Ik wilde dat je voor me vocht

Beste 'liefde van mijn leven',

Ik herinner me die avond nog dat ik zei dat het voorbij was. Ik herinner me dat je voor me stond en naar me keek alsof je naar een vreemde op straat kijkt.

Ik voel nog steeds die koude rillingen in mijn lichaam toen je net zei, "Oke".

Zonder zelfs maar voor mij te vechten. Zonder zelfs maar met me te praten en je te verontschuldigen voor al die shit die je me hebt aangedaan. Je accepteerde mijn beslissing alsof het de normaalste zaak van de wereld was.

Ik heb je verlaten, maar ik wilde eigenlijk dat je voor me zou vechten

Wacht! Wie is er gek hier? Laat je degene van wie je houdt zo gemakkelijk los? Vecht niet voor iemand die alles voor je betekent?

Die vragen bleven door mijn hoofd spelen terwijl ik je zag vertrekken. Ik wist niet wat je van binnen voelde. Maar ik weet dat ik niet de reactie kreeg die ik wilde zien.

Je verliet me alsof ik nooit van jou was. Alsof we al die jaren niet samen hebben doorgebracht, dromen over het huis dat we zullen kopen en onze kinderen die in de achtertuin zullen spelen.

Met slechts één woord heb je al mijn boten tot zinken gebracht. Door je onwetendheid voelde ik me een dwaas. Het leek erop dat ik de enige was die verliefd was in onze relatie.

Het is niet zo ingewikkeld - als hij bij je wilde zijn, zou hij bij je zijn

Het leek erop dat ik de enige was die elke seconde klaar was om te vechten.

En jij? Je was gewoon een lafaard omdat je me zo gemakkelijk liet gaan. Alsof ik nooit van jou was. Alsof je nooit om mij gaf.

Alsof ik gewoon een vreemde op straat was. En op dat moment besefte ik dat ik je niet meer wil. Ik heb geen man nodig die niet voor mij wil vechten.

Ik heb geen bijna relatie nodig. Ik verdien zoveel meer van mijn leven, en dat kun je me helaas niet geven.

Ik wilde dat je voor me zou vechten, maar zelfs dat kon je niet doen!

Als je zo'n lafaard bent die degene van wie je houdt loslaat, dan heb ik jou ook niet nodig. Ik wil een man die er voor me zal zijn in mijn momenten van verdriet.

Het is niet zo ingewikkeld - als hij bij je wilde zijn, zou hij bij je zijn

Ik heb een man nodig die me ondersteunt bij mijn beslissingen. Ik heb een man nodig die me zijn hand geeft als het leven moeilijk wordt.

En, schatje, je bent niet die man. En dat was je nooit.

Ik was gewoon blindelings verliefd op je, dus ik kon geen andere mannen zien die me probeerden te winnen. Ik vertrouwde je toen je zei dat je met me wilde trouwen.

Ik vertrouwde je toen je zei dat je wilt dat ik de moeder van je kinderen ben. En ik kocht al die shit als een idioot terwijl jij een ander plan in gedachten had.

Je gaf me een veilig gevoel bij jou, maar je dacht aan goede manieren om me te verlaten. En ik voelde dat er iets mis was.

Ik zag dat in je ogen. Je ogen waren niet meer hetzelfde als voorheen. Ze keken me niet met dezelfde passie aan.

In plaats daarvan waren ze koud, alsof iemand die vlam uitdoofde die in hen brandde. En de ogen zijn de spiegel van de ziel.

Zo wist ik dat er iets mis was. Maar ik had nooit gedacht dat zoiets zou kunnen gebeuren.

Ik had nooit gedacht dat de liefde van mijn leven me zou laten gaan. Ik dacht gewoon dat we een hobbel in de weg hadden en dat we al onze problemen met praten zouden oplossen.

Maar ik had het zo mis. Ik zag deze niet aankomen. En ik moet toegeven dat het me van mijn stuk bracht. Ik kon niet geloven dat dit mij overkwam.

Aan ons. Ik dacht dat we een gelukkig stel waren, degene die samen oud zullen worden. Maar nee, God had een ander plan voor ons. Hij wilde ons gescheiden zien.

En nu, als ik terugkijk, ben ik een gelukkige en tevreden vrouw. U wilt weten waarom? Omdat ik werd gered van een man die me niet verdiende.

Van een man die mij zou verkopen voor zijn dromen. Van een man die een lafaard was en zijn hart niet kon geven. Aan de man die bang was om lief te hebben en bemind te worden.

Ik wil niet zo'n man. Ik wilde een man die voor me zou vechten, maar dat kon je zelfs niet doen. Je toonde me geen enkel respect. Je zei niet dat het je speet.

Je liet me gewoon achter alsof ik een hond op straat was. Het kon je niet schelen of het goed zou komen, of ik zou schreeuwen en een zenuwinzinking zou krijgen.

Je ging gewoon weg alsof ik nooit de jouwe was. En bedankt dat je dat doet. Nu weet ik wat ik van mijn leven wil.

Nu weet ik wat voor soort man ik verdien. Ik ken mijn waarde en ik weet dat ik je geen tweede kans zal geven.

Omdat ik je zoveel meer heb gegeven dan je verdiende - zoveel slapeloze nachten wachten op je thuiskomst.

Zoveel gesprekken 's avonds laat, die je vertellen dat je je geen zorgen hoeft te maken over onze problemen, want als we van elkaar houden, zullen we ze allemaal oplossen.

In al die rotzooi zag ik niet dat je niet wilde dat we het allemaal zouden oplossen. Je wilde ons koninkrijk ruïneren dat we samen aan het opbouwen waren, dus we kunnen er niet van genieten.

Om de een of andere reden dacht je dat we niet kunnen werken. En ik wilde dat we werkten. Echt waar.

Maar uw woorden waren de laatste. En daar kon ik niets aan doen. Ik kan God gewoon bedanken dat Hij me gered heeft van een gebroken man zoals jij.

Omdat mijn leven met jou allesbehalve gelukkig zou zijn. Met een gebroken man is niets gemakkelijk, en ik was niet klaar voor zo iemand.

Ik wilde dat je voor me vecht en me vertelde dat je liever alleen zou zijn dan met iemand anders.

Maar helaas heb ik die woorden nooit uit je mond horen komen. Ik hoorde gewoon een simpel 'Oké' dat ik me zal herinneren tot ik doodga.

En alleen vanwege dat woord zal ik mezelf nooit een bijna relatie laten hebben zoals ik met jou had.

En jij? Ik hoop dat je op een dag terugkijkt op wat we hadden en dat je spijt hebt van alles wat je hebt gedaan om er een einde aan te maken!

Zonder liefde,

Het meisje dat het opgaf