Op een dag zul je slechts een verre herinnering zijn

Ik heb nog steeds het gevoel dat je dichtbij bent. Je leeft nog steeds in mijn gedachten. Je bent nog steeds de enige bewoner van mijn hart. Je doet nog steeds pijn. Het is alsof ik een deel van mezelf ben kwijtgeraakt. De wonden zijn nog vers, ook al is er enige tijd verstreken sinds je weg bent.

Ik kan nog steeds niet zeggen wat me nog meer schade heeft berokkend: onze breuk of onze hele relatie.

We hadden onze momenten, dat geef ik toe. Het is niet voor niets dat ik deze liefde nog steeds voor je voel. We hadden ook iets geweldigs. Ik heb herinneringen dat we echt gelukkig waren. Ik kan de vreugde van die momenten bijna voelen. En juist door hen kan ik niet loslaten wie we waren.

Ik blijf onze relatie romantiseren. Ik blijf maar aan de goede dingen denken. Over momenten van volledig geluk. En ze deden zoveel pijn. Ik rouw nog steeds om het geluk dat we hadden en dat we nooit meer terugkomen.

7 tekenen van een emotioneel afstandelijke vrouw en waarom ze zo werd

Ik moet mezelf echt dwingen om ook aan de slechte dingen te denken. Dat deel zou ik liever vermijden. Dat is dat lastige en noodzakelijke deel. Het is geen masochisme dat zich die periodes herinnert. Het is niet dat ik mezelf opzettelijk pijn wil doen. Het onthouden van die momenten is een noodzakelijk kwaad.

Herinneren is belangrijk, want dat is het enige dat me terugbrengt naar de realiteit. En de realiteit is helemaal niet mooi. De realiteit is dat we geen andere keus hadden dan alles tussen ons te beëindigen.

Dus als ik probeer te voorkomen dat ik dagdroom over hoe perfect je was, denk ik terug. Ik denk terug aan die avond toen we elkaar in de keel zaten. Ruzie maken, veel te hard schreeuwen, dingen rondgooien. Is dat liefde?

Op een gegeven moment werd het zo rommelig dat je mijn pols zo stevig vastgreep dat het daarna gekneusd werd. Ik voelde me zo bang en tegelijkertijd zo boos. We bleven vechten. Ik huilde en schreeuwde tegelijkertijd. Het werd zo erg dat onze buren de politie bij ons aan de deur stuurden.

De volgende keer dat ik denk dat ik je mis en niet zonder je kan, zal ik me al die momenten herinneren waarop ik je jaloerse uitbarstingen moest verdragen. Ik heb je nooit een reden gegeven om zo te handelen. Jij was alles wat ik kon zien. Hoe kon je dat niet realiseren??

5 meest voorkomende redenen waarom jongens plotseling ver weg worden

Op die vreselijke black-outmomenten die je had, was ik de ergste van het ergste. Ik kan nog steeds de pijn voelen die ik toen voelde toen je me 'een hoer' noemde. En ik kan nog steeds niet geloven dat ik ervoor koos om verder te kijken. Ik kan mezelf nog steeds niet vergeven dat ik je daarvoor heb vergeven.

Er waren veel meer slechte momenten. Absoluut meer slecht dan goed. Als er niets anders is, overtreffen ze volledig alle goede die we deelden. Daarom moet ik mezelf genezen. Ik moet rouwen en ik moet loslaten. Dus ik mix goede herinneringen met slechte. Ik ga heen en weer en worstel met mezelf om helemaal niet aan je te denken.

Ik moet zeggen, ik boek vooruitgang. Niet veel, maar ik ben blij met elke kleine verandering. Ik weet dat de tijd me zal genezen. Ik weet dat ondanks alles wat we hebben meegemaakt, de liefde die ik voor je had zo groot was dat ze niet van de ene op de andere dag zal verdwijnen.

Ik weet dat het moest eindigen. Ik weet dat er geen weg terug is, dus ik heb geen andere weg dan vooruit. Ik weet dat ik sterker ben dan ik mezelf op prijs stel. Ik weet dat ik zal genezen. Ik weet dat je op een dag niets meer zult zijn dan een verre herinnering.