Zeg me niet langer dat ik een vriendje moet zoeken

Dus gisteravond sms'te ik mijn vriend die vorig jaar trouwde. Ze is mijn studievriend en we hadden toen een gekke tijd, maar op de een of andere manier veranderde ze.

5 Uitputtende leugens die je moet stoppen met jezelf te vertellen wanneer hij vertrekt

Ik herinner me dat we die vrouwen die trouwden belachelijk maakten en helemaal vergaten wie ze waren, en ineens veranderden in deze Stepford-vrouwen. Het lijkt er nu op dat ze een van hen is geworden.

Ik klaagde ergens over, en wees erop hoe onrechtvaardig het was en hoe pissig het me maakte. Ze stuurde me een sms: dat is allemaal onzin, het beste voor jou is om een ​​vriendje te vinden!

Je zult liefde vinden als je er niet meer naar zoekt

Werkelijk? Dat is je antwoord, om een ​​vriendje te vinden? Ineens weet je beter omdat je getrouwd bent, en al mijn werk en prestaties zijn onzin omdat ik geen man heb?

Mensen, familieleden, vrienden in een relatie - stop met me te vertellen dat ik een vriendje moet vinden!

Je zult liefde vinden als je er niet meer naar zoekt

Misschien wil ik niemand. Misschien ben ik zo betrokken bij mijn carrière, liefdadigheidswerk en het aflossen van een studielening dat ik voor niemand tijd of energie heb.

Waarom denk je dat ik ongelukkig ben als ik alleen ben??

Waarom denk je dat al mijn activiteiten en de extra moeite die ik op het werk doe, is omdat ik niet weet wat ik anders met mijn leven moet doen vanwege het feit dat ik vrijgezel ben en daarom "geen doel heb"?

Volgens mijn vriend die vroeger een cool persoon was en ook boos zou worden op een aantal onrechtvaardige zaken zoals ik, doe ik alsof en leid ik mezelf af van het echte probleem dat me dwarszit, en dat is mijn enige status.

Wie geeft je het recht om al mijn prestaties en overtuigingen ongeldig te verklaren op basis van je bekrompen meningen?

En laat me niet beginnen met familiebijeenkomsten en familie in het algemeen. Ik heb mijn hele middelbare school geluisterd naar ze zeuren over hoe ik naar een goede universiteit moet gaan.

Daarna heb ik mijn hele universiteit gefocust op het op tijd afstuderen, en niet zwanger worden of stoppen met studeren, zodat ik een fatsoenlijke baan kon krijgen.

Nadat ze eindelijk op de been waren gekomen, begonnen ze te pesten over hoe ik vrijgezel ben en alles wat ik deed is nu niet meer relevant.

Wanneer gaan jullie eindelijk mijn keuzes accepteren en me laten leven? Omdat jongens, ik ben oké met mijn leven. Ik ben gelukkig, ik heb alles alleen bereikt en ben eindelijk vrij en onafhankelijk.

Ik geef mijn geld uit aan reizen, handtassen. Ik ben ook betrokken bij vrijwilligerswerk, ik kan koken wat ik wil en ik hoef voor niemand een diner te bereiden. Ik kan om middernacht uitgaan en een McDonalds-burger kopen als ik dat wil.

Ik ben echt heel tevreden. En als ik het goed vind met je leven en blij ben voor je huwelijk en kinderen of relaties, waarom kun je dan niet blij zijn voor mij?

Als ik ongelukkig was en duidelijk had gezegd dat ik naar een relatie verlang, zou ik iemand hebben gevonden, wie dan ook. Dus, respecteer mij, mijn beslissingen en mijn overtuigingen, en stop met denken en zeggen dat ik een vriendje moet vinden.

En tegen mijn vriendin als ze dit leest, als ik een vriend had en dezelfde overtuigingen die ik nu heb, zou je ze dan respecteren?

Zou ik volgens jou dan een compleet mens zijn, of vind je ze nog steeds onzin? Want als je mijn mening alleen kunt bevestigen als ik een man heb, kunnen we echt geen vrienden meer zijn.