Het was ongelooflijk moeilijk om je te laten gaan, maar je liet me geen andere keuze

Ik wilde dit niet. Ik wilde niet iemand loslaten die alles voor me betekende en van wie ik hield met alles wat ik ben. Ik wilde niet iemand loslaten met wie ik mijn toekomst had gepland, iemand die ik mezelf nooit zou kunnen voorstellen zonder. Maar hier ben ik. De stukken oppakken en mezelf weer in elkaar zetten, want je liet me geen andere keuze dan te vertrekken.

Eerlijk gezegd had ik nooit gedacht dat ik het zou kunnen. Elke keer als ik dacht aan het onvermijdelijke einde waar we naartoe gingen, rolden de tranen over mijn wangen. Ik wilde het gewoon niet onder ogen zien. Ik bleef mezelf voor de gek houden, me voorstellend hoe dingen beter zouden worden, hoe je zou veranderen omdat je zou zien hoeveel ik van je hield en hoe hard ik vocht om dingen te laten werken.

Maar je hebt er nooit aan gedacht om te veranderen, of wel? Je was prima met de manier waarop de dingen gingen. Je vond het niet erg dat ik alle moeite deed, dat ik altijd droomde van de goede oude tijd en wachtte tot ze weer terug zouden komen. Je vond het zeker niet erg dat ik je vergaf voor alles wat je deed, soms zelfs zonder dat je zei dat het je speet.

Nee, je vond het niet erg en je nam het allemaal als vanzelfsprekend aan. Je hebt mijn liefde en mijn goedheid misbruikt. Je dacht dat je kon doen wat je wilde en ik zou altijd de dwaas zijn die alles over het hoofd zag om je dichtbij te hebben.

Je liet haar geen andere keuze dan jou op te geven

Je zou mijn hart verwonden door woorden te gebruiken die zo gemeen zijn dat ik ze niet eens kan herhalen; ze doen nog steeds pijn. Je hebt nooit genoeg tijd voor me gehad, al het andere kwam eerst. En elke keer dat ik een klacht deed, zei je dat ik ondankbaar, onredelijk en egocentrisch was. Niets was ooit jouw schuld en het was altijd gemakkelijker om mij de schuld te geven.

We gingen altijd heen en weer. Ik denk dat dat me het meest wegduwde. Ik was moe van al het verdriet. Ik kon uw inconsistentie niet verwerken. De ene dag zou je me de wereld geven en de volgende dag zou je hem terugnemen. Je was het ene moment zo liefdevol en helemaal over me heen en het volgende moment zo koud en afstandelijk. Je was er maar je was er nooit echt, je had altijd een voet de deur uit.

Dat is niet hoe je liefhebt, met slechts de helft van je hart. Liefde vereist alles of niets, er kan geen tussenin zijn. Ik weet dat je om me gaf, ik weet dat je op je eigen manier van me hield, maar het was nooit genoeg. Je hebt net je absolute minimum gegeven. Je hebt zoveel geïnvesteerd als je nodig had en niets meer. En als ik het allemaal samenvat, heb ik zoveel tijd gehuild en zo weinig gelachen. Liefde zou geen marteling moeten zijn. Liefde zou je niet zo uitgeput moeten maken. Er moet niet om liefde worden gesmeekt.

En dat deed ik precies, nietwaar? Tegen beter weten in smeekte ik om uw liefde. Ik heb je gesmeekt om me beter te behandelen. Ik heb je gesmeekt om te veranderen. Ik heb je gesmeekt om me meer van je tijd, meer aandacht en meer waardering te geven voor alles wat ik deed, voor alle slechte dingen die ik ter wille van onze relatie voorbij heb laten gaan. Maar mijn bedelen was tevergeefs. Ik werd er moe van. Ik werd het zat om mishandeld te worden. Ik werd het zat om onbemind te zijn.

Ik weet dat je niet begrijpt dat ik weg moest. Je ziet nog steeds niet alle dingen die je verkeerd hebt gedaan. Je denkt nog steeds dat je het recht hebt om in mijn leven te zijn wanneer het jou uitkomt. Je bent in staat om je beste show ooit op te voeren om me ervan te overtuigen je weer binnen te laten. Maar ik heb vier jaar van mijn leven verspild met wachten tot er dingen zouden veranderen. Vasthouden aan de hoop op een verre mogelijkheid dat we dingen zouden kunnen laten werken, dat we gelukkig zouden kunnen zijn.

Als ze wegloopt, is dat omdat je haar geen andere keus hebt gelaten

Ik laat je niet gaan vanwege het gebrek aan liefde, ik verlaat je omdat ik te veel liefde had; Ik denk dat ik het nog steeds doe, maar het begon te vervagen omdat het nooit werd teruggegeven. Ik realiseerde me eindelijk dat ik iets vasthield dat nooit zou gebeuren. Want als het had moeten gebeuren, zou het nu zijn gebeurd. We hadden meer dan genoeg tijd. Ik heb je eindeloze kansen gegeven die je niet eens hebt gebruikt. Ik was gewoon mijn tijd aan het verdoen met iemand die me nooit waardeerde.

Daarom ben ik klaar, ook al breekt het me, ook al is dit het moeilijkste dat ik ooit heb moeten doen. Ik moet deze keer sterker zijn dan ooit. Sterker dan mijn gevoelens, omdat ik weet dat ik beter verdien.

Ik heb geen kansen meer om te geven. Ik ben het zat om jou het hulpeloze slachtoffer te laten spelen en mij de schuld te geven. Ik ben het zat om ongelukkig te zijn. Ik ben moe van alle pijn en het lijden dat je me doormaakt. Ik ben het zat om moe te zijn.

Deze keer zie ik je voor wie je werkelijk bent en niet voor wat ik hoop dat je wordt. Deze keer kies ik mij en mijn eigen geluk boven jou. Bedankt dat je me geen andere keus hebt achtergelaten dan los te laten.