Thefinancely
De wekker gaat net en zegt dat het tijd is om op te staan. Ik doe mijn ogen open en begin mijn gevecht opnieuw.
Nog een dag waarop ik me als een wandelende dode zal voelen. Nog een dag waar ik zal wensen dat ik dood was. Mijn armen zijn zo zwaar en ik kan ze niet optillen.
Mijn benen zien eruit alsof ze zijn geketend met het sterkste ijzer, waardoor ik niet kan bewegen.
Ik zit voor mijn kleerkast en bedenk wat ik vandaag moet aantrekken. Dan realiseer ik me dat het me niet kan schelen hoe ik eruit zal zien en pak het eerste trainingspak uit mijn kast.
LiefdeIn de geest van een diepbedroefd meisje
Ik heb geen energie om make-up aan te brengen.
Mijn haar is opgestoken omdat ik vanmorgen geen zin heb om het te kammen. Terwijl ik al die robotachtige dingen een voor een doe, denk ik aan de oude ik.
Ik denk dat het vandaag een depressieve dag zal zijn, maar ik ben te moe om te veranderen.
Zie ook: De dag dat ik besloot te verdwijnen
Weet je, ik heb zoveel geprobeerd om een klein beetje positieve energie uit mezelf te halen. Ik heb met heel mijn wezen geprobeerd een normale dag te hebben.
Lovenarcistische relatieIn de geest van het meisje, gebroken door een narcist
Maar hoeveel ik ook probeer, aan het eind van de dag raak ik depressief. Ik heb het gevoel dat ik niets heb gedaan om mezelf te redden. En dat gevoel eet me levend op.
Ik begrijp dat deze dag niet anders zal zijn dan gisteren. En morgen zal niet beter zijn, ik weet het. Ik word weer moe, ook al heb ik 8 uur geslapen.
Nogmaals, ik zal mezelf moeten maken om mijn kleren aan te trekken en te ontbijten.
Het punt is dat, hoeveel ik ook probeer, ik de oude ik niet terug kan brengen. Ik mis het meisje dat vrolijk en leuk was om mee te praten. Ik mis de uren die ik voor de spiegel doorbreng met het uitkiezen van de beste outfit om te dragen.
En ik mis de coördinatie met mijn lippenstift en mijn nagellakkleuren. Ik mis nieuwe mensen in mijn leven. Ik mis de avondjes uit en kleine gesprekken met vreemden. Ik mis mijn leven, ik mis de oude ik.
Maar ik weet dat ik mijn oude leven niet terug kan brengen, omdat depressie dit van mij heeft gemaakt. Depressie is in mijn leven gekomen en heeft de controle over mij overgenomen. Ik heb geen kracht om terug te vechten. Ik ben machteloos en ik geef het op. Elke dag hetzelfde verhaal.
Lovenarcistische relatieIn de geest van het meisje, gebroken door een narcist
Ik word wakker en als ik eraan denk hoe mijn dag eruit zal zien, wou ik dat ik niet wakker was geworden. Ik wou dat ik in mijn slaap was gestorven. Ik zou van al dit lijden gered worden. Ik zou niet elke ochtend deze krampen in mijn maag voelen.
Ik hoef niet de deur uit. Ik zou niet met mensen hoeven te praten. Omdat ik dood zou zijn. En als je sterft, is niets belangrijk meer.
Ik verlang er zo naar om gered te worden. Ik probeerde manieren te vinden om mezelf te helpen. Maar ze hebben me allemaal teleurgesteld. Ik faalde in elke poging om weer de oude ik te zijn.
En ik moet toegeven dat ik deze strijd beu ben. Deze cyclus herhaalt zich keer op keer. Zelfs als ik doe alsof ik oké ben in het bijzijn van anderen en terwijl ik hun dagen verdien, stort ik van binnen uit elkaar. Ik wil gewoon gillen en God vragen waarom hij mij dit aandoet.
Is dit iets dat mij een les zou moeten leren?
Waarom overkomt mij dit? Waarom ik geen normaal leven kan leiden?
Waarom ik niet van mijn leven kan genieten met mijn familie en vrienden?
Ik ben zo boos, maar de woede wordt weer een depressie. Mijn stem wordt weer zacht en ik staar naar de lege ruimte.
Ik betrap mezelf erop dat ik zwijg, denkend aan vroeger. Er zijn zoveel leuke herinneringen in mijn leven. En ik wil ze weer beleven. Ik wou dat ik een manier kon vinden om dat te doen.
Ik denk dat ik het punt in mijn leven heb bereikt waarop ik net klaar ben. Ik huilde, ik vocht, en ik probeerde het. Maar dat is nu allemaal tevergeefs. Mijn demonen schreeuwen harder en proberen de rest van mij weg te eten. En deze keer ga ik niet terugvechten.
Ik ga gewoon met de stroom mee. Ze mij laten vernietigen. Als ze dat doen, kunnen ze me geen kwaad meer doen. Als dat gebeurt, voel ik me misschien bevrijd.
Misschien is dat mijn redding. Misschien moet ik een dieptepunt bereiken om de oude ik terug te brengen. Als dat ooit gebeurt, zal ik zo blij zijn. Ik voel me weer levend.
Die dag wordt de meest bijzondere in mijn leven. De dag dat ik mezelf verkies boven iets slechts dat me overkomt, zal de dag zijn dat ik opnieuw geboren zal worden.
Helemaal vrij van alles wat ik nu doormaak en klaar om een nieuw hoofdstuk van mijn leven te beginnen!
Zie ook: Vaarwel depressie: ik ben klaar met jou
