Als een vrouw eenmaal is verraden, heeft ze geen andere keuze dan verder te gaan

Gisteravond kreeg ik een bericht van mijn ex. Het was natuurlijk na middernacht en ik sliep al toen het bericht arriveerde.

Hij ging waarschijnlijk naar buiten en werd dronken, en zijn emoties kregen de overhand. Hij dacht aan wat hij ooit had en nu verloor. Hij dacht aan ons.

Hij dacht dat ik meteen zou antwoorden en de kans zou grijpen om met hem te praten en hem de warmte te geven die hij in het verleden zo vaak nodig had.

Dronken als hij was, stelde hij zich voor dat ik naar zijn deur rende en hem geruststelde met vriendelijke woorden, terwijl ik toekeek hoe hij naar mijn hand reikte terwijl hij deed alsof het hem iets kon schelen.

Een brief aan de vrouw die het gevoel heeft dat ze nooit verder zal gaan

Hij verwachtte eerlijkheid, zorgzaamheid en toewijding van mij nadat hij me had vernederd.

Hij was er zo zeker van dat ik mijn trots in mijn bed zou laten liggen dat ik vanmorgen wakker werd - gewoon om hem al mijn begrip te geven.

Hij dacht eigenlijk dat ik hem zou smeken me te vertellen wat er aan de hand is ?! Ik wed dat het hilarisch voor hem was, me voorstellend dat ik elke leugen geloofde die hij me vertelde als reden en verhaal achter elk drankje dat hij nam.

Ik vraag me af of hij me ooit heeft genoemd tegen een meisje met wie hij uitging, terwijl hij wist dat ik thuis trouw wachtte.

Onthoud dit als u bent verraden door degene die zwoer dat ze dat nooit zouden doen

Als hij maar wist hoe vaak ik mijn ogen voor de waarheid sloot - hoe vaak zijn telefoon ging met een onbekend nummer waarvan ik wenste dat ik het kon beantwoorden.

Kwam ooit rein bij hem op??

Wist hij dat hij er net zoveel spijt van zou hebben dat hij me kwijt was als ik die nachten had dat ik een oogje dichtknijpt en excuses voor hem verzon?

Wist hij dat het verlies van mij hem meer dan wat dan ook zou kwetsen??

Het is zo jammer dat hij niet voorzichtig was met mijn gevoelens. Het is jammer dat hij me niet heeft beschermd.

Het was zijn onzorgvuldigheid die hem verraadde. Zelfs mijn liefde kon er niet voorbij kijken.

Onthoud dit als u bent verraden door degene die zwoer dat ze dat nooit zouden doen

Ik wist dat er iets niet klopte. Ik wist dat zijn woorden pure leugens waren.

Ik kon bijna al zijn geheimen ruiken. Ik kon letterlijk het parfum op zijn jas ruiken dat niet van mij was.

Ik wou dat ik hem kon laten zien hoe waardeloos zijn boodschap en zijn "ik mis je" er nu uitziet.

Hij is geen deel van mij meer en dat geldt ook voor die zwarte kanten jurk waar hij zo dol op was. Ik draag nu de gele - degene die ik liefheb op mij.

Het maakt niet meer uit wat hij leuk vindt. Het draait nu allemaal om mij.

Ooit deed hij er het meest toe, hij was mijn nummer één, maar hij gooide het weg. Er is geen weg terug.

Nu ik naar mijn telefoon en zijn late-night-bericht kijk, vraag ik me af wat hij is: sterk of wanhopig?

Ik sta te popelen om te vragen of hij weet dat zijn herenrea laat is, net als zijn bericht.

Ik ben er zeker van dat, wat de toekomst ook brengt, het hem zal laten zien hoe krachtig schuldgevoelens zijn. Het laat je kruipen, smeken en huilen om degene wiens liefde je niet wist te waarderen.

Maar ik ben een vrouw. Ik kan overal doorheen komen - zelfs als ik pijn heb, zelfs als ik een vermoeide ziel heb.

Ik weet heel goed waar ik van gemaakt ben. Ik weet dat ik het beter kan doen dan hij. Ik weet dat ik meer verdien.

Ik verdien meer dan zijn leugens, egoïstische daden, mysterieuze telefoontjes die hij kreeg, bekentenissen die hij nooit heeft gedaan, het parfum van een andere vrouw op zijn jasje, elk geheim dat hij bewaarde, de zwarte kanten jurk en nachtelijke berichten die met een glas met schuldgevoel werden verzonden van wijn. Hij kan niet het beste van me krijgen.

Dus ik ben sterk genoeg om op te staan ​​uit mijn bed, typ "Het is te laat" en ga verder met mijn leven.