uit de verte.

Zodra we iets proberen, merk ik op het moment dat we dichtbij komen zelfs de kleinste tekortkomingen van die persoon op en het is meteen gedaan - wat goed is, om eerlijk te zijn, omdat het eerder veel erger was.

Ik ging altijd een relatie aan, ook al wist ik dat het niet zou gebeuren. Ik verloofde me hoewel ik wist dat het eindigde voordat het zelfs maar begon.

Ik zou hem een ​​kans geven, we zouden een paar maanden in orde zijn en dan wachtte ik gewoon op een fout of een excuus waarom we niet meer samen kunnen zijn.

Zie ook: De harde waarheid over waarom ik je niet de kans heb gegeven

Ik was een van die meisjes die er spijt van zouden krijgen om iemand een kans te geven zodra ze het deden. Maar ik was te koppig om op te geven toen ik het me realiseerde.

Ik heb mezelf laten bedriegen dat het deze keer wel goed komt.

Het ging nooit goed, want ik ben kapot. En ik kan de tango niet met iemand dansen totdat ik mezelf heb hersteld en leer hoe ik met iemand anders moet dansen.

Zodra ik iemand de kans gaf, zou ik er spijt van krijgen. Het zou resulteren in het verlies van een vriend of in een ezel.

Ik zou mijn muren ophangen en gewoon wachten tot er een raam openstaat om uit de relatie te komen.

Ik zou alleen gebroken mensen achter me laten en dat was het ding dat me doodde. Ik had geen idee waarom ik geen functionele relatie kon hebben of hoe ik zo emotioneel beschadigd kon zijn en niet in staat was om de mensen die van me hielden terug te liefhebben.

Op een avond ging ik zitten en bekende ik bij mezelf dat ik een probleem heb. Ik wist gewoon dat ik mezelf niet bewust kon blijven van wat ik anderen en mezelf aandeed.

Ik analyseerde mijn leven en toen raakte het me: ik was een van die meisjes wiens relatie met haar vader emotioneel een diep litteken op haar maakte.

Ik was een van die meisjes met een giftige vader. Ik was een van die meisjes die veel te lang onder invloed was van een giftige man.

Zie ook: Aan mijn giftige vader: je had gelijk

Ik heb zoveel gebroken mannen achter me gelaten, omdat degene die van me zou moeten houden 'gewoon omdat' dat niet deed. Ik dwong mezelf alleen door het leven te lopen, want de enige man die me zou moeten laten zien hoe liefde voelt, deed dat niet.

De manier waarop hij vrouwen in zijn leven behandelde, deed me beseffen hoe vrouwen niet behandeld moesten worden.

Hij legde mijn normen zo hoog op dat ik op het moment dat ik slechts een klein kenmerk van mijn vader zag in de man met wie ik aan het daten was, of als hij maar één ding deed dat mijn vader deed, ik afstand nam. Ik zou rennen zonder ooit achterom te kijken.

Ik besefte dat geen enkele man ooit goed genoeg voor me zal zijn. Ik realiseerde me - vanwege de liefde die hij me niet gaf, de liefde die ik verdiende maar niet kreeg - dat ik mezelf nooit zal toestaan ​​een andere man te vertrouwen. Ik zal voor altijd naar hem zoeken in andere mannen, gewoon om zo ver mogelijk van hen weg te rennen.

Ik had geen giftige vriend omdat ik een giftige vader had en dat was genoeg om nooit een andere man een kans in mijn leven te geven.

Zelfs als ik het moeilijk vind om mannen te vertrouwen, geloof ik in liefde. Ik hoop alleen dat iemand me uiteindelijk zal overtuigen dat ik het mis had omdat ik dacht dat er niemand is die speciaal voor mij is gemaakt.

Ik geloof dat hij zal beseffen wat ik heb meegemaakt en de littekens zal zien die ik op mijn hart heb.

Ik zal geduldig genoeg zijn en wachten op een speciale die mijn wereld op zijn kop zet en me het gevoel geeft dat ik niet schuldig ben aan alle shit die me is overkomen.

Met hem zal ik echt weer mezelf zijn en die vrede in mijn hart vinden waar ik al zo lang naar verlang.

Ook al heeft mijn vader me niet laten zien hoe liefde voelt, er zal een man zijn die dat wel zal doen.