Het spijt me als mijn angst me moeilijk maakt om lief te hebben

Denk je dat ik niet normaal zou willen zijn? Je denkt dat ik alle rotzooi veroorzaak die we doormaken, omdat ik het zo leuk vind?

Denk je dat ik een van degenen ben die mensen graag in verwarring brengt en gemengde signalen uitstuurt? Dat is allemaal niet waar.

Ik zou doden om normaal te zijn. Maar een zooitje in mijn leven hebben, is de enige manier waarop ik weet hoe ik moet leven.

Ik wil geen gemengde signalen afgeven, maar de helft van mijn leven heb ik geen idee wat ik wil, want ik weet zeker dat, wat ik ook kies in het leven, de angst van mijn lieve vriend me zal dwingen mijn beslissing te veranderen.

Dit is wat je moeilijk te krijgen maakt, op basis van je dierenriem

Ik vind het ook niet leuk, maar in tegenstelling tot jou heb ik niet echt een keus, ik moet ermee leven.

Ik zou ook graag wakker willen worden met een glimlach op mijn gezicht, gretig om alles te omarmen wat de dag me te bieden heeft.

Maar helaas word ik wakker met een strakke knoop in mijn maag, misselijk bezorgd over alles wat er die dag mis kan gaan. En elke dag begint hetzelfde.

Ik weet dat mijn angst het voor jou moeilijk maakt om van me te houden, maar het maakt het ook voor mij moeilijk om te leven.

Blijf vrijgezel totdat je de persoon ontmoet die je zo hard laat lachen dat je maag pijn doet

Je zegt dat het allemaal in mijn hoofd zit en dat ik het zou kunnen beheersen als ik maar hard genoeg mijn best deed. Denk je dat ik dat nog niet heb gedaan? Je denkt dat ik dit niet weet?

Maar je hebt geen idee hoe het voelt om een ​​rusteloos leger van gedachten in mijn hoofd te hebben dat niet weggaat.

Niets dat ik doe, werkt, angst heeft mijn hoofd bezet en het gaat niet weg.

Je hebt geen idee hoe moeilijk het is om je te concentreren op wat iemand zegt terwijl mijn angst en mijn onzekerheden elke cel in mijn lichaam aanvallen.

Onlangs probeerde je bijvoorbeeld plannen te maken voor mij en je vrienden, en ik raakte meteen in paniek.

Ik raakte in paniek over het idee omringd te zijn door je vrienden, zo irrationeel is mijn angst.

Blijf vrijgezel totdat je de persoon ontmoet die je zo hard laat lachen dat je maag pijn doet

Je ging waarschijnlijk maar door en legde het hele plan in detail uit, maar op het moment dat je met het onderwerp begon, kon ik niets anders horen.

Je praatte en ik werd overweldigd. Ik panikeerde. ik werd bang. En als ze me niet mogen? Wat als ik iets stoms zeg?

Wat als ik mezelf in verlegenheid breng of als ik jou in verlegenheid breng??

Wat als ze me iets persoonlijks vragen en ik bloos of begin te mompelen?

Wat als ik ongemakkelijk word, wat als ze denken dat ik niet goed genoeg ben en dat je iemand moet nemen die normaal is en niet zoveel bagage vervoert?

Kijk, het was een simpele, alledaagse taak en dat heb ik ook verpest. Mijn angst heeft het eigenlijk verpest, maar het is hetzelfde.

Wat voor jou normaal leek, bleek mijn nachtmerrie te zijn.

Het bracht al mijn demonen naar de oppervlakte en nogmaals vergat ik dat het je niet kan schelen wat anderen van me denken.

Ik vergat dat je van me houdt, of je vrienden me nu accepteren of niet. Ik vergat dat ik had beloofd dat ik nooit slecht over mezelf zou denken. Ik vergat het allemaal.

Ik weet dat ik je het gevoel heb gegeven dat je op mijn tenen moet lopen. Ik weet dat ik je evenzeer in verwarring breng als ik. Ik weet dat ik je soms sprakeloos en stomverbaasd achterlaat.

Ik weet dat je het niet begrijpt. En het spijt me.

Het spijt me dat ik mezelf niet kan uitleggen, het spijt me dat ik irrationele angsten heb, het spijt me dat mijn handpalmen bezweet worden als we iemand ontmoeten die je kent op straat en dat ik helemaal niet kan praten.

Ik weet dat het veel leuker zou zijn om voor een meisje met een rusteloze geest te vallen dan om verliefd te zijn op een paranoïde en angstig meisje.

Ik weet dat het veel gemakkelijker zou zijn om bij een meisje te zijn dat onverschrokken is, maar je hebt me gekozen zoals ik ben en ik kan je niet vertellen hoeveel dat voor me betekent.

Ik begrijp dat het moeilijk is en hoewel ik niet wil dat je me verlaat, zou ik het begrijpen als je op een dag weg zou lopen.

Ik ben altijd bang dat deze liefde een last voor je zal worden, maar ik zou het je niet kwalijk nemen dat je me niet meer kunt verdragen.

Hel, het is moeilijk voor mij, die er nu mee had moeten leren leven, dus ik kan niet eens beginnen te raden hoe het voor jou voelt.

Het spijt me als het zo lang duurt om op uw berichten te reageren, als u te lang wacht tot ik een beslissing neem, het spijt me dat ik plannen heb gemaakt Ik ga meestal niet door, sorry voor altijd omdat ik te laat ben, omdat ik teveel nadenk voordat ik spreek, het spijt me dat ik je aan jezelf heb laten twijfelen vanwege mijn eigen onzekerheden.

Ik wou dat ik alles kon laten verdwijnen, maar ik kan het niet. Ik kan alleen maar van je houden en ik hoop dat het genoeg zal zijn.

Ik weet dat het moeilijk is. Ik weet dat ik een puinhoop ben. Ik weet wat ik met je doe en het spijt me. Maar weet dat jij de enige bent in deze wereld die me zo hard laat proberen.

Jij bent de enige reden waarom ik erin slaag mijn angst te bestrijden en jij bent de enige die me motiveert om uit mijn comfortzone te komen en de dingen te doen waarvan ik weet dat ik ze niet alleen zou kunnen doen.

Het spijt me dat ik moeilijk van te houden ben, maar ik ben dankbaar dat iemand zoals jij er voor me is, zelfs als ik het niet verdien.

Bedankt dat je blijft en er voor me bent, zelfs als ik niet kan liefhebben. Bedankt dat je voor mij hebt gekozen, ook al kun je een miljoen anderen hebben. Bedankt dat je van me houdt samen met mijn gebreken.

Bedankt dat je van me houdt, zelfs als het moeilijk is. Door jou ben ik een beetje minder bang om te leven.