Een afscheidsbrief aan de beste vriend die ik ooit heb gehad

Uiteenvallen is ongelooflijk pijnlijk, ongeacht wat voor soort breuk het is. Iemand verliezen die veel voor je betekende en plotseling moeten leven alsof hij er nooit was, is op zijn zachtst gezegd moeilijk.

Het uiteenvallen van vriendschappen is iets dat zich op een heel ander spectrum van emoties bevindt.

Het hebben van een echte, echte vriend is tegenwoordig een van de kostbaarste dingen die je kunt hebben.

Iemand hebben die je bijstaat, soms helemaal terug van de middelbare school, via de universiteit en tot vandaag, wanneer je jezelf ontdekt en jezelf uitzoekt, is iets dat nooit als vanzelfsprekend wordt beschouwd.

Een afscheidsbrief aan de man waar ik eigenlijk nog niet klaar voor ben om afscheid te nemen

Niet iedereen krijgt zo een vriend, iemand die de tand des tijds doorstaat en heeft bewezen de beste schouder te zijn om op te huilen, het beste oor om naar te luisteren en de beste persoon om het meeste plezier mee te hebben.

Ik kan met trots zeggen dat ik dat had en zolang het duurde, was het het beste dat ik in mijn leven heb gehad. Tot het voorbij was.

We waren twee beste vrienden, de beste die iemand zich samen kon voorstellen. We waren zo synchroon en niemand zou de een ooit zonder de ander zien. We waren net als elkaars betere helft.

Als je huilde, huilde ik, als je verdrietig was, voelde ik me verdrietig, en als een van ons blij was, was de ander in de wolken!

Toen ik een paar jaar geleden door iets buitengewoon moeilijks ging, liet je me nooit uit het oog. Je was er wanneer ik je nodig had en je zorgde ervoor dat ik me nooit alleen voelde.

Een brief aan het meisje dat vroeger mijn "beste vriend" was

Je zou aan al mijn behoeften voldoen en ik stond versteld van hoe geduldig en attent je was, wetende dat het niet gemakkelijk was om in de buurt te zijn.

Ik denk vaak aan die tijden, toen jij en ik alleen tegen de wereld waren, samen elk obstakel overwonnen en altijd op onze voeten landden.

Ik kon me nooit voorstellen dat ik jou niet bij me had, het was gewoon geen optie. Je was als een zus voor mij en ik wist dat je hetzelfde over mij voelde.

Daarom is het voor mij zo moeilijk om u deze brief te schrijven. Ik had in geen miljoen jaar gedacht dat ik dit ooit zou doen, maar hier ben ik ...

Ik zal nooit de dag kunnen vergeten waarop ik begon te beseffen dat er iets niet klopte.

Een brief aan het meisje dat vroeger mijn "beste vriend" was

Ik was zo onvermurwbaar dat het mijn verbeelding moest zijn en dat alles peachy was, maar dat was het niet.

Je was niet langer de persoon die ik kende. Het was een complete verschuiving in onze relatie. Onze nabijheid en ons vermogen om samen door alles heen te komen, voelden plotseling gecompromitteerd en ik was in volledig en totaal ongeloof.

Je begon afstand te nemen van mij. Zonder duidelijke reden, zonder uitleg en zonder waarschuwing, was je plotseling zo ver weg.

Ik kan je niet vertellen hoe gekwetst ik was. Het was alsof ik van veraf toekeek, niet in staat om te begrijpen dat jij en ik in kwestie waren en dat dit MIJN realiteit was.

Er zijn maar weinig dingen in deze wereld die zo pijnlijk zijn als het besef dat je beste vriend er niet meer bij is.

Het is een onbeschrijfelijk gevoel, alsof je langzaam maar zeker in het leven van je persoon wordt vervangen door iemand anders, iemand die niet goed voor haar is maar je had er absoluut niets over te zeggen.

Het enige wat ik kon doen was troost zoeken in mijn bed en mezelf in slaap huilen, biddend dat ik wakker zou worden en dit zou allemaal een nachtmerrie worden.

Dat je nog steeds een groot deel van mijn leven zou zijn en dat we samen zouden lachen om deze vreselijke nachtmerrie die ik had gehad.

Maar het was maar al te echt. Voordat ik het wist, gingen we onze eigen weg en verloor ik je aan iemand anders.

Een deel van mij stierf die dag. Een deel van mij is nu zo verdoofd, omdat de pijn die nodig was om te beseffen dat het voorbij was tussen ons bijna een einde maakte aan mij.

Op een dag waren we zo gelukkig, vol leven en plannen we de rest van ons leven, altijd aan elkaars zijde, met het gevoel dat niets ons kon breken, maar nu was het alsof we nooit hebben bestaan.

Ik had het gevoel dat ik me onze hele vriendschap had voorgesteld. Als het zo goed was, hoe had het dan zo abrupt en onverklaarbaar kunnen eindigen? Wat heb ik zo verkeerd gedaan dat je plotseling niet meer van me hield?

Dat is toen ik me iets realiseerde. God heeft een manier om dingen en mensen van ons af te nemen als ze niet langer een doel in ons leven dienen. En dat sloeg hard toe.

En hoe moeilijk het ook was om dit te begrijpen en ermee in het reine te komen, ik moest mezelf dit laten geloven om mijn verstand te behouden.

Er was geen andere manier om door te gaan.

Ik zal nooit het gevoel vergeten te weten dat iemand zoveel van me hield en er niets voor terugvroeg behalve mijn vriendschap.

Ik zal nooit vergeten hoe het was om iemand te hebben die ergens voor in zat.

Ik hoefde je nooit over te halen om iets met mij te doen. Je was altijd op zoek naar avontuur; ook al was het een beetje riskant, het deed er niet toe, zolang we maar een team waren.

Je was echt mijn beste vriend en terwijl je dat was, was het het beste in mijn leven. Ik hield van je alsof we bloed waren en voelde me getroost door je aanwezigheid.

Veel mensen bidden om te hebben wat we hadden en ik zal nooit als vanzelfsprekend beschouwen hoe speciaal het was en hoe zeldzaam het is om te verkrijgen.

Je bent misschien geen deel meer van mijn leven en ik zal het misschien nooit helemaal begrijpen of accepteren, maar ik zal altijd met een glimlach op mijn gezicht terugkijken op onze tijd.

Ik weiger er bitter over te zijn. Het is te gemakkelijk om me te laten verteren door diep verdriet, verdriet en zelfmedelijden ... maar ik zal me niet langer overgeven aan deze emoties.

Ik ben sterk. Ik ben capabel. En ik ZAL verder gaan. Het zal moeilijk zijn zonder jou. Maar ik zal mijn weg weer leren vinden.

Ik ben me ervan bewust dat het moeilijk zal zijn om je te vervangen, dus ik zal het niet proberen. Maar als iemand mijn leven binnenkomt en het is zoiets als wat jij en ik hadden, dan zal ik het met open armen ontvangen.

Wie weet, misschien gaat het een leven lang mee, of misschien is het er om me een waardevolle les te leren.

Hoe dan ook, ik ben er klaar voor. Ik hou van je en een deel van mij zal altijd van je houden ... maar ik laat je gaan.

Ik wens je niets dan het beste en als je ooit weer een echte vriend nodig hebt, weet je waar je me kunt vinden.

ik mis je.

Vaarwel mijn vriend, het was een wilde rit.