De waarheid is, ze heeft je eindelijk gemist

Ze dacht dat ze deze strijd nooit zou winnen. Het was vermoeiend en het duurde eeuwig.

Weet je, sommige gelukkige momenten gaan in een oogwenk voorbij, maar als je pijn hebt, lijkt het alsof het een eeuwigheid duurt.

Dat is hoe ze zich voelde. Haar minuten werden uren van ondraaglijke pijn. Haar hart voelde aan alsof het was gestoken met een ijspriem en voor altijd bevroren was.

Ze dacht dat ze nooit meer liefde zou voelen. Ze dacht dat de donkere wolk boven haar hoofd nooit zou verdwijnen.

Je bent niet gek omdat je iemand mist die niet van jou is

Ze dacht dat ze vastzat in een sleur waaruit geen uitweg meer was.

Haar reis was lang en pijnlijk, maar uiteindelijk heeft ze het gehaald. En ze haalde het toen ze het eindelijk opgaf.

Ze gaf het op om de tijd terug te draaien. Ze besefte dat het verleden moest blijven waar het thuishoorde.

Ze besloot haar demonen te verlaten en verder te gaan met haar leven. Ze besloot dat je niets voor haar betekende. Niet meer.

Ze hield op je te haten. Ze weet dat het jouw schuld is dat je haar door de hel heeft geleid waarin ze leefde. Ze besefte dat het jouw schuld was dat ze haar mooie zelf verloor in een giftige relatie.

Voor de man die ik niet mag missen

Ze besefte dat je haar had gemanipuleerd omdat je niet beter wist. En in het begin haatte ze je daarvoor.

Ze haatte elke vezel van je wezen. Maar toen ze je eindelijk liet gaan, maakte ze zich los van je.

Ze gaf het op om zichzelf kwalijk te nemen. Hoewel je verhaal geen happy end heeft gehad, betekent dit niet dat het vanaf het begin ongelukkig was.

Nee, ze heeft veel leuke momenten met je gehad en helaas heeft ze ze vastgehouden toen je uit elkaar ging. Dus ze heeft je gemist. Ze wilde je terug omdat ze dacht dat je kon veranderen, dat je weer dezelfde persoon kon worden als toen ze je ontmoette.

Maar diep van binnen wist ze dat dit niet zou gebeuren, dus ze nam het zichzelf een hele tijd kwalijk omdat ze bij je wilde zijn, ondanks dat ze wist dat het slecht voor haar was.

Voor de man die ik niet mag missen

Eindelijk werd ze wakker uit haar droom en stopte ze met zichzelf te haten en ze stopte met het missen van jou.

Maar het was niet altijd gemakkelijk. Liefdesverdriet is zo. Je denkt dat het over een dag of twee wel goed gaat.

Je denkt dat je het allemaal kunt overwinnen. Wat nog belangrijker is, je besluit dat je er overheen komt en je overtuigt jezelf ervan dat het goed gaat, maar dat is niet zo.

Het komt lange tijd niet goed met je.

Het begint allemaal met woede nadat hij je heeft verlaten. Daarna ga je verder met de 'fuck you'-fase.

Maar die fase is niet consistent. Het ene moment kan het je niet schelen en hij is het laatste waar je aan denkt, maar het volgende moment merk je dat je naar de foto's van jullie twee kijkt, huilend met je hart, met tranen die zwaar aanvoelen als staal dat over je wangen rolt.

Het draait allemaal om overleven. Het gaat erom dat je jezelf gezond houdt. Het gaat over genezen en vergeten, want uiteindelijk genees je, vergeef je en ga je verder met je leven.

Het is alleen dat wanneer je hart gebroken wordt, je het gevoel hebt dat het voor altijd zo zal blijven. Je hebt het gevoel dat je leven het niet waard is om geleefd te worden.

Maar als het allemaal voorbij is, lijken de dingen niet zo blauw als toen.

Zie je, dit meisje besefte dat ze haar leven nog een kans moest geven. Ze besefte dat de tijd elke wond geneest.

Ze besefte dat alles op een dag weg zal zijn. Ze zal hem niet missen en ze zal hem niet haten.

Dat is wat er is gebeurd. Ze was slim genoeg om zichzelf een kans te geven om te genezen. Ze was slim genoeg om de tijd in haar voordeel te laten werken.

Ze besefte dat ze niet weg kon rennen voor pijn. Hoe eerder ze het voelt, hoe eerder het voorbij zal gaan.

Je moet pijn voelen en je moet de les leren, anders zit je vast in de tijd, een zeer pijnlijke tijd. Je zit vast binnen je vier muren, stikt in je eigen tranen en het zal aanvoelen als een eeuwigheid.

Je moet pijn doen en je hart moet bloeden terwijl de wonden nog vers zijn. Denk er over na.

Als je jezelf snijdt, bloed je en het doet pijn. Maar naarmate de tijd verstrijkt, doet het minder pijn en geneest de wond. Het moet. Het is een natuurwet.

En hoewel dit allemaal een beetje cheesy klinkt, is het waar. Na een tijdje kijk je niet meer naar de foto's van jullie samen, en voelen je tranen niet zo zwaar als staal.

De gedachte aan hem maakt je niet meer ziek. Het is waar.

Je mist hem niet meer.