In de geest van een diepbedroefd meisje

Voor degenen die het aangaan,

Ik schrijf dit niet omdat ik geen aandacht heb. Ik stel mijn hart, ziel en geest niet voor je open omdat ik iemands medelijden of iets dergelijks nodig heb. Ik ben aan het schrijven omdat ik het niet meer kan houden.

Ik ben eraan gewend mijn gevoelens op te kroppen, en dan explodeer ik uiteindelijk. Ik verberg alles en handel het alleen af. Daarom kost het me eeuwen om mijn gebroken stukjes aan elkaar te plakken. Daarom drijf ik weg en lijk ik de hele tijd afstandelijk. Hoe kan ik naar iemand anders luisteren en hoe kan ik helpen als ik ook moet worden gerepareerd?

Ik heb moeite om over mijn liefdesverdriet heen te komen. Ik heb moeite om verder te gaan. Ik heb moeite om in mezelf te geloven. Ik heb 's ochtends moeite met opstaan ​​en kan' s nachts niet slapen. Ik staar naar het plafond en vraag me af of ik het was, of ik iets deed, en of ik dit alles verdiende, ga ik doormaken. Had ik het verdiend om in de steek gelaten te worden? Ben ik niet goed genoeg?

In de geest van een meisje dat denkt dat ze niet geliefd is

Het doet het meeste pijn als de persoon die je gisteren speciaal heeft gemaakt, je vandaag ongewenst laat voelen. Het doet pijn omdat je geest je ervan overtuigt dat je niet goed genoeg bent. Je geest geeft je de toespraak over hoe je niet goed genoeg bent, hoe er iemand anders is en hoe je het niet eens verdient om te leven, laat staan ​​om bij iemand te horen of geliefd te zijn bij een ander mens.

Als je zo lang met iemand in de buurt bent, worden ze een deel van jou. En als ze veranderen of weggaan, weet je niet wie je bent zonder hen. Je blijft daar alleen achter, met lege handen en vraagt ​​je af wat je met jezelf moet doen. En dan verandert je geest - nou ja, je geest verandert in een klootzak die je blijft aanvallen met angst en depressie en je zelfrespect verwoest alsof het liefdesverdriet zelf niet genoeg was.

Zie ook: Aan de man die me deed beseffen hoe liefde NOOIT zou moeten zijn

Soms heb ik zin om mijn haar glad te strijken, mijn eyeliner op te doen of mijn lippen te laten glanzen en dan vraag ik me af: “Waarom?”. Waarom zou ik proberen er goed uit te zien, voor wie? Wat heeft het voor zin om mooi te zijn als er niemand is om het op te merken? Waarom zou ik mijn best doen als degene die me zou moeten zien gloeien niet meer van mij is?

In de geest van een meisje dat denkt dat ze niet verder kan

Het ergste is dat ik het echt gewoon wil vergeten, maar ik hoop nog steeds dat de dingen terug zullen gaan naar de manier waarop ze vroeger waren - je weet wel, toen ik gelukkiger was. Ik blijf hopen dat ik weer gelukkig zal zijn.

Dus, voor het geval je het je afvroeg, de geest van dit diepbedroefde meisje is een puinhoop. In het hoofd van een diepbedroefde vrouw zit een glas dat ze weer in elkaar probeert te zetten. Maar in plaats van het weer in elkaar te zetten, doet ze zichzelf pijn.

Zie ook: 9 manieren waarop het prachtig gebroken meisje anders liefheeft

In de geest van een meisje dat denkt dat ze niet verder kan