De lelijke kant van een meisje zijn dat alleen het goede in anderen ziet

Als je een goed persoon bent, heb je de neiging om je 'goedheid' op anderen te projecteren.

Je hebt de aangeboren neiging om mensen als veel beter te zien dan ze zijn en je vergeet de slechte dingen die je zijn overkomen.

Je hebt de neiging degenen te vergeven die je verkeerd hebben gedaan en je hebt de neiging om eindeloos nieuwe kansen te geven. Je blijft nieuwe boeken schrijven met dezelfde karakters van vroeger.

Vanwege de persoon die je bent, blijf je mensen vertrouwen, je blijft van ze houden en je blijft ze alle sleutels geven om de deuren te openen die naar je hart leiden.

De lelijke kant van een meisje zijn dat altijd voor anderen zorgt

Je vergeet vaak om voor jezelf te zorgen omdat je het te druk hebt met het zorgen voor de rest.

Je zult het nooit leren, toch? Je zult nooit stoppen met het dragen van je hart om je mouw, of wel?

Je blijft zelfs als mensen je hun lelijke kanten laten zien. Als je de lelijke delen van iemand ziet, ren je niet weg.

Je besluit nog meer van ze te houden omdat je je hebt laten zien dat ze maar een mens zijn en je blijft denken dat je liefde hun slechte kanten een beetje minder slecht zal maken. Je blijft zelfs als het moeilijk wordt.

Je blijft zelfs als de ander je niet verdient, omdat je een gelovige bent. En je kunt niet stoppen met te geloven dat elke morgen beter zal zijn dan ooit vandaag.

De lelijke kant van een empaat zijn

Je bent een goed mens, maar de lelijke kant van een brave meid is een klein feit dat je steeds vergeet en dat is dat je in een wrede wereld leeft.

Je leeft in een wereld en in een tijd vol giftige mensen, vol narcisten en egocentrische mensen die gewoon wachten tot iemand zoals jij uit hun kopje drinkt.

Je verwacht van anderen dat ze er voor je zijn wanneer je ze nodig hebt, gewoon omdat je er altijd voor ze was.

Je verwacht van anderen dat ze je niet verraden, alleen maar omdat je ze nooit zou verraden.

Je bent net dat kleine Roodkapje, die verwachtte dat een wolf haar niet op zou eten alleen omdat ze geen wolven eet.

De lelijke kant van een empaat zijn

Wat gebeurde er de laatste keer dat je kapot ging? Zeg het me eigenlijk niet, ik weet precies wat er is gebeurd.

Voor één keer in je leven had je iemand nodig om op te leunen. Je had iemand nodig om je hand vast te houden en je te vertellen dat alles goed zou komen.

Je had ze nodig om al het slechte van je te omhelzen, net zoals je zou doen als ze je nodig hadden. Maar 'verrassend' was er niemand.

U werd alleen gelaten om met uw problemen om te gaan. Ze liepen weg omdat alles wat ze aan het doen waren belangrijker was dan er te zijn voor de persoon die er altijd voor hen was geweest.

En je naïeve hartje zag dat nooit aankomen. Je dacht dat je op hen kon rekenen, nietwaar? Helaas is dat niet verlopen zoals gepland.

Toen ik zag dat degenen die daar hadden moeten zijn, van je weglopen, brak je. Het liet je met lege handen en sprakeloos achter.

Je vroeg je af wat je verkeerd hebt gedaan en wat er ook mis was met hen.

Je weet dat ze er voor je hadden moeten zijn, je weet dat ze hadden moeten vragen hoe het met je was, maar zoiets kwam nooit van hen.

En uiteindelijk werd je gebroken door andere mensen, door je eigen overtuigingen en doordat je verwachtingen niet vervuld werden.

Je werd gebroken door niet de liefde en zorg terug te krijgen die je zo onbaatzuchtig aan anderen had gegeven.

Ik weet precies hoe het voelde. Het was een onmeetbare pijn. Je was tot op het bot gekwetst, je huilde een beetje en je bleef aan alles twijfelen.

Je probeerde de andere wang toe te keren, je probeerde onbeleefd te zijn, je probeerde ze weg te duwen, uit je leven, je probeerde boos te zijn, maar het duurde niet lang.

Je was een dag lang boos. Even haatte je ze en probeerde je hun gedrag uit te leggen.

Je maakte ze het slachtoffer van onbekende omstandigheden toen je daar het enige slachtoffer was.

Niettemin besloot je dat ze jouw liefde en vriendelijkheid meer nodig hadden dan jij die van hen. En toen vergaf je ze.

Het ergste is dat je alles vergeet wat ze je hebben aangedaan. U zult het in een mum van tijd vergeten.

En je zult degenen die je pijn hebben gedaan, degenen die je hebben gebroken, weer in je leven laten komen.

Je bent gewoon niet het soort persoon dat anderen gebruikt. Jij bent degene die zichzelf blijft geven, liefde blijft afvuren als vuurwerk, ook al is ze van binnen gebroken. Je hebt gewoon geen gemeen bot in je lichaam.

Telkens wanneer die zwakke stem in je achterhoofd je eraan probeert te herinneren hoeveel anderen je pijn hebben gedaan, schud je het van je af en lach je alsof er nooit iets is gebeurd.

Alleen uw glimlach is minder een glimlach dan voorheen. Alleen in je glimlach en in je ogen kun je verbergen wat je is aangedaan.

Maar je schudt je hoofd bij zelfs de kleinste verschijning van slechte herinneringen en je lacht.

Je legt je hart weer op je mouw en je gaat uit van mensen houden, of ze nu ook van je gaan houden of niet.

Je geeft de tweede, derde en vijfde kans en je laat je hoede vallen, in de hoop dat het deze keer anders zal zijn.

Je blijft elke dag dezelfde fouten herhalen. Maar je zou het op geen enkele andere manier kunnen doen, want dat is gewoon wie je bent.

Je blijft het beste van jezelf geven en ze zullen het blijven gebruiken en je glimlach zal elke keer meer en meer gebroken worden, maar je zult nooit stoppen met glimlachen.

Je zult nooit de wetenschap leren achter gemeen zijn, omdat je gewoon niet zo iemand bent.