Laten we eerlijk zijn, je hebt nooit echt van me gehouden

Ik wou dat ik kon zeggen dat dit geen pijn doet. Dat ik zo over je ben, dat het me niet echt kan schelen of je van me houdt of niet. Maar de waarheid is dat het verschrikkelijk pijn doet. Het doet pijn omdat ik je maanden van mijn leven heb gegeven, het doet pijn omdat ik je binnenliet toen elke cel in mijn lichaam schreeuwde om niet.

Het doet pijn omdat ik van je hield, maar je hebt nooit meer van mij gehouden. Ze zeggen dat leugens meer pijn doen dan de waarheid, en dat heb je mij bewezen.

Al die keren dat je me vertelde dat ik de meest geweldige vrouw was die je ooit had ontmoet, was ik dat niet. Ik geloofde elk woord dat uit je mond zou komen, want ik had geen reden om het niet te doen.

Waarom zou je tenslotte tegen me liegen? Ik heb je niets verkeerds gedaan, ik heb nooit naar een andere man gekeken toen ik bij jou was, ik hoefde nooit naar anderen te kijken omdat je meer dan genoeg voor mij was.

Wees eerlijk tegen jezelf: heb je hem echt lief om wie hij is??

Ik wou dat ik hetzelfde voor jou kon zeggen. Ik wou dat ik genoeg voor je was geweest. Ik wou dat ik die geweldige vrouw was die je tegen me zei. Maar nu weet ik dat ik dat nooit was.

Ik was gewoon een ander nummer op je hitlijst. En eerlijk gezegd wil ik niet weten welke.

Al die keren dat je zei dat je tot laat aan het werk was, nu weet ik dat je dat niet was. Je werkte iets, dat is zeker. Maar ik denk niet dat het in je functieomschrijving staat om andere vrouwen te neuken.

Ik was zo verliefd op je dat ik de waarheid nooit heb gezien. En het was daar, vlak voor mijn ogen. Het schreeuwde tegen me van alle rozen in mijn appartement, van alle kleine cadeautjes die je voor me zou krijgen.

En ik was gewoon te verblind door liefde en verdoofd door jouw lieve woorden.

De eerlijke waarheid is dat ik klaar ben met je te proberen

Al die keren zei je: "Ik hou van je." Hoe kon je? Hoe kon je me in de ogen kijken en tegen me liegen? Hoe kon je me na die woorden gloeiend aankijken en nog steeds geen wroeging voelen?

Hoe kon je het doen, omdat je wist dat ik het me elke keer dat je het zei zou herinneren en het elke keer dat ik het deed door mijn hart zou dringen? De eerste keer dat je zei dat het was toen ik ziek was.

Je bracht soep voor me, trok pakken aan en knuffelde met me, ook al wist je dat je ook ziek kon worden. Maar het kon je niet schelen, omdat je van me hield.

Of misschien kwam het doordat je me de week ervoor in de regen had laten wachten, omdat je weer aan het werk moest om wat papieren op te halen. Ik vraag me af of die papieren Alice of Jackie heetten?

De tweede keer was tijdens het avondeten. Je keek me aan, zoals alleen jij wist hoe, de manier waarop mijn lichaam zou smelten en het vuur in mijn hart zou doen oplaaien. Je keek me aan en zei dat ik het beste was dat je in lange tijd was overkomen.

En dat je van me hield. Ik denk dat ik op een bepaalde manier het beste was. Ik was er voor je, wanneer je mijn aanraking, mijn troost en mijn begrip nodig had.

De eerlijke waarheid is dat ik klaar ben met je te proberen

Ik was daar en probeerde je gretig gelukkig te maken, omdat je me gelukkig maakte. En ik was blind genoeg om de echte jij niet te zien.

Je hebt nooit echt van me gehouden. Je hield van de dingen die ik voor je zou doen, je vond het geweldig dat ik zo verliefd op je was dat je met mij kon doen wat je wilde.

Je hield van de manier waarop ik zou proberen een glimlach op je gezicht te toveren en hoe blij ik was toen het lukte. Je hield van de manier waarop ik van je hield, maar niet van mij.

Ik wou dat ik kon zeggen dat het me niet langer kan schelen. Ik wou dat ik sterk genoeg kon zijn om te zeggen: "Bedankt dat je de moeilijkste les bent die ik heb geleerd." Maar de waarheid is: dat ben ik niet. Ik hou van mezelf, dat is zeker. Ik hou van mezelf op een manier die je nooit zou kunnen.

En ik waardeer mezelf meer. Omdat ik nu weiger genoegen te nemen met iemand die niet de moeite kan nemen om tijd voor me vrij te maken. Ik weiger genoegen te nemen met iemands halfslachtige liefde. Omdat ik meer verdien.

Ik ben te geweldig, te slim en te waardevol om half geliefd te zijn. En weet je wat? De pijn zal verdwijnen, de spijt zal na verloop van tijd verdwijnen. Maar mijn waarde zal dat nooit doen.

Ik zal altijd degene zijn die haar als eerste zal laten waken. Ik zal altijd degene zijn die komt rennen om te helpen, wanneer ik maar nodig ben. En je zult altijd die man zijn die een les was en nooit een eeuwige daarna.