Aan de man die de stukken oppakt

Het spijt me. Het spijt me zo dat je me zo moet zien. Het spijt me zo dat ik niet van je kan houden zoals ik vroeger wist. Het spijt me zo dat ik je mijn hart niet helemaal kan geven, omdat iemand anders het heeft gebroken. Iemand anders heeft het in stukken gebroken en ik kan ze niet helemaal alleen in elkaar zetten. Het spijt me zo schat, dat je nooit mijn eerste liefde bent geworden. Ik wou dat je was geweest.

Het spijt me zo voor al die keren dat ik afstandelijk was. Ik ben bang om weer van iemand te houden, ik ben bang om weer gebroken te worden. Maar je bent er nog. Ik heb je weggeduwd, maar je wacht nog steeds op me. Ik rende weg, maar jij rende met mij mee. Ik heb al deze muren gebouwd, maar je wacht geduldig tot ze naar beneden komen.

Het spijt me voor al die nachten dat ik huilend wakker werd, alleen om te zien dat je me vasthield. Het spijt me dat mijn verleden me nog steeds achtervolgt, ons nog steeds achtervolgt. Het spijt me dat jij degene bent die ze moet wegjagen, want ik ben niet sterk genoeg. Het spijt me dat jij degene moet zijn die me wegvliegt, want mijn vleugels zijn al lang gebroken.  

En al die keren dacht je dat ik je niet vertrouwde. Ik weet het, echt waar. Ik stel geen vragen om je in de schaduw te stellen, ik vraag het omdat ik je antwoorden wil horen. Ik wil mezelf verliezen in jouw stem. Ik wil mezelf verliezen in je armen, ze niet wegduwen. Ik vertrouw je, ook al schreeuwt elke cel in mijn lichaam om het niet te doen. Ik ben bedrogen, ik ben gebroken, ik ben ghosted. Maar ik vertrouw je.

Dit ben ik, eindelijk de stukken oppakken en verder gaan

Zie ook: 10 manieren waarop het prachtig gebroken meisje anders liefheeft

Het spijt me dat jij degene was die me terugtrok uit die orkaan van depressie en gebroken emoties. Het spijt me dat ik je zo zwaar heb belast, ik had het alleen moeten doen. Maar ik kon het niet, ik wist niet hoe. Hoe vaak was jij degene die ik brak? Hoe vaak heb ik de glimlach van je gezicht gehaald, simpelweg omdat ik nooit wist hoe het was om bemind te worden? Ik heb nooit geweten dat je jezelf niet mocht haten. Ik heb nooit geweten dat je je niet de hele tijd verraden zou moeten voelen. Ik heb nooit geweten hoe het was om bemind te worden, want dat was ik nooit echt.

En toch hou je van mij. Je houdt van mijn littekens en je houdt van mijn gebroken stukken. Je hebt ze allemaal weer in elkaar gezet en ze vastgelijmd met je knuffels en kusjes. Je nam al mijn demonen en joeg ze weg met je liefde. Je nam dit koude hart van mij en verwarmde het met je lichaam. En ik kan je daar op geen enkele manier genoeg voor bedanken. Hoe kun je iemand bedanken voor het weer in elkaar zetten? Hoe kun je iemand bedanken voor het laten zien van hoe ware liefde eruitziet??

Maar ik blijf het proberen. Door van je te houden, voor je te schrijven en je te laten zien dat je liefde me weer opbouwt. Door je te laten zien hoe sterk ik eindelijk ben. Door je te laten zien dat ik niet langer bang ben voor liefde, omdat je van mij houdt. Ik ben niet langer bang om gebroken te worden, want je houdt me vast. Ik ben niet langer bang om te leven, want ik zal voor altijd leven in deze eeuwigheid die we hebben opgebouwd.

God nam haar gebroken stukken en maakte haar weer nieuw