De brief die mijn dwaze hart wil sturen

Ik leef al een tijdje in jouw schaduw - ik probeer in de schoenen te lopen die niet zo lang geleden voetafdrukken op zijn hart hebben achtergelaten. En als ik helemaal eerlijk ben, denk ik dat ik het niet zo goed doe. Zie je, waar je verdriet eindigde, begon het mijne.

We weten allebei dat je hart er al uit was lang voordat je besloot hem gedag te zeggen - een laffe zet van jouw kant, maar wat dan ook.

Voordat ik verder ga, wil ik zeggen dat deze brief geen feest wordt. In feite is het precies het tegenovergestelde. Eerlijk gezegd ben ik degene die de dwaas is!

Ik geloof echt dat Lee Ann Womack het het beste zei toen ze zong: "Ik ben de dwaas, verliefd op de dwaas, die nog steeds verliefd op je is!" Of misschien is het: ik ben de dwaas, verliefd op de dwaas, die door jou een gebroken hart had. En nogmaals, eerlijk gezegd, ik neem aan dat JIJ alleen niet de enige oorzaak van zijn pijn was. Maar jij bent degene wiens naam het vaakst over zijn lippen komt, en als dat zo is, vertelt de gekwelde blik die over zijn hele wezen komt, mij dat MIJN liefde misschien nooit genoeg zal zijn om te herstellen wat gebroken is..

Een brief aan mijn ex die ik nooit zal sturen

Ik snap het, echt waar! Ikzelf heb moeten weglopen van een relatie waarvan ik had gezworen dat die voor altijd zou blijven… een relatie waar ik niet meer hetzelfde over dacht. Het verschil is echter dat ik die gevoelens van verandering heb geuit, dus er was geen twijfel over het onvermijdelijke resultaat. Ik begrijp dat het leven soms een hand deelt die uiteindelijk anders verloopt dan oorspronkelijk verwacht, maar gebroken stukken mogen niet achterblijven na de gebeurtenis.

Het feit is dat ik net zo gebroken ben door eerdere relaties. Ik ben voorgelogen, bedrogen, verbaal, mentaal, emotioneel en fysiek mishandeld tot op het punt dat liefde de verste verwachting was, en toen kwam hij in mijn leven walsen. We hebben elkaar naar schadelijke grenzen geduwd, en dat alleen al heeft geleid tot wat ik dacht dat het breekpunten zou zijn, maar we hebben het overleefd.

Het punt is, ik weet dat wanneer hij soms naar me kijkt, hij jou ziet. Ik weet dat wanneer we toevallig rijden langs wat vroeger het huis was waar jullie twee woonden of waar jullie zaken deden, hij nog steeds herinneringen ophaalt aan wat was en wat had kunnen zijn. Ik weet ook dat sinds we elkaar hebben gezien, hij je een bericht heeft gestuurd met het verzoek om terug te komen. En hoe verwoestend het vinden van die boodschap ook was, ik vocht ook tegen mijn eigen demonen, dus bleef ik.

Maar ik heb gemerkt dat ik me sindsdien bijna elke dag afvraag of ik ooit in staat zal zijn om de strijd te winnen die ik om zijn hart sta, ook al heb je duidelijk gemaakt dat je verder bent gegaan. Hij heeft een muur om zijn hart opgebouwd die moeilijker te verwijderen is dan sommigen. Ik word op een veilige afstand gehouden, sta aan de buitenkant terwijl ik door een raam naar binnen kijk, in de hoop dat er een soort reddingslijn op mijn pad wordt gegooid, zodat ik misschien, heel misschien, zelfs de kleinste kans zou krijgen om lief te hebben hem.

Een brief aan het meisje met een gebroken hart

En HIJ VERDIENT LIEFDE !!! Hij is aardig, zorgzaam en attent. De man is niet alleen fysiek een beest, maar de kracht die hij mentaal en emotioneel bezit, blaast me regelmatig omver. Hij heeft pijn en tegenspoed overwonnen en draagt ​​nog elke dag de mooiste glimlach op zijn gezicht. Hij is grappig, charmant en best romantisch als hij wil zijn. Hij heeft dromen en ambities, doelen die hij alleen zonder hulp heeft bereikt. Hij is in zoveel dingen wijs voorbij zijn jaren en heeft bewezen een van de allerbeste vaders te zijn die ik ooit heb mogen ontmoeten. Ik bedoel, je hebt echt een geweldige man losgelaten. En ik?? Gelukkig begint het niet eens te beschrijven wat ik ben.

Maar hem vinden en houden blijkt twee totaal verschillende dingen te zijn. Hij spreekt soms nog steeds in de tegenwoordige tijd als hij het heeft over de relatie die jullie twee hadden. En in het verleden raakte hij van streek toen ik probeerde om wat voor soort label of titel dan ook te plakken op wat we ook hebben.

Ik kan het niet helpen, maar denk dat het komt omdat hij nog steeds hoopt dat jullie op een dag de dingen kunnen oplossen en het opnieuw kunnen proberen. En wie ben ik om te zeggen dat jullie dat niet zullen doen ?? In werkelijkheid, en noem me egoïstisch als je wilt, maar ik hoop dat je NOOIT de kans krijgt om hem ooit nog te vernietigen. Maar wie ben ik, toch? In de tussentijd zit ik hier echter vast in het ongewisse, ik ben al verliefd geworden op een man van wie ik vrij zeker weet dat hij nog steeds hopeloos verliefd op je is.

Dus hier ben ik, kwetsbaar, en probeer een vrouw te spreken die niet eens weet dat ik besta, laat staan ​​dat ik mijn naam ken. En nogmaals, eerlijk gezegd heb ik geen idee wat ik hoop te bereiken door dit zelfs maar te schrijven, want jullie zullen het waarschijnlijk nooit lezen. Ik denk dat ik gewoon het gevoel had dat ik gehoord moest worden. Alsof ik het vooral voor mezelf in woorden moest schrijven.

Ik heb dit soort dilemma's nog nooit eerder meegemaakt. Ik wist niet eens hoe jaloezie voelde, totdat ik zag dat een of andere meid wiebelige blikken naar hem keek, dus ik weet het nu niet goed meer. Wat ik wel weet, is dat ik ongelooflijk gebroken zou zijn als hij om de een of andere reden niet meer in mijn leven was. En ik heb mezelf beloofd dat, zelfs als ik het niet ben met wie hij samen moet zijn, ik er alles aan zal doen om zijn vriend te zijn, ook al hoop ik op meer.

Ik weet niet wat de toekomst in petto heeft, en ik ga er niet op aandringen. Maar ik heb wel één verzoek. Als je hem gewoon zou kunnen bevrijden van waar je ook aan vasthoudt, als een soort laatste onbaatzuchtige daad van jouw kant, weet dan dat niemand het meer zou verdienen.

Een brief aan het meisje met een gebroken hart

Altijd voor altijd,

DE DWAAS

van Candace Barish