Een brief aan mijn narcist, ik ben niet meer je gevangene

Vandaag heb ik besloten om me los te maken van je. Ik realiseerde me eindelijk dat je niet de man bent die ik verdien. Ik opende mijn ogen en zag wat voor soort man er al die tijd naast me was.

Ik wil je eigenlijk geen man noemen. In plaats daarvan zal ik je een fout noemen, want dat is wie je bent.

En ik was gewoon een van die naïeve meisjes die in jouw val van leugens trapten.

Ik was een van degenen die blindelings van je hielden.

Een brief aan het meisje dat niet meer in liefde gelooft

Ik was degene die alles verdiende maar niets kreeg. En de enige die schuldig is, ben jij. JIJ JIJ JIJ!

Je hebt mijn leven tot een hel gemaakt. Ik herinner me nog hoe opgewekt ik was toen we voor het eerst met daten begonnen.

Ik was een leuk meisje met gevoel voor humor en eigenwaarde. Ik was altijd de ziel van elk feest en een persoon waar mensen graag mee praten. Maar toen ontmoette ik jou.

Ik vervloek de dag dat ik je zag en toen ik je aanbod om uit te gaan accepteerde.

Een brief aan de narcist die me vernietigde

Omdat op die dag mijn pijn begon. Ik ben lange tijd je gevangene geweest. Je hebt me gemarteld met je hersenspelletjes.

Je hebt vreselijke dingen met me gedaan om me een rotzooi te geven terwijl je glimlachte nadat je je de rug toekeerde. Je genoot van je overwinning vol tranen.

En ik wilde gewoon van je houden.

Ik wilde alleen dat het je iets kon schelen. Maar dat was teveel voor je. Als ik er twee keer over nadenk, zie ik eigenlijk dat je jaloers op me was.

Je was jaloers op alle vrienden die ik had en op mijn succesvolle leven. Je kon het niet uitstaan ​​om bij een sterk persoon als ik te zijn. Je had de behoefte om superieur te zijn in onze relatie en dat deed je.

Een brief aan de narcist die me vernietigde

Je speelde hersenspelletjes met me en overtuigde me ervan dat jij de enige persoon was die ik nodig had om echt gelukkig te zijn.

Je stond me niet toe contact op te nemen met mijn familie en vrienden omdat je diep van binnen bang was dat ze me zouden vertellen hoe slecht je was.

Je hebt mijn hart een miljoen keer gebroken. Ik huilde en smeekte je me geen kwaad te doen, maar je luisterde niet.

Je kon je trots niet inslikken en me de eer geven dat ik zelfs maar één keer gelijk had.

Je moest de beste zijn! Je moest het meest succesvol zijn! Je moest zo verdomd perfect zijn!

En ik was nooit goed genoeg voor jou. Ik voelde dat ik gewoon een middelmatige vrouw was die naast je stond en alleen iets zei als je me iets vroeg.

Ik had mijn gevoel van eigenwaarde niet meer. Ik dacht dat ik de lelijkste vrouw in de kamer was en eigenlijk ook de mooiste.

Maar je hebt me zo laten voelen. Zodat je je goed kunt voelen. Zodat je ego nog meer wordt gestimuleerd. Iedereen kon zien dat je de juiste deal was.

Maar in al die rotzooi vergat je één belangrijk ding: liefde. Behandel je iemand van wie je houdt zoals je mij behandelde?

Laat je een vrouw van wie je houdt huilen en slapeloze nachten doorbrengen met nadenken over al die nare dingen die je haar hebt aangedaan? Denk je echt dat dat een teken van liefde is?

Ik denk het niet! Dat is geen liefde, mijn liefste, het is overleven. Het is vechten voor je eigen leven, want je bent niet in staat dingen los te laten.

Ik wist dat ik werd misbruikt, maar ik dacht op de een of andere manier dat het voorbij zou gaan.

Ik dacht dat mijn liefde voor jou je zou genezen. Ik dacht dat je gewoon een moeilijke periode in je leven doormaakte. Oh, hoeveel excuses heb ik voor je verzonnen!

Ik kan me het nummer niet meer herinneren, maar ik weet dat het meer was dan je verdient. Een leven met jou was een les die ik moest leren - voor betere dagen, voor het leven dat komt.

Ik moest sterker zijn en ik moest leren hoe liefde er nooit uit zou mogen zien. En je was een geweldige leraar. Ik was je beste student met de beste cijfers ooit.

Ik leerde huilen totdat ik in slaap viel, omdat ik dacht dat ik niet goed genoeg was. Ik heb geleerd mijn vrienden niet te vertrouwen toen ze me vertelden hoe giftig je was.

Ik heb geleerd om excuses te verzinnen voor al je waardeloze dingen. Ik heb geleerd je nog een wang aan te bieden om me te slaan. Omdat, zoals je zei, ik het allemaal verdiende.

Elk slecht woord, elke klap, elke scherpe blik van jou.

Je was zo giftig dat je onder mijn huid zat en me levend at tot er niets meer te eten was.

Je hebt het meisje in mij vermoord dat ik vroeger was. Nu ben ik slechts een schelp van dat vrolijke meisje dat je aan het begin van onze relatie zag.

Ik herken mezelf niet meer. Ik ben als een wandelende dood. Dus laat me je iets vragen: “Ben je blij met wat je ziet?

Ben je tevreden met de vrouw in wie ik getransformeerd ben? " Ik wed dat je dat bent, want mij zien in deze gemoedstoestand is voedsel voor je ziel - die donkere en koude plek waar geen liefde is.

Weet je, misschien ben ik nu zo, maar ik ben er tenminste achter wat je me hebt aangedaan. Ik realiseerde me dat je een giftige man bent en dat ik je niet nodig heb in mijn leven.

Ik verdien zoveel meer en dat kun je me niet geven. Je kunt me eigenlijk niets meer geven. Je weet waarom? Omdat ik klaar met je ben.

Dus ga je gang en leef je leven zoals je wilt, maar zoek me niet meer. Ik ben immuun voor je lieve praatjes en je leugens.

Ik hoop alleen dat je ergens langs de lijn zult beseffen dat je iets slechts hebt gedaan. En ik weet dat karma een trut is, dus het zal je een volledige dosis geven van wat je verdient.

Niet meer, niet minder maar evenveel pijn. Ik wil gewoon dat je alles voelt wat ik voelde toen ik bij je was.

En deze keer hoop ik dat je een les zult leren, want ik weet dat ik de mijne heb geleerd. En raad eens? Ik ben je gevangene niet meer!