Er is veel moed voor nodig om weg te lopen van iemand van wie je houdt

Als we het hebben over het uiteenvallen en het beëindigen van een relatie, richten we ons altijd op de persoon die achterblijft.

Iedereen maakt zich altijd zorgen over hoe deze persoon zich voelt en over zijn emotionele pijn, ervan uitgaande dat weglopen een fluitje van een cent is.

Iedereen gaat ervan uit dat iemand verlaten en de relatie verbreken het gemakkelijkste is dat kan worden gedaan.

Iedereen gaat ervan uit dat de persoon die deze stap heeft gezet, geen emoties heeft en geen pijn voelt. Anders zouden ze de dingen niet beëindigen, toch?

Er is een echte man voor nodig om van een gebroken vrouw te houden

Maar de situatie is compleet anders als je wegloopt van iemand voor wie je nog sterke gevoelens hebt.

Het is heel anders als je iemand verlaat van wie je nog steeds houdt, maar je weet gewoon dat dit de enige optie is die je hebt en de enige keuze die je kunt maken als je jezelf wilt redden, want er is duidelijk geen toekomst voor je met deze persoon.

Omdat liefde soms gewoon niet genoeg is.

Soms houd je tot op het bot van je partner, maar je weet dat het tijd wordt om meer van jezelf te gaan houden.

Soms ben je je heel goed bewust van de intensiteit van de emoties die je voor iemand voelt, maar moet je gewoon zelf kiezen boven die persoon.

Alleen omdat ik van je hou, betekent niet dat ik je over me heen laat lopen

En de enige manier om dat te doen, is weg te lopen van de persoon die je leven moeilijker maakt, ondanks alle liefde die er tussen jullie twee kan bestaan..

Er komt een tijd dat je het gevoel hebt dat je je verstand verliest bij iemand.

Je ziet dat je daardoor de controle over jezelf verliest.

En het allerbelangrijkste: je ziet dat je jezelf verliest als je aan de zijde van deze persoon blijft.

Alleen omdat ik van je hou, betekent niet dat ik je over me heen laat lopen

Je ziet dat deze relatie je meer slechte dan goede dingen brengt.

Je ziet dat je je hierdoor ellendig en slecht voelt over jezelf en je hebt gemerkt dat je meer tijd verdrietig dan blij hebt doorgebracht met die persoon.

En het is niet alsof je nooit hebt geprobeerd om voor deze relatie te vechten, want dat heb je zeker.

Je hebt veel moeite gedaan om dingen tussen jullie tweeën te laten werken, maar het werd duidelijk dat sommige mensen gewoon niet compatibel zijn en dat sommige mensen gewoon niet zo goed samen kunnen functioneren als ze willen.

Je realiseerde je dat sommige mensen en relaties gewoon niet zo bedoeld zijn, hoe je het ook probeert.

Na veel heroverweging kwam je tot de conclusie dat je die giftige en schadelijke relatie gewoon moest verlaten voordat het je mentale en fysieke gezondheid volledig vernietigde.

En toen je het eindelijk deed, kwam de schuld.

Je vroeg jezelf constant af of er iets was dat je had kunnen doen om je relatie te redden en of je het te gemakkelijk had opgegeven.

Je vroeg je af of er nog iets was dat je voor deze man had kunnen doen en je voelde je schuldig omdat je degene was die wegliep.

Je voelde je schuldig omdat je deze man had laten hangen en niet meer voor hem had gevochten. Je vond jezelf zwak en egoïstisch.

Je kon het gewoon niet meer uitstaan ​​om in de relatie te zijn en dat deed je denken dat je niet sterk genoeg was om alle problemen het hoofd te bieden.

Je voelde je verslagen en alsof je de belangrijkste strijd van je leven niet kon winnen.

Je koos jezelf boven de persoon van wie je hield en voor de eerste keer dacht je na over je eigen behoeften en je eigen bestwil en de schuld verteerde je omdat je zoiets deed, hoewel dit het enige redelijke was om te doen.

Nou, laat me je één ding vertellen-je bent allesbehalve zwak.

Omdat weglopen van iemand van wie je nog steeds houdt, is het dapperste wat je kunt doen.

Het betekent dat je sterk genoeg was om je gevoelens te negeren, hoe sterk ze ook waren.

Het betekent dat je sterk genoeg was om niet naar je hart te luisteren, omdat je wist dat het je niets goeds zou brengen.

Het betekent dat je sterk genoeg was om te kiezen wat op de lange termijn goed voor je was, ook al wist je dat je diepbedroefd zou zijn vanwege die beslissing.

Het betekent dat je sterk genoeg was om je eigen hart te breken, ter wille van het grotere goed.

Het betekent dat je volwassen genoeg was om het enige te doen dat gedaan moest worden als je jezelf wilde redden.

En daarom moet je trots zijn op jezelf.