Waarom sommige mensen niet opnieuw verbinding willen maken

Een tijdje geleden probeerde ik via Facebook en LinkedIn enkele mensen te vinden die ik in het verleden kende. Ik kreeg weinig reacties van degenen met wie ik contact had opgenomen. Een vrouw die ik zocht, beschouwde ik als een van mijn beste vrienden op de universiteit. We hebben nog een aantal jaren contact gehouden nadat we waren afgestudeerd. Toen ging ze terug naar haar thuisstaat, trouwde en kreeg kinderen. Door de jaren heen zijn we het contact kwijtgeraakt.

Ik probeerde haar al jaren te vinden. Facebook gaf me eindelijk toegang tot haar e-mailadres. In mijn bericht uitte ik mijn grote geluk dat ik haar had gevonden, en vroeg ik naar haar leven door de jaren heen. Ze gaf een beleefd antwoord, en sommigen † hopen dat het goed met je gaat † opmerkingen. Het was beknopt en onpersoonlijk, en het deed pijn.

Ik vroeg me af waarom ze zo afstandelijk was. Ik glimlach nog steeds als ik aan haar en onze vriendschap op school denk. Ik wilde haar nog een keer zien en spreken. Het was echter duidelijk dat ze verder was gegaan.

Haar afstandelijkheid deed me nadenken over het hele concept van weer contact maken met oude vrienden. Facebook en andere sociale netwerksites hebben het gemakkelijker gemaakt om contact op te nemen met oude vrienden en familieleden. Na een tijdje zoeken naar mijn ziel, besloot ik dat ik moest accepteren dat sommige mensen niet meer samen willen komen met mensen uit hun verleden.

Waarom zetten mensen anderen uit hun leven? Waarom willen ze niet opnieuw verbinding maken? Ik heb een lijst gemaakt van de verschillende mogelijke scenario's waarom sommige mensen je niet meer willen leren kennen.

Ze zijn verder gegaan. Ze zitten niet meer op de middelbare school of op de universiteit. Ze zetten die ervaring in het verleden en op een plank. Het zijn verschillende mensen met totaal verschillende levens en interesses. Ze zien jou als iemand die over vroeger wil praten. Ze hebben liever niet.

Er zijn aspecten van hun verleden die ze niet willen herleven. Ze willen er niet aan herinnerd worden. Ik herinner me dat ik jaren geleden een persoon belde voor fondsenwerving. Ze was een klasgenoot van mij. Ze zei dat ze geen prettige middelbare schoolervaring had. Ze vroeg me om haar naam en nummer van de fondsenwervingslijst te halen. Haar opmerkingen deden me denken aan haar ambtsperiode op school. Ik kon zien waar ze toen misschien een moeilijke tijd had gehad, en wil niet dat er elk jaar slechte herinneringen opduiken.

Hun bord is al vol met vrienden, kennissen en familieleden. Ze horen graag van je, maar dat is alles. Ze denken dat ze geen tijd hebben voor nog één persoon in hun leven.

Je hebt de persoon in het verleden iets aangedaan dat echt pijn deed. Hij is emotioneel verder gegaan en verlangt geen verder contact. Het probleem voor jou is dat je niet weet wat je deed waardoor hij nog steeds negatieve gevoelens voor je had. Hij zal het je niet vertellen, en dus zul je nooit de gelegenheid hebben om iets terug te betalen.

Misschien vonden ze, toen ze je opzochten op Facebook, LinkedIn of Twitter, dat je prestaties niet aan hun verwachtingen voldeden. Het heeft geen zin om u te kennen. Wat hen betreft zit je niet op hun niveau

Misschien gelooft de persoon niet dat ze op jouw niveau zijn. Hun beste prestaties werden gedaan op de universiteit. Ze bereikten toen hun hoogtepunt en willen nu niet dat je ze in de tijd ziet vastlopen.

Misschien is hij of zij een voormalige minnaar. De goede en slechte herinneringen liggen nog vers in het geheugen. U kunt zich nog steeds schamen over hoe u uit elkaar bent gegaan. Hij weet niet hoe jullie elkaar momenteel zouden ontvangen. Angst zal voorkomen dat iemand opnieuw verbinding maakt.

Misschien kennen ze u niet of herinneren ze zich u niet. Je was diep onder de indruk toen jullie samen aan een project werkten. Maar voor hem ben je een waas in zijn hoofd. Het is alsof je een uitnodiging ontvangt van een persoon op LinkedIn.com, en je hebt geen flauw idee wie de persoon is die je uitnodigt om naar zijn account te linken

Facebook en soortgelijke sociale netwerken staan niet langer toe dat u verborgen blijft. Het is alsof je naar de reünie van je middelbare school of universiteit gaat. Het kan verbazingwekkend zijn om te zien hoe mensen in de loop der jaren zijn veranderd. Gewichtstoename, haaruitval, in een slechte relatie, drugs en alcoholmisbruik hebben allemaal invloed op hoe je jezelf ziet, hoe je gezien wilt worden en wie er samen met jou gezien wil worden.

Men moet verbinding maken met andere mensen in de wereld. Hoe ouder ik word, hoe meer ik die behoefte voel. Sommige mensen zijn bang om opnieuw verbinding te maken. Ik kan niet echt boos of boos zijn omdat iemand me niet meer wil leren kennen. Ik heb wel eens hetzelfde gedaan. Maar het doet nog steeds pijn, en ik weet zeker dat degenen met wie ik geen verbinding heb gemaakt hetzelfde over mij voelen.

Ik moet eerlijk zijn tegen mezelf. Ik zal misschien nooit weten wat voor indruk ik op iemand heb gemaakt. Gebrek aan acceptatie is soms moeilijk te erkennen. Ik ben niet van plan het leven van mensen die ik ooit als vrienden beschouw, binnen te dringen. Ze zijn niet verplicht mij nog een keer te willen leren kennen. Maar ik wil wel erkennen, ook al is het maar één keer, dat er een moment in de tijd was, ik was blij ze te kennen, toen en nu.