Dit is hoe ik mezelf verloor door van je te houden

Ergens onderweg begon ik meer van je te houden dan van mezelf. Ergens op dezelfde manier stopte je helemaal met van me te houden.

Ik leefde op wolk negen toen ik bij jou was. Ik had echt het gevoel dat we op elk mogelijk niveau verbonden waren. Dat is waarschijnlijk de reden waarom ik het niet erg vond dat we zo snel gingen in onze relatie. We namen zo vroeg grote stappen dat ik er tegelijkertijd bang en opgewonden van werd.

Alles voelde zo goed dat ik mezelf niet kon of wilde stoppen. Ik was me er niet eens van bewust dat ons leven zich in een snelweg bevond en dat we onbewust achterop raakten.

Ik denk dat ik zo graag een gelukkig leven wilde hebben dat ik negeerde dat ik nog steeds niet de kans had gehad om je zo goed te leren kennen. Dat we niet de kans hadden gehad om een ​​relatie op te bouwen. We sprongen er gewoon in en hoopten er het beste van.

Door jou verloor ik mezelf

Maar er zijn geen snelkoppelingen in de liefde. Er zijn geen expresstroken en de treden worden overgeslagen. Als je je basis niet goed bouwt, valt alles uit elkaar als een pak kaarten, vooral als de ene kant meer geeft en voelt, zoals ik voor jou deed.

Voordat ik je ontmoette, had ik een leven waar ik gepassioneerd over was. Maar sinds ik je zag, werd je mijn enige passie. Jij werd het enige waar ik aan dacht en ik leefde om je gelukkig te maken. En dat is waar alles bergafwaarts begon te gaan.

Ik heb er mijn levensmissie van gemaakt om jou gelukkig te maken. Ik volgde je plannen en stelde al mijn plannen uit, dus je zou blij zijn. Aan de andere kant, wanneer ik wilde dat we ergens heen gingen of iets deden, zou je het als stom weggooien. Ik ben gestopt met zoveel dingen te doen en mensen te zien die belangrijk voor me waren, zodat je het me niet kwalijk nam dat ik eenzaam was.

Ik overdreef. Elke keer dat je zelfs maar zei dat je iets leuk vond dat je in een winkel of online hebt gezien, zou ik het voor je kopen. Als je niet zou zwijgen over hoeveel je naar pannenkoeken of pizza hunkerde, zou ik opstaan ​​en het voor je klaarmaken. Je deed in het begin ook wat zoete dingen voor mij, maar zodra het oud werd, stopte je.

Ik ben nooit gestopt. Ik heb altijd mijn best gedaan om je te ontvangen. Ik heb er altijd voor gezorgd dat aan al je behoeften werd voldaan en ik negeerde de mijne. Jij hebt de mijne ook verwaarloosd. Ik hunkerde naar je nabijheid. Ik wilde dat je me liet zien dat je net zoveel om mij gaf als ik om jou.

Dit is waarom je haar bent kwijtgeraakt

Ik wilde dat je me vroeg hoe mijn dag was verlopen. Ik wilde weten dat ik bij je terecht kon als ik je nodig had. Ik wilde dat je luisterde zoals ik naar je zou luisteren elke keer dat je moest praten. Ik wilde dat jij degene was die zijn trots opzij zou zetten zoals ik zo vaak heb gedaan en me halverwege zou ontmoeten als we ruzie hadden. Maar dat heb je nooit gedaan.

Je bleef maar nemen en ik bleef geven tot ik niets meer te geven had. Op dat moment gingen mijn ogen open. Ik heb je verteld hoe ongelukkig ik was, hoe eenzijdig deze relatie was, hoe je ook wat moeite moest doen. Maar je zei dat ik te veel vroeg, dat ik je verveelde met mijn constante gezeur.

Je had gelijk, ik was saai. Ik wilde een man die me zou opmerken. Wie zou me een speciaal en geliefd gevoel geven zoals jij deed toen we net begonnen. Maar die man was er niet meer. Het enige dat ik had was een man die me als vanzelfsprekend beschouwde. Die mijn bestaan ​​in zijn leven negeerde, tenzij hij iets nodig had. Degene die niet wist hoe hij van iemand anders moest houden dan van zichzelf.

Ik hield te veel van het lijkt. Ik hield van ons allebei en het heeft me veel gekost. Ik verloor mezelf zonder het te weten. Ik verloor mijn zelfvertrouwen en vergat mijn eigen waarde. In elk aspect van mijn leven ben ik begonnen je voorrang te geven. Ik vergat wie ik was en wat ik wilde. Al mijn dromen en aspiraties werden een verre herinnering.

Ik kan het je niet kwalijk nemen. Dit was mijn fout en ik ga het goed maken. Ik ga mijn leven weer opbouwen. Het leven waar ik trots op ben. Ik ga die glimlach vinden die ik verloor toen ik bij jou was. Ik ga mezelf gelukkig maken en ik ben die reis al begonnen door je te verlaten.

Dit is waarom je haar bent kwijtgeraakt