Mijn liefde is van jou, maar jouw liefde is niet van mij

Het is niet de afstand tussen ons die pijn doet, het is de wetenschap dat ik er niets aan kan doen.

Het is weten dat jouw liefde nooit de mijne zal zijn, omdat het al van iemand anders is. Het is weten dat ik geen controle over mijn hart heb; mijn stomme, dwaze hart.

Ik wist dat je de hele tijd bij haar was. Ik wist dat je haar niet zou verlaten, dus ik heb nooit iets gezegd. Al die late-night meetings, al die blikken en blikken, negeerde ik ze.

Echt waar. Maar je had je manier om onder mijn huid te kruipen. Ik werd verliefd en wilde het nooit. Ik viel voor je, maar haatte je tegelijkertijd.

Een brief aan de man die nooit van mij was

Ik haatte je perfecte glimlach en die blauwe ogen van je. Ik haatte die rimpels die tevoorschijn kwamen als je glimlachte.

Ik haatte hoe blij je was elke keer dat je me zag en hoe gemakkelijk je me aan het lachen maakte.

Ik haatte hoe verslaafd ik was, hoe somber mijn dagen waren zonder jou. Wat voelde ik me leeg toen je met haar wegging.

Ik heb echt geprobeerd je te negeren, mezelf tot een afspraakje te dwingen, alleen om ze met jou te vergelijken. Geen van hen was zo slim als jij, geen van hen kon me aan het lachen maken zoals jij.

Een open brief aan de man die nooit van mij zal zijn

Geen van hen begreep mijn gevoel voor humor. Ik heb geprobeerd om dat alfavrouwelijke leven te rocken.

Het werkt, weet je? Alles wat ik heb meegemaakt, maakte je aan het lachen - hoe slecht ik dronk, hoe kater ik voelde.

Het was het waard, al was het maar om je te zien glimlachen. Ik was als een kleine zus voor jou, dus ik denk dat dat me tot zusterzones maakte. Je leest er niet veel over, toch?

Je was mijn soulmate, maar je had de jouwe al gevonden. En wat mijn hart keer op keer brak, was dat ik ook echt van je vrouw hield.

Je kon van kilometers ver zien dat je perfect voor elkaar was. Je zielen waren synchroon, zoals de onze nooit waren.

Ik heb ergens gelezen dat de persoon die je het meest wilt, de persoon is met wie je het beste zonder bent. Maar jou willen, doet nog steeds pijn.

Een open brief aan de man die nooit van mij zal zijn

Sorry dat ik wegging zonder een woord te zeggen. Er was geen manier waarop ik mijn gezond verstand bij jou om me heen kon houden. En dat zou je vroeg of laat zeker ontdekken.

Ik was nooit echt goed in het verbergen van mijn emoties.

Om ons te sparen voor ongemakkelijke gesprekken en stiltes, moest ik vertrekken. Om je in mijn leven als vriend te houden, moest ik. Maar ik hou nog steeds van jou.

Over je soulmate heen komen, kost tijd. Waarschijnlijk voor altijd.

Maar ik besefte dat we niet allemaal voorbestemd zijn voor verbazingwekkende, zielvervullende liefde.

Het is niet de bedoeling dat we allemaal bij onze soulmate eindigen. Misschien niet in dit leven, maar in een ander. Maar wat voor altijd onveranderd zal blijven, is het feit dat je mijn liefde hebt.

Of je me nu om 3 uur 's nachts moet vertellen over je dag, of dat je een drinkmaatje nodig hebt, ik zal er zijn.

Ik heb misschien niet jouw liefde, maar ik kan nog steeds je vriendschap behouden. Of moet ik zeggen: zusterschip.