Nu mis je haar, maar het is jouw schuld dat je haar laat gaan

Ze had voor altijd kunnen blijven. Ze wilde. Ze wilde de rest van haar leven van je houden. Maar je weet wat je deed?

Je liet haar gaan. Je hebt haar uit je leven laten lopen, en nu spijt het je.

Je hebt dat ene grote hart van haar gebroken. Je nam het, en je versnipperde het aan stukken. En het spijt haar niet dat je dat deed, want ze weet dat als je volledig wilt liefhebben, je voorbereid moet zijn om je hart te breken.

Als je met heel je hart wilt liefhebben, moet je je muren openen en neerhalen. Je moet kwetsbaar zijn, en je moet de persoon van wie je houdt vertrouwen.

Het is zijn fout dat hij je leidt, maar het is jouw fout dat je hem laat

Ze deed dat allemaal, en het werkte niet. Ze had vertrouwen in de liefde, maar de liefde beet haar terug.

Dit vreselijke gevoel is precies wat er met haar gebeurde toen je haar liet gaan, die seconde, toen ze met tranen in haar ogen bij de voordeur stond en naar je keek en hoopte dat je iets zou doen om haar in je leven te houden.

Je hebt niets gedaan. Je was een te grote lafaard om iets te doen om haar ervan te weerhouden weg te gaan.

Nu mis je haar.

En daar heb je absoluut geen recht op. Je had wat je had kunnen veranderen in iets dat eeuwig duurt. Je had die pure en mooie liefde. Het was recht voor je neus, maar je stelde het niet op prijs. En daarom verdiende jij het ook niet.

Als ik wegloop, weet dan dat het jouw schuld was

Dus mis haar niet, want je bent het niet waard haar te missen.

Nu ze weg is, realiseer je je wat je had en joeg je weg. Pas nu je haar niet meer hebt, zie je hoeveel geluk je had toen ze nog in je leven was.

Nu zie je hoe je leven is zonder haar, en nu besef je hoeveel vreugde en geluk ze je elke dag met haar glimlach bracht.

Een andere man zou doden om haar vriend te zijn. Een andere man zou alles geven om haar te hebben, en je gooide haar zo gemakkelijk weg.

Nee, je hebt niet het recht haar te missen.

Als ik wegloop, weet dan dat het jouw schuld was

Nu ze weg is, realiseer je je dat terwijl je samen was, ze het beste in jou naar boven bracht. Dankzij haar was je een beter mens. En geef toe, je vond het geweldig.

Je was blij en tevreden, en je wist niet waarom.

Maar nu je haar bent kwijtgeraakt, realiseer je je dat zij de reden is waarom, en je hebt de grootste fout van je leven gemaakt.

Ze was liefdevol en loyaal. Ze zorgde voor je, en ze zette je op de eerste plaats omdat ze van je hield.

Ze wist dat je een beetje in de war was, dus liet ze zoveel dingen glijden. Ze heeft je zo vaak vergeven dat je niet eens wist dat ze boos was.

Ze hield die dingen voor zichzelf omdat ze je de kans wilde geven om jezelf te vinden. Ze wilde je helpen een goed en liefdevol persoon te worden.

Je wist niet hoe je dat moest waarderen. Je wist niet hoe je alles wat ze voor je deed moest respecteren, en je bent het kwijt. Zie je hoe vreselijk je leven is zonder haar erin??

Zie je wat je had kunnen hebben als je je ogen maar open had gehouden, als je haar maar niet als vanzelfsprekend had beschouwd?

Je zag hoe echt alles werd, en je kreeg koude voeten. Je werd bang voor het leven, bang voor toewijding. Je weigerde op te groeien, en je bleef hetzelfde. Nu, het spijt je, en nu wil je alles terug.

Raad eens? Je verdient het niet!

Je had daarover moeten nadenken toen ze opgesloten zat in haar kamer, stikte in tranen en vroeg waarom. Je had aan haar moeten denken toen haar hart je naam schreeuwde, maar tevergeefs.

Je had haar nooit zo moeten laten kwetsen. Je had jezelf nooit de oorzaak van haar pijn moeten laten zijn.

Ze heeft je uit haar leven geschrapt en ze zal nooit meer bij je terugkomen. Je hebt je kans gehad en je hebt het verpest.

Je hebt er nu spijt van, en het spijt je dat je haar hebt laten gaan. Maar weet dit, dat brengt haar niet terug. Niets zal haar terugbrengen.

Ze heeft pijn, ze is genezen en ze is verder gegaan.

Jij, jij blijft vastzitten in het moment waarop je besefte dat haar laten gaan de grootste fout was die je in je leven hebt gemaakt.