Voor de man die ik niet mag missen

Heb je ooit het gevoel gehad dat je je emoties niet kunt beheersen? Alsof je hart elke keer dat het wil kloppen een gevecht met je hoofd oppakt?

Nou, dat is precies hoe ik me voel elke keer dat ik aan je denk.

Elke keer overweldigt het missen van je me tot het punt waarop ik moeite heb met ademhalen en niet naast je zijn, mijn hele wezen fysiek pijn begint te doen.

Dat is hoe ik me voel wanneer ik denk aan al die jaren die ik heb verspild door vast te houden aan de herinnering aan jou, wetende dat ik nooit bij je opkwam.

Je bent niet gek omdat je iemand mist die niet van jou is

Telkens wanneer ik mezelf dat jammer genoeg moet toegeven, hou ik nog steeds van je met heel mijn wezen.

Dat is precies hoe ik me voel elke keer dat ik je mis, wetende dat ik dat niet zou moeten doen.

Wetende dat je het niet verdient dat ik je nog een gedachte geef. Wetende dat ik je uit mijn systeem zou moeten schoppen, net zoals ik je eeuwen geleden uit mijn leven heb geschopt.

Ik wil dat je ophoudt in mij te bestaan. Ik wil vergeten dat je ooit een deel van mijn leven was. Ik wil dat je sterft in mijn herinnering.

Ik wil stoppen met het herhalen van onze hele relatie heen en weer in mijn hoofd. Om te stoppen met nadenken over alle kansen die we niet hebben genomen. Over alles wat we hadden kunnen worden.

De waarheid is, ze heeft je eindelijk gemist

Ik wil dat je niet meer het eerste bent dat in je opkomt elke ochtend dat ik wakker word.

Om 's nachts te kunnen slapen zonder mezelf voor de gek te houden, me voor te stellen dat je aan de andere kant van het bed bent, op slechts een armlengte afstand.

Ik wil niet meer hopen dat jij mij belt elke keer dat mijn telefoon overgaat. Om te stoppen met te verwachten dat je uit het niets opdaagt, me te vertellen dat je me ook niet uit je hoofd kunt krijgen.

Elke keer als ik er zelfs maar aan denk je te missen, wil ik mezelf herinneren aan alle vreselijke dingen die je me hebt aangedaan. Om te onthouden dat je nooit genoeg van me hield .

Ik heb jaren naast je gezeten en genoegen genomen met kruimels. Om te onthouden hoe je me hebt laten gaan, zonder een centimeter te bewegen om me tenminste in de buurt te houden.

De waarheid is, ze heeft je eindelijk gemist

Ik wil je alle pijn, alle vernedering en alle trauma's die je hebt achtergelaten, kunnen vergeven.

Om wraak en wrok te vergeten die me levend hebben opgegeten. Ik wil je uit mijn geheugen wissen.

Ik wil slimmer en wijzer zijn. Ik wil beter weten.

Ik wil het verleden loslaten en eindelijk verder gaan met mijn leven, op dezelfde manier als jij. Ik wil je zien als niets meer dan een les die me sterker heeft gemaakt.

Ik wil niet meer van je houden, niet meer naar je verlangen, en je niet meer missen.

Want laten we eerlijk zijn, jij bent niet de man die gemist mag worden. Wat mis ik tenslotte precies?

Mis ik die eenzame nachten die ik doorbracht terwijl je de slechte van iemand anders verwarmde? Al die telefoontjes die je nooit hebt beantwoord?

Al die jaren heb ik verspild, wachtend tot je weer bij zinnen komt en de man wordt die ik altijd nodig had om te zijn? Al die keren dat je me het gevoel gaf dat ik je tweede keus was ?

Mis ik nooit zeker te zijn van uw gevoelens? Al die tijd heb ik geprobeerd je te achterhalen en het feit dat ik de enige was die iets uit onze relatie probeerde te maken?

Mis ik hoe je spuugde op alles wat ik je gaf? Hoe je mijn inspanningen en offers nooit hebt gewaardeerd; hoe je alles eiste en uiteindelijk niets terug gaf?

Mis ik het constante vechten en drama? Mis ik het dat iemand me emotioneel misbruikt en me het gevoel geeft dat ik nooit genoeg was??

Want als ik dat doe, moet ik gek en dom zijn. Desondanks is de vernietigende waarheid dat mijn hart je terug wil, ook al zou dat niet moeten.

Mijn lichaam, zintuigen en emoties willen terug naar onze zeldzame gelukkige dagen. Ik wil terug in je armen rennen, alsof de tijd niet is verstreken.

Ja, zo stom ben ik.

Ik ben zo zwak dat ik niet de capaciteit heb om mijn hart te ordenen of er controle over te nemen.

Ik denk dat ik niet sterk genoeg ben om mijn gedachten, verlangens en emoties te beheersen. Niet sterk genoeg om je niet langer te missen.